Sevdiğimiz Şiirler

Gölgesinde otur amma
Yaprak senden incinmesin.
Temizlen de gir mezara
Toprak senden incinmesin.

Yollar uzun, yollar ince
Yol kısalır aşk gelince
Yat kurban ol İsmail’ce
Bıçak senden incinmesin.

Burdayım de ararlarsa
Doğru söyle sorarlarsa
Tabutuna sararlarsa
Bayrak senden incinmesin.

İl göçsün göçtüğün vakit
Yol yansın geçtiğin vakit
Suyundan içtiğin vakit
Kaynak senden incinmesin.

Toz konmasın sakın sana
Hakkı geçer halkın sana
Gücenmesin yakın sana
Uzak senden incinmesin.

(Yasaklı Rüyalar)

Abdurrahim Karakoç
Kayıt Tarihi : 28.1.2002 13:49:00

ALIŞMA BANA NE YAPACAĞIM BELLİ OLMAZ

Alışma bana, ne yapacağım belli olmaz.
Bugün varım yarın birden yok olurum.
Dokunma bana, kapanmamış yaralarla doluyum.
Canımı acıtma, bir yarada sen açma.
Sevme beni yoğun duygularımda kaybolursun tutuşursun.
İsteme beni, yasaklarla boğuşursun, engellerle doluyum.
Çözmeye çalışma sakın, seninle karışır iyice kördüğüm olurum.
Anlama beni, ben kendimi bilirim, ben böyle mutluyum.
Aşkı yaşatmamı isteme asla, ben aşka yıllardır inanmıyorum.
Güveniyorsan kendine, inandır aşkın varlığına.
Sonucunda öyle bir aşk yaşatırım ki.
Vazgeçemezsin tutkun olurum.
Yıkabilirsen duvarlarımı, sakın bırakma beni.
Tüm tutkularım ve gücümün arkasında;
Hala minik bir çocuğum.
Büyütemezsen; kaybolurum.

R. Tagore

Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın.
Ellerimde koparmaya çaıştığım zincirlerden kalma yara izleri
Yeni yeni iyileşmeye yüz tutmuş olsun.
Gözlerimde öyle bir karanlık olsun ki, gören kör oldum sansın.
Yanaklarım kurumuş olsun göz yaşlarımdan, dudaklarımsa çatlak çatlak. Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın.
Belki bin tane aşktan geçmiş olayım ve hiçbiri olmasın gözümde.
Hiçbiri tamamlayamamış olsun cümlelerimi,
Hiç biri bağlayamamış olsun geceyi sabaha.
Hiçbirinin gülüşünün her anı senin kadar aklıma işlenmemiş olsun.
Hiçbirinin hayali en güzel haliyle barınamamış olsun beynimde.
Hiçbirinin izi kalmamış olsun bedenimde. Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın.
Sessizce ağladığım anları kimse çığlık çığlığa hıçkırıklara dönüştürememiş olsun.
Ellerim kimsenin üzerinde eriyip gitmemiş olsun, gezinse bile.
Dudaklarım senin adını söylerkenki gibi kıvrılmamış olsun hiç bi ad'a yeterince.
Yerine koymaya çalıştığım her beden yok olup gitmiş olsun kumlar aktıkça tane tane.
Unuttuğumu sandığım, vazgeçtiğimi sandığım,
Sevmediğimi sandığım öyle bir zamanda gel ki
Yerçekimine karşı koysun damarlarımda beni yaşatan her zerre.
Orhan Veli Kanık'

Şimdi bir uzak şehirdeyim.
Neyim?
Neredeyim?
Üzüldüğünü,
Ağladığını, 
Kaldığını,
Bilmekteyim.
Bir şey gelmiyor ki elimden!
Ey benim çilelim!
Gurbet görmeyen güzelim!
Al artık gönlümü,
Ölmekteyim!
...

Kekeme Dervişler Zikre Durduğunda

  Rabbim,
ver bana kayalar kalbini
 Çalayım taşlara öksüren şu neyimi
 Öğret bana bazı sözleri demeyince ölmemeyi
 İçten içe yanıp dumanını göstermemeyi
Bir bakışla devrilmemeyi bir sözle delirmemeyi
Bir çiçeğin usulünce sözünü kesmeyi
Allah bes baki heves
Söz bir kemik peşinde ben Nerde bir kafiye içinde
ben Duruyorum denizin önünde şaşkınlıkla Asası kaybolmuş biçimde ben
Nasıl anlatayım kendimi biraz hiçim de ben Dil tutulmadan söylenmeyen o kelime
 Allah bes baki heves
 İtibar 85, Ekim.Said Yavuz

         h.n.a.

