Sevdiğimiz Şiirler

İNTİHAR !!

Balkonun altına kapamışlar hint horozunu
Önüne de bir kara tel çekmişler
Dünya yüzü görmesin diye...
Yine de herkesten önce ötüyor sabahları...
Erken öten horozu... sözü bir yerlerden
kulağına çalınmış olmalı...

 CAN YÜCEL

SENİ SEVMEK

    Seni sevmek hayatın gerçeklerinden bıkıp
    Hayal âlemlerinde senle kalmak demektir
    Seni sevmek yüreğin durgunluğundan çıkıp
    Aşkın derinliğine doğru dalmak demektir

    Seni sevmek cennette mel’un şeytana uyup
    Yasaklanmış meyveyi dudaklarına koyup
    Sevginin ateşini her an kalbinden duyup
    Cennetten kovulmayı göze almak demektir

    Seni sevmek sevgiyi yüreğe tevcih etmek
    Hasretin acısını bilerek tercih etmek
    Adını hece hece dillere tespih etmek
    En umutsuz zamanda seni bulmak demektir

    Seni sevmek gecenin yalnızlığından çıkıp
    Her sabah doğan günün ışıklarını yakıp
    Aşk dolu bakışlarla bakan gözlere akıp
    Yaşadığım zamanı sana bölmek demektir

    Seni sevmek kışların birden bahar olması
    Verdiğin her nefesin bana rüzgâr olması
    Coşari’nin seninle hep bahtiyar olması
    Seni sevmek her halde senin olmak demektir

   

    İbrahim COŞAR

HÜZÜN ADRES DEĞİŞTİRİR

Yakışmıyor cepheyi terk edişin,
Mert dayanır, namert kaçar sevdiğim.
Fazla sürmez hatanı fark edişin,
Hüzün eken, hüsran biçer sevdiğim.

Adet ettin aşk dersini asmayı,
Hüner saydın sırra kadem basmayı,
Yetti artık çok denedim susmayı,
İsyan eden bayrak açar sevdiğim.

Nice avcı bende silah sınadı,
Geri tepti,sineleri kanadı,
Kırılsa da yüreğimin kanadı,
Yine açar, yine uçar sevdiğim.

Bir resmimiz bile yoksa başbaşa,
Revamıdır ben yanayım,sen yaşa,
Aşk sunacak sakimi yok sarhoşa,
Yine bulur, yine içer sevdiğim.

Aynaların farkı kalmaz düşmanla,
Tanışırsın doğduğuna pişmanla,
Hüzün adres değiştirir zamanla,
Benden geçer,sana göçer sevdiğim.

Üzerime yar sevdiğin sahi mi?
Kalp çalmakta senin gibi dahi mi?
Ağlama der dosta aşık Daimi,
Bu da gelir,bu da geçer sevdiğim.

Cemal SAFİ

SUSSS-MA

Butün bu cılgıldaklar
Pencerenin ağzına asılı
Bütün bu fırıldaklar
Bütün bu pervaneler
Bütün bu değirmenler
Bütün bu uçurtmalar ve uçaklar
Poyrazın doğrultusunda...
Gülibrişim, mimoza ve manolya, kavak
Yaprakları dahil
Bütün bu kıpır kıpır insanlar
Elleri kolları ve kulaklarıyla
Ve erken öten bir horozun sesiyle
Kaçmışlar öbür dünyaya şimdiden
Seslerini bırakmışlar geriye
Bu ölümlü dünyaya yadigar...

 CAN YÜCEL

Ruyalarım Olmasa

Yıldızlara baktırdım fallara çıkmıyorsun
Seni görmem imkansız rüyalarım olmasa
Pencereden bakmıyor yollara çıkmıyorsun
Seni görmem imkansız rüyalarım olmasa

Zor mu geldi kalbinde bana sevgi saklamak
Yakıp gittiğin yeri dönüp bir kez yoklamak
Değil sabaha kadar seni öpüp koklamak
Seni sarmam imkansız rüyalarım olmasa

Sevmesem özlermiyim seni can pahasına
Ne olur bir fırsat ver, beni bir daha sına
Adını söyleyemem senden bir başkasına
Seni sormam imkansız rüyalarım olmasa

Düşlerimde incitsem günlerce uyuyamam
Sana değil, saçının bir teline kıyamam
Yıllar sonra dönsende' nerde kaldın' diyemem
Seni kırmam imkansız rüyalarım olmasa

Yalvarırım mektup yaz beş dakkanı ayırda
Su serp yanan sineme sağlığını duyur da
Yaban gülü gibisin dağda,kırda,bayırda
Seni dermem imkansız rüyalarım olmasa... 
 
