Sevdiğimiz Şiirler

BU VATANA NASIL KIYDILAR
    
İnsan olan vatanını satar mı?
Suyun içip ekmeğini yediniz.
Dünyada vatandan aziz şey var mı?
Beyler bu vatana nasıl kıydınız?
Onu didik didik didiklediler,
saçlarından tutup sürüklediler.
götürüp kâfire : «Buyur...» dediler.
Beyler bu vatana nasıl kıydınız?
Eli kolu zincirlere vurulmuş,
vatan çırılçıplak yere serilmiş.
Oturmuş göğsüne Teksaslı çavuş.
Beyler bu vatana nasıl kıydınız?
Günü gelir çarh düzüne çevrilir,
günü gelir hesabınız görülür.
Günü gelir sualiniz sorulur :
Beyler bu vatana nasıl kıydınız?
  
                                         Nazım HİKMET          1959

               AN  GELİR
0
Paylaşan gelir
paldır küldür yıkılır bulutlar
gökyüzünde anlaşılmaz bir heybet
o eski heyecan ölür
an gelir biter muhabbet
çalgılar susar heves kalmaz
şatârâbân ölür

şarabın gazabından kork
çünkü fena kırmızıdır
kan tutar / tutan ölür
sokaklar kuşatılmış
karakollar taranır
yağmurda bir militan ölür

an gelir
ömrünün hırsızıdır
her ölen pişman ölür
hep yanlış anlaşılmıştır
hayalleri yasaklanmış
an gelir şimşek yalar
masmavi dehşetiyle siyaset meydanını
direkler çatırdar yalnızlıktan
sehpada pir sultan ölür

son umut kırılmıştır
kaf dağı'nın ardındaki
ne selam artık ne sabah
kimseler bilmez nerdeler
namlı masal sevdalıları
evvel zaman içinde
kalbur saman ölür
kubbelerde uğuldar bâkî
çeşmelerden akar sinan
an gelir
-lâ ilâhe illallah-
kanunî süleyman ölür

görünmez bir mezarlıktır zaman
şairler dolaşır saf saf
tenhalarında şiir söyleyerek
kim duysa / korkudan ölür
-tahrip gücü yüksek-
saatli bir bombadır patlar
an gelir
Attila ölür
                              Attila İLHAN

             Olsun İstersin
Olsun istersin…
Hatta olsun diye yapılması gerekenden daha da fazla üstelersin.

Aşktır ;
Değer verirsin,
Ödün verirsin,
Sevgiden de öte saygı gösterirsin,
Olmayacak kaç şey varsa bir araya bile getirirsin…
Bakarsın, ne anlattığını anlayabilmiş (?)
Ne de çözüm için bir şeyler yapma gayretinde.

İştir;
Sabahlarsın,
“olsun” diye ailenden çaldığın zamanı oraya verirsin…

Dosttur;
Hayatta kimseyi dinlemediğin kadar dinler,
Kendine ayırmadığın onca şeyi
“O’na” ayırmaya çalışırsın…
Sonra olayın içinden kendini çıkartır
Şöyle karşıdan yaptıklarına bir bakarsın…
Bakarsın ki her şey başladığın gibi!
Olmuyorsa, olmuyordur!

Gönlün rahat mı?
Elinden geleni yaptın mı?
Cidden olmuyorsa zorlamayacaksın…

~CAN YÜCEL~

YAŞAMAK

Biliyorum, kolay değil yaşamak,
Gönül verip türkü söylemek yar üstüne;
Yıldız ışığında dolaşıp geceleri,
Gündüzleri gün ışığında ısınmak;
Şöyle bir fırsat bulup yarım gün,
Yan gelebilmek Çamlıca tepesine...
-Bin türlü mavi akar Boğaz'dan-
Her şeyi unutabilmek maviler içinde.


Biliyorum, kolay değil yaşamak;
Ama işte
Bir ölünün hala yatağı sıcak,
Birinin saati işliyor kolunda.
Yaşamak kolay değil ya kardeşler,
Ölmek de değil;

Kolay değil bu dünyadan ayrılmak.