BEKLEMEK
Sarıcadüzü’nde bir yığın toprak,
Sulanır her sabah gözyaşlarımla.
Mihriban, Mihriban uyan da bir bak!
Hasret düğüm düğüm ak saçlarımda.
Ardıçlı dağlarda gene ay doğar.
Akasya gölgeleri delik deşik..
Bir pınar ağlar akşamdan sabaha dek,
Yapraklar sallanır, ışıklar söner..
Büyüdükçe büyür içimde bir dert,

BEKLEMEK...
Öksüz kaldı yem döktüğün kumrular,
Çiçeklerin boynu bükük bahçende,
Mihriban, Mihriban; düşsüz uykular
Çıban çıban sızılıyor ah, bende;
Seneler yollardan izini sildi
“Yaşamak ne güzel” derdik seninle
Belletti: Meğer ki öyle değilmiş,

BEKLEMEK...
Güneş gene doğup, gene batıyor
Yüzüme serdiğin saçların hani?
Şimdi karyolanda eller yatıyor
Vefasız aynalar unuttu seni.
Dertler beni oylum oylum yakıyor
Her şey yalan imiş, bilmeden gittin
Kaderin bağrından doğdu bir gerçek
Mihriban, Mihriban! ölümden zormuş
BEKLEMEK...

ABDURRAHİM KARAKOÇ

Güzel olan
Her günü seninle tekrar tekrar yasamak
Erimek yarini olmayan zamanlarda
Durdurmak bir yerde bütün saatleri
Bütün kurallari kirip parçalamak
Sonra varmak o yerlere
Mevsimlere dur demek
Kar yagarken çiçek açtirmak agaçlara
Günesi bir aksam saatinde tutup birakmamak
Sonra doldurmak ay isigini kadehlere
Delicesine içmek
Ve unutabilmek her seyi ansizin
Sevmek seni en yücesiyle sevgilerin
Birlikte geçmis, gelecek bütün çaglari asmak
Güzel olan
Sevmek seni Tanrilar gibi
Seninle Tanrilasmak…

Bir gün bu akan sele dur diyecegim, göreceksin
Ne bu sehir kalacak
Ne bu duygusuz sürü
Bu korkunç kalabalik
Her vapur seni getirecek bana
Bütün istasyonlarda seni bekleyecegim
Kapilar sana açilacak
Senin için söylenecek sarkilar
Siirler senin için yazilacak
Her evde bir resmin
Her meydanda bir heykelin olacak
Ve sen kimi gün bir rüzgar gibi
Kimi gün denizler gibi, bulutlar gibi
Kopup ötelerden, ötelerden
Yalniz bana geleceksin
Bir gün bu akan sele dur diyecegim göreceksin.

Ben eskimeyen tek güzelligi sende gördüm
Sende buldum erisilmez hazlari
Yaninda siyrildim korkulardan, yalanlardan
Duygularin en ölmezini sende duydum
Susuzlugum dudaklarinda dindi
Yalnizligim ellerinde
Çogu gün unuttum açligimi
Sende doydum…

Ilk defa seninle bütünlendim, anliyor musun
Anladim yasadigimi her nefes alista
Seninle geçtim bütün zamanlardan
Seninle var oldum
Eridim seninle bir sonsuz çalkanista.

Boynunda bir yer vardir, ben bilirim
Ne zaman oradan öpsem,
Degisir gözlerinin rengi
Yanar dudaklarin, terler avuçlarin
Dökülür kapkara aydinlik gibi
Omuzlarina saçlarin
Gitgide artar kalbinin vuruslari
Bir musiki halinde dünyami doldurur
Ansizin bütün sesler kesilir
Zaman durur
Bir bas dönmesi baslar o en yükseklerde
Her gün seninle yeniden var oluruz
Eriyip kayboldugumuz yerde…

Sesini duymadigim gün
Yasanmis degil
Açan çiçek degil
Öten kus degil
Yüzünü görmedigim gün
Içimde yildizlar sönük
Günesler günes degil
Seni sevmedigim gün
Seni anmadigim gün
Olacak is degil…

Her günüm seninle geçsin
O günese en yakin
Kimsenin varamayacagi bir dag basinda
Uçsuz bucaksiz uzak denizlerde
Insan ayagi degmemis ormanlarda
Uzaklarda, en uzaklarda
O gemilerin ugramadigi limanlarda
Isigim ol, alinyazim ol benim
Vatanim ol, evim ol
Yeter ki bir ömür boyu benim ol
Her günüm seninle geçsin…

 Allah'ım yine ben geldim.
 Yüzüm yok ama yine de geldim.
 Bu gelişi sevmek say ,
 Bu gelişi pişmanlık say ,
 Bu gelişi kefaret say ,
 Bana gelmeyi verdin .
 Hevesim say ,
 Zaaflarımı sevmediğime say ,

 Ellerimi kaldırıp getireceğim tekbir ile önümde kalbimde ve tüm zihnimde 
 olanları elimin tersiyle geriye attım say,
 Huzuruna kapandım say ,
 yüceliğinin önünde eğiliyorum say ,
 Yalnız sana secde eden bu yüreği başkalarının önünde eğdirme say
 Yanlışlarımı sevmediğime say ,
 Ben seni seviyoruma say ,
 Beni bana bırakmaya say ,
 Bak burdayıma say ,
 N’olur yüzüme sürdüğüm ellerimi geriye indirmeden affıma say . .
 Bu gelişi ,
 eğilişi ,
 bükülüşü ,
 secde ve duruşu ,
 seni sevdiğime şahit say . .