Cemal Safi
 

           Çocuk
Annesi gül koklasa, ağzı gül kokan çocuk;
Ağaç içinde ağaç geliştiren tomurcuk...

Çocukta, uçurtmayla göğe çıkmaya gayret;
Karıncaya göz atsa "niçin, nasıl?" ve hayret...

Fatihlik nimetinden yüzü bir nurlu mühür;
Biz akıl tutsağıyız, çocuktur ki asıl hür.

Allah diyor ki:"Geçti gazabımı rahmetim!"
Bir merhamet heykeli mahzun bakışlı yetim...

Bugün ağla çocuğum, yarın ağlayamazsın!
Şimdi anladığını, sonra anlayamazsın!

İnsanlık zincirinin ebediyet halkası;
Çocukların kalbinde işler zaman rakkası...
                                  Necip Fazıl Kısakürek

TÜRKÜLER YANMAZ

Güneşin ak yüzüne bir duman çöktü
Bir türkü çığlıkla ateşe düştü
Kuytu bir köşede bir çiçek küstü
Döktü yaprağını boynunu büktü

Şu Sivas’ın elinde sazım çalınmaz
Güllerim yandı yüreğim dayanmaz

Kararmış yüreğin hiç ışığı olmaz
Bilmez misin ki türküler yanmaz
Günü gelir sanma hesap sorulmaz
Dayanır kapına pir sultan ölmez

Şu Sivas’ın elinde sazım çalınmaz
Güllerim yandı yüreğim dayanmaz

ALAADDİN US TÜRKÜLER YANMAZ

YAKMA RABBİM.

Mal mülk beni değiştirmez.
Varlığıma şükür ederim.
Yokluk ise yerindirmez.
Rabbim Allah büyük derim.

Doğruluk olur mihengim.
İki yüzlü insan sevmem.
Yaratana atar kalbim.
Ben bu yolda zorluk bilmem.

Beyaz saçlı, yaşlı adam.
Çukurdadır bir ayağım.
Hakk hakikat benim çabam.
Soysuzlara demem bayım.

Bir kez haksızlık yapsan da.
Namaz kılsan neye yarar.
Mal, mülk, makamlar, kapsanda.
Kara toprak, seni boğar.

Benim işim kavga değil.
Doğruyu anlatmak kula.
İlim irfan görsen eğil.
Hak yiyenler gelmez yola.

Devir kötü, düzen bozuk.
İnsan böyle oldu yazık.
Yedik içtik her dem tozduk.
Ezilenler yerken kazık.

Elif gibi doğru olsak.
Hak yiyene hesap sorsak.
Kar yağarken, Hakka tozsak.
Af et Rabbim, sana kulsak.

Adımız şairdir bizim.
Böyle söyledi pirimiz.
Allah yolundadır kalbim.
Hak yiyenlere sesimiz.

Türkmendağlı derler bana.
Hatalıysam af et Rabbim.
Can vermişsin ruhla cana.
Yakma Rabbim, aciz tenim.
HİLMİ CAN.
 

İNCE İPEKLİ YAŞAMAK

Yaşarken, ölünce bilmesin çok kimse
Taşıtlarda bilet
Kime kesilmişse
Herkesin kendine ölümleri.

Sarılsa, saklansa nelerdendi
Gelip açar bakarlar
Yanlış gömütlüklere
Koymayın ölenleri.

Yaşarken ve sonra çok kısa ılık su
İnce ipek kaynaşma anları
Kaynatmaya gelmez
Sıkmayın ölenleri.

 

   HASRETİNDEN PRANGALAR ESKİTTİM... 

   Seni, anlatabilmek seni.
   İyi çocuklara, kahramanlara.
   Seni anlatabilmek seni,
   Namussuza, halden bilmeze,
   Kahpe yalana.

   Ard- arda kaç zemheri,
   Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
   Dışarda gürül- gürül akan bir dünya...           
   Bir ben uyumadım,
   Kaç leylim bahar,
   Hasretinden prangalar eskittim.
   Saçlarına kan gülleri takayım,
   Bir o yana
   Bir bu yana...