   Orhan VELİ

Bir vav çizer misin hocam
Ucu ruhuma dokunan,
Ve okunurken “aşk” diye okunan…

Bir vav çizer misin hocam,
Ruhumdaki düğümleri çözer misin,
Bir kuğuyla “aşk” denizinde yüzer misin.

Bir vav çizer misin hocam
Gözü dünyaya kapalı,
Vakur, derviş kafalı,
“aşk”ı anlatır yüreği yaralı…

Bir vav çizer misin hocam,
Ağyare harf gibi duran
Yare “aşk” diye okunan…

        Bilal Tırnakçı

Barış

Çocuğun gördüğü düştür barış,
annenin gördüğü düştür barış,
ağaçlar altında sevdalıların sevda sözleridir barış;
Gözlerinin içinde uçsuz bucaksız bir
gülümseme elinde yemiş dolu bir zembil ve
alnında ter tomurcukları,
Pencerede suyu soğutan testideki damlalar gibi;
Akşam üstü eve dönen babadır barış,
Dünyanın yüzünde yara izleri kapanırken
ağaçlar diktiğimizde
havan mermilerinin kazdığı çukurlara;
Yangının kavurduğu yüreklerde
ilk tomurcuklarını açarken umut
ve ölüler kanlarının boşa gitmediğini bilerek
yana dönüp içerlemeksizin uyuyabildiklerindedir
barış…
Barış yemek kokusudur tüten,
Aksamlayın
arabanın yolda durmasının korkutmadığı,
Kapı çalınmasının dost demek olduğu,
Ve pencereyi saat başı açmanın renklerinin uzaktaki çanlarıyla
gözlerimizin bayram etmesini sağlayan
gökyüzü demek olduğu zamandır barış;
Barış bir bardak sıcak süt ve bir kitaptır,
Uyanan çocuk önünde
başaklar birbirlerine eğilip işte ışık ışık ışık dedikleri
Ve ufuk çemberi ışıkla dolup taştığı zamandır barış;
Hapisaneler onarılıp kitaplıklar yapıldığı zaman,
Eşikten eşiğe bir türkü yükseldiği zaman
geceleyin,
Cumartesi akşamları mahalle berberinden çıkan yeni tıraş olmuş
bir işçi gibi baharda ay buluttan çıktığı zamandır barış;
Geçmiş gün yitirilmiş bir gün olmadığı, sevinç yapraklarını akşamın içine salan bir kök ve kazanılmış bir gün hak edilen bir uyku olduğu zaman acıyı kovmak için zamanın dört bir bucağından güneşin hemen ayaklarını bağladığını duyduğun zamandır barış.......
Barış ışınlar demetidir yaz ovalarında iyilik alfabesin tanın dizlerinde,
Kardeşim dediğin yarın kuracağız dediğin zaman kuracağız dediğimizi kurunca
türkü çağırdığımız zamandır barış;
Ölüm yüreklerde az yer kapladığı ve güvenli parmaklarla
mutluluğu gösterdigi zaman bacalar;
ikindi vaktinin büyük karanfilini
ozan ve proleter aynı şekilde kokladığı zamandır barış;
insanların sıkışan elleridir barış,
Dünyanın masasındaki ekmektir,
Gülümsemesidir annenin
Budur yalnızca
başka bir şey değildir barış
Ve toprakta derin yarıklar açan sabahlar
tek bir sözcük yazarlar,
Barış başka bir şey değil barış;
Dizelerimin rayları üzerinde
buğday ve güller yüklenmiş geleceğe doğru yol alan bir trendir barış,
Kardeşlerim barış içinde derin derin soluk alıyor tüm dünya bütün düşleriyle
verin ellerinizi kardeşlerim işte budur barış…..

Yannis Ritsos..