Ürkek ayak sesiyle kış
Geyikler çizen sesimdir
Her kelime bir resimdir
Sanki bakmaya asılmış

Beyaz deriz ama neden
Duyduğumuz karlı tarla
Görüntü çeken atlarla
Aşılmaz yollar kapanmış

Kuşlarımı koymak için
Bir gök resmi bulamadım
İlkel bir dil benim adım
Onunla gül çizmek varmış"

Hilmi Yavuz'

Türk'ün aptal takımı NATO'dan medet umar
Kürdün aptal takımı Apo'dan medet umar
Soyar ince ayarla devletlüler devleti
Kumarcı enayiler lotodan medet umar.

Abdurrahim Karakoç

DAĞ İLE SOHBET

Beyaz karlı, kara çamlı iri dağ
Heybet nedir, ne değildir? . De hele.
Geceleri yapayalnız kalınca
Uzlet nedir, ne değildir? . De hele.

Hiç başın ağrır mı, yoruldun mu hiç?
Birine küstün mü., darıldın mı hiç?
Sevdin mi, öptün mü, sarıldın mı hiç?
Hasret nedir, ne değildir, De hele.

Neşeyi ne tartar, gamı kim ölçer
Acı söz yarası kaç yılda geçer
Beklemek sancıdır, ayrılık hançer
Gurbet nedir, ne değildir? . De hele.

Düşlerine aldandın mı uykunun?
Kucağında büyüdün mü korkunun?
Taşınması zor mu zillet tokunun?
Dehşet nedir, ne değildir? . De Hele.

Ormanın var, pınarın var, kuşun var
Dört mevsimde bulut saçlı başın var
Bilmem amma bir uzunca yaşın var
Mühlet nedir, ne değildir? . De hele
 
Abdurrahim Karakoç

İlk günden alıştığımız emektar dünya,
Anne yüzünde dost yüzünde evlat yüzünde.
Her sabah yeniden başlayan şeye doymadık,
Düşümüz gerçeğimiz ne varsa yeryüzünde.

Gökyüzü belledik şu ürperen maviliği,
Başımız darda kalınca el açtığımız yer.
Gökyüzüdür avutan akıllıyı deliyi,
Gökyüzünde bulutlar uçurtmalar ümitler.

Her mevsimiyle insanı ayrı ayrı saran,
Bunca güzelliği nasıl koyup gideceğiz.
Yaman çalacak o çalmayası saat yaman,
Geçmiş ola bir kez yumuldu mu gözlerimiz.

Cahit Sıtkı TARANCI

Gönlümde güllere bedesten kurdum
Gül kadri bilmeyen paralar beni
Kemliğe pirim yok dostluktur derdim
Lakin dost kalemi karalar beni

Kalbimde kin varsa varsın kanasın
Düşmanım kınasın dostum kınasın
Nefsim, aşk narına sende yanasın
Diyar-ı gurbete süreler beni

Sevdim mi ben Allah için severim
Bilirim o Allah her zaman kerim
Pir Sultanım demiş bende hep derim
Dostun attığı gül yaralar beni

Yaralandı yürek kanım sızıyor
Ne acı ki dostum beni üzüyor
Güzellik dururken kötü yazıyor
Vurup balyoz ile kıralar beni

Kuruldak dert etme bunlarda geçer
Bu dünya bir handır her gelen göçer
Gassalın elinde kalınca naçar
Beyaz kefenime saralar beni

Mustafa Kuruldak

dağılan saçlarını merhametle anmaktayım
suyun kalbi yavaşlıyor sana sokulurken
kelimesi kelimesine neşeden yapılmışsın
gökdelenler bulutları kemiriyor
aldırma, dünya ikimiz için yeterince hür

bir kuşu tarif ederken çok kere gülümsüyorsun
böyle devam edersen bana geleceksin
çiğdem yükselince gözlerinde
sürgün, ki bir memlekettir, benim için geçerlidir
sabahın duvağını açık bırak, yüzün girsin

dalları budanan karaağaçlar rüzgârı içiyor
portakal bahçesine yaklaşıyor hurda yüklü kamyonlar
yaşamanın temel şartı telaştır diyor geçiştirilmiş günler
olsun, kalbim senin yağmuruna içeriden ilikli

mahcup ve çelimsizim
beni savun dünyanın huzurunda
cepheden uzaktayım

önümüzde kayda alınmamış şiirler, uzak yol atlıları
önümüzde çiçeğe büyük saksılar, yüksek duvarları cennetin
gülümseyeceksin
ve ben balçıktan yaratıldığına inanmayacağım

bil diye söylüyorum
bana bakarken iki kere güzelsin

Cengizhan Konuş'