   Seni bağırabilsem seni,
   Dipsiz kuyulara,
   Akan yıldıza,
   Bir kibrit çöpüne varana,
   Okyanusun en ıssız dalgasına
   Düşmüş bir kibrit çöpüne.

   Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,
   Yitirmiş öpücükleri,
   Payı yok, apansız inen akşamlardan,
   Bir kadeh, bir cıgara, dalıp gidene,
   Seni anlatabilsem seni...
   Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
   Üşüyorum, kapama gözlerini...

 (AHMET ARİF)

HOŞGELDİN KADINIM 

Hoş geldin kadınım benim, hoş geldin.
Yorulmuşsundur;
nasıl etsem de yıkasam ayacıklarını,
ne gül suyum, ne gümüş leğenim var.
Susamışsındır;
buzlu şerbetim yok ki ikram edeyim.
Acıkmışsındır;
sana beyaz keten örtülü sofralar kuramam
memleket gibi esir ve yoksuldur odam.

Hoş geldin kadınım benim, hoş geldin!
Ayağını bastın odama
kırk yıllık beton, çayır çimen şimdi.
Güldün,
güller açıldı penceremin demirlerinde.
Ağladın,
avuçlarıma döküldü inciler;
gönlüm gibi zengin,
hürriyet gibi aydınlık oldu odam.
Hoş geldin kadınım benim, hoş geldin…

 Yalnızlığa dayanırım da bir başınalığa asla.
Yaşlanmak hoş değil öyle duvarlara baka, baka.
Bir dost göz arayışıyla.
Saat tıkırtısıyla
Korkmam, geçinip gideriz biz mutlulukla.
.........Ama ''Günün aydın, akşamın iyi olsun'' diyen biri olmalı.
Bir telefon sesi çalmalı ara sıra da olsa kulağımda.
Yoksa zor değil, hiç zor değil, demli çayı bardakta karıştırıp, bir başına yudumlamak doyasıya.
Ama '' Çaya kaç şeker alırsın? ''
Diye bir ses sormalı ya ara sıra

Can Yücel

BEŞ SATIRLA

Annelerin ninnilerinden
spikerin okuduğu habere kadar,
yürekte, kitapta ve sokakta yenebilmek yalanı,
anlamak, sevgilim, o, bir müthiş bahtiyarlık,
anlamak gideni ve gelmekte olanı…

NAZIM HİKMET RAN

AYIRAMAZ

Ülkü yarim, falan filan.
Beni senden ayıramaz.
Koğu gıybet yalan dolan,
Beni senden ayıramaz.

Ülkü gülüm ülkü gülüm,
Bülbülünüm bülbülünüm,
Ne işkence ne de zulüm
Beni senden ayıramaz.

Bu can sağken bile bile,
Sürgün ne ki binbir çile,
Allah’ımın izni ile
Beni senden ayıramaz.

Benim seni sevmemi suç,
Sayanları tanımam hiç,
Kanun, ferman, beşeri güç
Beni senden ayıramaz.

Ayrılan var numunelik,
Yal düşkünü üç beş silik,
İt değilim yağlı kemik
Beni senden ayıramaz.

Mübalağasız evet evet,
Para mal mülk makam şöhret,
Allah şahit hiçbir kuvvet
Beni senden ayıramaz.

Hainleri kayıranlar,
ARİF’e suç duyuranlar,
Vatanından ayıranlar
Beni senden ayıramaz. 
 
Ozan Arif
 

Türklerin Türküsü

Dilek yolunda ölmek Türklere olmaz tasa,
Türk’e boyun eğdirir yalnız türeyle yasa;
Yedi ordu birleşip karşımızda parlasa
Onu kanla söndürüp parçalarız, yeneriz

Biz Tufanı yarattık uyku uyurken batı,
Nuh doğmadan kişnedi ordularımızın atı.
Sorsan şöyle diyecek gök denilen şu çatı:
Türk gücü bir yıldırım Türk bilgisi bir deniz.

 

Delinse yer, çökse gök yansa kül olsa dört yan,
Yüce dileğe doğru yine yürürüz yayan.
Yıldırımdan tipiden kasırgadan yılmayan,
Ölümlerle eğlenen tunç yürekli Türkleriz….

Hüseyin Nihal ATSIZ