‎..
Bir kadın çocuktur aslında..
Çocuk gibi davranmayı sever.
Erkeğin kendisine bir çocuğa gösterdiği şefkati göstermesini de ister.
Bir çocuğu okşar gibi incitmekten korkarak okşamalıdır erkek kadını.
Ama her kadın çocukça da olsa dinlenilmesini, dikkate alınmasını ister.
Yani bir kadının çocukluk yapmasına izin vereceksiniz,
ama asla onu bir Çocuk olarak görmeyeceksiniz.

Bir kadın güçlüdür aslında.
Hatta erkeklerden çok daha güçlüdür.
Ama bu gücünü her zaman ortaya koymasını sevmez.
İster ki Erkeğin gücü kendisine huzur versin.
Kendi kendine yapabileceği şeyleri bile Erkeğin yapmasını bekler.
Böylece hem daha kadın olduğunu hissedecektir hem de
erkeğinin ne kadar güçlü olduğunu görecektir.
Ancak kadın gücünü göstermek istediğinde onu engelleyemezsiniz.
Yapmak istediği bir şey varsa mutlaka yapar.

Bir kadın sevgilidir aslında.
İçinde her zaman sevgiyi taşır.
Sevdiklerinden kolay kolay ayrılamaz. Sevdiklerini kolay kolay kıramaz.
Zor sever ama tam sever.
Bir kadının tam anlamıyla sevebilmesi için
yüreğinin kabul ettiğini beyninin de kabul etmesi gerekir.
Ve sevmezse de onu asla sevmeye zorlayamazsınız.
Belki kolayca yüreğine girebilirsiniz.
Ancak beyninde yer etmemişseniz her an terk edilebilirsiniz.
Sevmediği halde terk etmeyen kadınlar da var elbette.
Bunun nedeni ise engelleyemedikleri "acımak" duygusudur.

Bir kadın yalnızdır aslında.
Hiçbir zaman kadını bütünüyle elde edemezsiniz.
Kendisine ait bir dünyası vardır ve orada hep yalnızdır.
O dünyaya kimsenin girmesine izin vermez.
Hiçbir anahtar o dünyanın kapısını açamaz.
Yalnızlık onun sığınağıdır.
O sığınağa ne zaman gireceğine, ne kadar kalacağına hep kendisi karar verir.
Sığınaktayken oradan çıkmaya zorlarsanız onu sonsuza dek kaybedebilirsiniz.

Bir kadın bilgindir aslında.
Neler yapabileceğini erkek aklI hayal bile edemez.
Yaratıcılığının sınırı yoktur.
Ama bunu ortaya çıkartmak için hayatının erkeğini bekler.
Hoyratça harcamaz yaratıcılığını sadece erkeğine saklar.
Bir kadının gerçek erkeği olmayı başarabilmişseniz çok şanslısınız demektir.
Çünkü yaşamınız asla sıradan olmayacaktır.

Bir kadın hayattır aslında.
Çünkü hayatın içinde olan her şey ancak kadınlar olduğunda anlam kazanıyor.
Yemek yemek, su içmek bile.
Bir kadının elinden içtiğiniz suyla kendi kendinize bardağı doldurup
içtiğiniz su arasındaki lezzet farkını anlayabiliyor musunuz?

Anlıyorsanız ne mutlu size. Anlamıyorsanız, ne yazık ki yaşamıyorsunuz...

Can Dündar - Bir Kadın....

Rapunzel misin be kadın
Saçlarının uzamasını mı bekleyeyim?
Ömür bitiyor,yüreğim çürüyor
İn kapıyı aç da gireyim...

Leyla mısın be kadın
İlla çöllere mi düşeyim?
Bir adım atsan yakınsın,
Neden eziyet çekeyim...

Züleyha mısın be kadın
Karşında yıldızlar gibi hazır ola mı geçeyim?
Belim tutuk,boynum bükük
Bir el ver de dirileyim...

Şirin misin be kadın
Boşuna neden dağ deleyim?
Bir tebessüm et,
Dağlar gibi gönlümle,çağlayarak geleyim...

