Sıkıntısını Paylaşmak İsteyen Buyursun :)

bilhassa köylerde çalışan özverili ve fedakar arkadaşlar,yıllar sonra köylerde çalışmanın verdiği mutluluğu arayacaksınız.Çünkü merkezlerde sadece işin öğretimi ön planda,eğitim yönü ne bakan yok.hele birde koltuk kavgaları.gelde sorun arama.......

haklısın ben geçen yıl geldiğim köyü araıyorum özlüyorum

kızımla bazen yeteri kadar ilgilenemediğimi düşünüp çok üzülüyorum.çalışan anne olmanın zorluğu ve sıkıntısı içerisindeyim.

herşey herkez üstüme gelio sanki dünya üzerime yıkılmak için fırsat kolluyor:(depresyondayımmmmmm

haklısınız tabiki de hido hocam ama bizlere göre de şu an içinde bulunduğumuz ortam zor geliyor.ben içanadolu da görev yapmama rağmen, olanaksızlıklar ve eğitimsizlik hatsafhada..ben o zamanlara geldiğimde özlerim buna söyleyecek hiçbir şey yok ama yetirki o raddelere bir gelelim acaba o senelere kadar yaşarmıyız  

   Ben de 22. yılımda ilk defa birleştirilmiş sınıf okutmanın ve her gün  3 saate yakın yol gidip gelmenin sıkıntılarını yaşıyorum.Burda olmamın sebebide il dışından memleketime gelmek istemem. İl dışından gel ,300 puanla köyde çalış, hemde 22.yılımda hiç çalışmadığım bir ortamda.Şu saaten sonra çekilmiyor çok sevdiğim mesleğimden soğudum....  :(

bizler yetiştirdiğimiz öğrencilerimizle yaşarız Upaz öğretmenim. inan gelecek daha güzel olacak inanmalıyız buna.....

sıkıntıların paylaşılması çok güzel birde yardım elimiz uzanabilse .benim en büyük sıkıntım da çocuklarımın kardeş kavgaları ne yaptıysam olmuyor bazen bana cinnet geçirtecek seviyeye geliyorlar.büyüdükçe azalmasınu umut etmekten ve dua etmekten başka bir şey yapamıyorum

sıkıntıların paylaşılması çok güzel birde yardım elimiz uzanabilse .benim en büyük sıkıntım da çocuklarımın kardeş kavgaları ne yaptıysam olmuyor bazen bana cinnet geçirtecek seviyeye geliyorlar.büyüdükçe azalmasınu umut etmekten ve dua etmekten başka bir şey yapamıyorum

Sizi karamsarlığa itmek istemem ama öğretmenim, yok hiç bir şey değişmiyor büyüdüklerinde. Tam tersi sorunları, kavgaları, dertleri, sıkıntıları da onlarla birlikte büyüyor. İki oğlum var, bazen tepişmelerine tanık oluyorum, şaka yolluysa izlemek zevk veriyor. İşin tadı kaçıp tartışmaya dönüşmeye başladığında oda değiştiriyorum.
Çünkü gücüm artık onları ayırmaya yetmez oldu. Ama yine bu anları yaşamak bile güzel. Hiç olmasalardı, keşke olsalardı da bunları yaşasaydık diye düşüneceğimizden eminim.

bu bölüm paylaşım açısından çok iyi olmuş. iyi düşünmüşsünüz sude öğretmenim.
  ancak ben bişey bulamadım şu an için... Allah sıkıntısı olan tüm arkadaşlarımızın yardımcısı olsun...

Arkadaşlar bende köy öğretmeniyim. Tek öğretmenim. 2 çocuğum da benim var. Büyük olan 4. sınıfta. Eşimde başka köyde öğretmen. Hepinizi o kadar iyi anlıyorum ki. Aynı şeyleri bende yaşıyorum. Okulda gün boyu tükettiğim sabrım evde kendi çocuklarıma kalmıyor. Patlamaya başlıyorum. Eğitimhane olmasa dertleşecek arkadaşta yok. Dertler paylaştıkça azalır ve çözüm bulunur. Benim sizlerden okula giden çocuklarınıza nasıl davranıyorsunuz. Ders çalışma, kitap okuma alışkanlığı kazandırma, güzel huylar.... Oğlum belki bizim sabırsız ve yorgun davranışlarımızdan olacak o da daha sinirli uyumsuz bir çocuk olmaya başladı. Çocuk eğitim ile ilgili anne babalar için yazılmış kitaplar okuyorum ama çokta faydasını göremiyorum. Nasreddin Hoca'nın dediği gibi bana doktor değil eşekten düşen gelsin örneğindeki gibi tecrübeli, bu günleri geçirmiş öğretmen anne babalar bu günleri nasıl geçirdiniz? Şu anda bu dönemi yaşayanlar sizin ne gibi sorun ve çözümleriniz oluyor. Lütfen paylaşalım. Yukarıda yazdıklarımdan çok sinirli olduğumu zannetmeyin. Başkalarının çocuklarına o kadar iyi davranıyorum ve yaptıkları davranışlara o kadar sabrediyorum ki. Bana hepsi melek gibisiniz diyorlar, sürekli öpüyorlar. Gel gelelim buna evde aynı şekilde devam edemiyorum. Malum evde 3 yaşında kızımda sürekli özlüyor. Onunda eğitimi, ayrıca bakıcı problemleri, ev işleri.......sürüp gidiyor.  OKUYAN ÇOCUKLARINIZLA YAŞADIĞINIZ PROBLEM VE ÇÖZÜMLERİNİZİ LÜTFEN PAYLAŞIRMISINIZ. ÇOOOOOOOOOK TEŞEKKÜR EDERİM.

bende aksaraydan memleketime diye geldim.şu an merkeze 10 kilometre uzakta bir köyde çalışıyorum. ne arayan var ne soran. okul açılalı beri bir velinin bile selam çaktığı yok. kim kime dumduma. kek başıma çalışıyorum. hergün arabamla gidiptgeliyorum. puanım 300 . 150 puanlı arkadaşlar merkezde. yalnızlıktan ve ilgisizlikten depresyon ilacı kullanıyorum. ama yinede buna da şükür

Şu an en büyük sıkıntım beni sinir eden bir veli!

arkadaşlar okulda enerjimin yüzde doksan sekizini tükettiğim için evdeki çocuklara ağzımıbileaçamıyorum.liseye giden biroğlum,6.sınıfa giden bir oğlum,4.sınıfa giden bir kızım var. baba ödeve yardım baba şöyle baba böyle. eğtimin tümünü hanıma havale ettim.

Her zaman koy öğretmenliği yapmayı istemiştim fakat boylesini istememiştim...Tek öğretmen olmak müdür yetkili olmak bunlar istediğim şeyler değildi...5 sınıf bir arada okutmak bence çok ssaçma bir sistem eğitim açısından...