Aslı mısın be kadın
Neden ateş püsküreyim?
Bir gül bana yeter
Gülüşünle cehennemi söndüreyim...

Selim Akgün / Efsane

  Ayrılırken 

Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Perde kapanıyor, film bitiyor işte,
O hiç bitmeyecek sandığımız...
Görüyorsun, konuşacak bir şeyimiz kalmadı.
Sadece bakışlarımızda hüzün.
İşte ayrılık bu; hiç beklemediğimiz...
O ikiz kardeşi ölümün.
Anlıyorum bir daha görüşemeyeceğiz
Bu son buluşmamızdır seninle
Yeni bir hayata başlayacaksın artık
Onunla, o yeni sevgilinle.
Anlıyorum artık o öpecek ellerini
Kulağına aşkı o fısıldayacak
İçinde bir pişmanlıktan başka
Benden eser kalmayacak.
Sigaranı söndür , kalkabiliriz
On adım sonra yollarımız ayrılmalı
Sakın ağlama ve bir şey söyleme bana
İnsan ayrılırken bile büyük olmalı.


Ümit Yaşar OĞUZCAN

BU KADAR SEVMEDİM Kİ

Dönemem terk ettiğim hiç bir yere
Dolaşıp duruyorum sokaklarda
Dilimde o son duam
Ben hiç kimseyi bu kadar sevmedim ki
Sonsuzluk gibi çıkıyordu
Bu söz içimden
Umutsuz bir yakarış gibi
Hiç bitmeyecek bir hasret gibi
Ben hiç kimseyi bu kadar sevmedim ki
 
Cezmi Ersöz
 

 Sıyrılıp gelen

Soluk bir ay dolanıyor
Kentin üstünde her gece
Her gece bilge bir gezgin
Tavrıyla adımlıyor yolunu

Güz yanığı bir durgun
Sessizlikle örtülü her şey
Ve yırtılmış bir tül gibi
Savrulup duruyor zaman

Suların sesini dinle şimdi
Ormanın fısıldayışlarını
Usulca yarılıyor dağların göğsü
Bir aşkı dinlendirmek için
Ve gözleri uzak yamaçlarda
Aranıp dururken bir şeyleri
Sessiz ve sakin beklemekte
Bekledikçe bileylenen bir yürek

Belli ki dağların denizlerin
Ve göllerin üzerinden
Sıyrılıp gelmektedir seher
Belli ki yakındır
Belli ki yakındır doğayı
Ve hayatı sarsacak saat

Ahmet telli

öyle yalnızlıklar gördüm ki senden önce
hiçbiri böyle yaşatmadı kendini
acıtmadı, gecelerce ağlatmadı.
Ve ben böyle ıssızlığın çığlıklarını hiç duymadım
her sesi sana yordum, her rengi sende buldum
seni aradım, duyduğum sesle avundum ama yine yoktun

ve sabahlar,
gecenin teslimiydi belki de, acısıydı tüm tesellilerin
belki de hesabıydı geçmiş koca ömrün
rengim siyahtı, hayat ise senin ödülün
aklımdaydın yine o sokaklarda gezerken
evet belki de sarhoş oldum gecelerce
bir su damlası gibi koca denizlerde
ya da bir kum tanesi yalnız kumsallarda
dilimin ucunda hep sen ama yaşadığım hayalin
sevda kocaman bir yalan dillere düşen bir ateş belki de

yüreğimi koydum sana ben tüm benliğimle
derinden öyle yırtarak öyle sırılsıklam
çığlık çığlığa aşık oldum sana ben
hayatımı sana verdim, öylesine değil erkekçe
doğmamış çoçuğumuzun adını koyduk
her yağmurda onu andık seninle

sen, sen öylece yatardın omzuma
tüm dünyaya küser ikimiz de belki
ölürdük o anda ama sen unuttun şimdi beni
verdiğin sözleri, ne o yoksa ağladın mı
ağlama ben sana hala vurgun hala aşık
hala sana ait ve verdiğim sözdeyim hayata dair

ölmicem ayrılmıcam hayattan sana söz verdim
ama sorma sakın
aslında o an öldüm o son bakışınla
vurdun beni hayata bağlayan herşeyi kopardın
mezarıma bakıyorum, son kurşun silahımda

boynumda vebalim gözyaşım hala yanaklarımda
dönmezsin bilirim bedenin ağır kalır yaşamda
belki de gitmeliyim şimdi bir daha doğmamak üzere
teselli rakı şişelerinde değil resminde değil
bilmediğim bi yerde, şimdi oraya gidiyorum bebeğim

tutamadığım sözümle bulamadığım kendimle
ağlamadan yine erkekçe ölüyorum
zaten ölü olan ruhum bedenimi de çekiyor içine
sus sakın ağlama çünkü ben yine sana aşık
yine vurgun yine seninim.

Gittin mi büyük gideceksin…
Ayrılık bile gurur duyacak seninle…
Gittin mi ayakların onun yakınından bile geçmeyecek…
Gölgen bile kalmayacak ardında…
Gittin mi onurunla gideceksin; haklıysan gidecek
gitmişsen dönmeyeceksin…

Can YÜCEL

------------------------------

Kendine iyi bak sevgili
Ve sakın arama kaybettiklerini
Dönmezler artık geri
Ve eğer bilmiyorsan sevmeyi
Taşıma o yüreği

Doğduğumda Siyahtım,
Büyürken Siyahtım,
Güneşe Çıktığımda Siyahtım,
Korkunca Siyahtım,
Hastayken Siyahtım,
Öldüğümde Hala Siyahım...


Ve Sen Beyaz Çocuk,
Doğduğunda Pembesin,
Büyürken Beyazsın,
Güneşe Çıktığında Kırmızı,
Üşüdüğünde Mor,
Korktuğunda Sarı,
Hastayken Yeşil,
Öldüğünde de Grisin,
Sen Şimdi Bana Renkli mi Diyorsun

Afrikalı zenci bir çocuğun bu şiiri, 2005'te "Dünyanın En İyi Şiiri" Seçilmiş.

Affet anne
Yapamadım...
Sevmeyi sen öğrettin ama
Sevilmeyi beceremedim...

Affet be anne herkesi sen sandım...
İçten gülüşüm yetmedi O'na
Ve çocuksu sevişim.
Şimdi tüm keşkelerimin dilinde yere serilişim...

Annem affet geç kaldım.
Sütününün renginde bir yürek verdin bana,
Ben onu koruyamadım...
Takas ettim masumlukları;
Yerine vedaları,
Yerine başlamadan bitişleri devraldım...
Biliyorum ben her ne kadar büyümesem de gözünde
Aynı zamanda dev bir adamdım.
Dev gibi yüreğimi,peşkeş çektim vedalara
Hainlik ettim,bencillik ettim gözümü kırpmadan sattım...

Affet be anne!
Ben aşka fena aldandım
Çocukluk işte
Kalbimi, yenisi alınır diye kırdığım oyuncaklardan sandım...

Düştüğümde kanardı ya hani dizlerim
Sen koşup üflerdin...
Söylesene anne!
Bu acı da geçer mi üfleyince?
Üflesene...

Annem!
Lütfen söyle,
Benim suçum ne?
Yalnızca sevdim işte...
İdealimi görmüştüm O'nun gözlerinde
Bilemedim boy veremeyeceğimi ağır sözlerinde...
Öldüm anne!
Öldüm...
Ben tüm umutlarımı,tüm şiirlerimi ona adamıştım
Hepsini son sözlerine gömdüm anne!
Gömdüm...

Annem utanıyorum,
Biliyorum büyüdüm ama;
Bana masal anlatsana
Yoruldum be anne
Yatayım dizine kucağına sığmasam da,
Bir varmışla başla,
Yokmuşlara kadar uyurum nasılsa...