Sıkıntısını Paylaşmak İsteyen Buyursun :)

allahım bu çocuklar hiç bir şey anlamıyorlar. bir şeyler veremiyoruz. nasıl bir köy ya. nasıl bir düşünce, zihniyet, yaşayış, ahlak, gelenek, aklınıza ne gelirse buralarda farklı.

aynen hocam aynennnnnn bıktım yemin ediyorum

benimde içimde bir sıkıntı var ama ne bulamıyorum.Yaklaşık 10 gündür daralıyorum.Belirsiz bir buhran içindeyim.Allah sonumuzu hayır etsin.

dokunsalar ağlıycam.. içim sıkılıyo,canım  acıyo..elimden bişey gelmiyo offffffffff offffffff

imzamdaki gibi...(ayl52 öğretmenşmşn bşr şiirinden bir dizedir..)
YETER,artık BANA  BİRŞEY ÖĞRETME HAYAT .... diyorum bu günlerde sık sık..

Ağlamak güzeldir.. Allah herkese sevinç göz yaşları versin.
Ne demiş Sezen ablamız...

AĞLAMAK GÜZELDİR 

Ağlamak güzeldir 
Süzülürken yaşlar gözünden 
Sakın utanma 
Ağlamak öfke delice nefret 
Doruklarda aşk doyumsuz sevinç 
Kahreden keder kısaca hayat 
Ve nefesindir ve nefesindir 
Ağlamak şu geçici dünyada 
Herşeye rağmen varolmak demek 
Ağlamak yaşanan binlerce duygu 
İnsanca coşkunun güzel bir şeyidir 
Ağlamak senin kara dünyada 
Hala sevdiğin ve hissettiğin 
Tüm güzelligin ve çirkinliğinle 
Var olduğundur var olduğundur 

ağlamak rahatlatır
ama uzun süre üzülmek çökertır
ağladığınız kadar gülünde
en ıyi ilaç gülmek oluyor her zaman

aynen hocam aynennnnnn bıktım yemin ediyorum

    Hocam kapasitesi olan öğrenci kendinizi paralasanız da asgari seviyede çabalasanız da başarılı oluyor..Köy şartlrını  bilmiyorum ama 8. yılımda ilk kez şehir merkezinde güzel İzmir'imizin güzel bir ilçesinde çalışıyorum..Aile terbiyesinden ahlaktan o kadar yoksun ki öğrenciler köydeki saf temiz belki anlayışı kıt öğrencileri bile mumla aratıyorlar....Hele de seviye gruplarına ayrılmışlar ki seviyenin dibindeki sınıfların önünden geçmek bile istemezken fen, mtematik anlatmak daha doğrusu anlatmaya çalışmak boşa kürek çekmenin ta kendisi....Hep köy öğrencilerinin daha terbiyeli olduğunu düşünürdüm, fikrimi değiştirecek bi durum olmadı şimdiyedek...

şu sıra sadece 25'indeki atamaları bekliyorum ve sanki zaman geçmiyor
tabii sonrasını da düşünmekten strese girdim... çocuklarımı düşünüyorum, ben bir şekilde gideceğim yere de alışırım ; ama çocuklarım çok ağlarlar.. 3 gün rapor almıştım, her gün ağlamışlar   bi de gidersem naaparlar

1.sınıflar neye benzıyor bılıyormusun hocam
bakıyorsun bariz şekılde konuşan yok ama bu ses nerden gelıyor
sağa dönuyosun yok sola sınıfın ortasına arkasına
yok yok yok...
bunlar oyle teşkılatlı çalışıyorlarkiii.. .
açıkça konuşan yok ama mırıl mırıl fısır fısır bır uğultu çıkıyor sınıfa sonra
ama ıstediğin kadar bak bulamazsın konuşanıı
ayy geçen yıl az delırmedım

Sevgili hocalarım okadar doğru yzamışsınız ki,benim duygularımı da dile getirmişsiniz.Bu seneki sınıfım bu zamana kadar okuttuklarıma hiç benzemiyor.Durdan, sustan,ne güzel söylemekten ne de kızmaktan anlıyorlar.Hele matematik dersinde o kadar yoruyorlar ki...2 haftadır doğru dürüst sesimde çıkmıyor.Sanki bana inat yapıyorlar,Allahım düşündükçe çıldıracak gibi oluyorum.Bugün nerdeyse ağlayacaktım sinirimden...

orhan Veli ' den hürriyet şiiri tam uygun olacak bu başlığa.Sevdiğim şiirlerin başında gelir.



Hürriyet’e Doğru


Gün doğmadan,
Deniz daha bembeyazken
çıkacaksın yola.
Kürekleri tutmanın şehveti avuçlarında,

İçinde bir iş görmenin saadeti,
Gideceksin;
Gideceksin iri pınarların çalkantısında.

Balıklar çıkacak yoluna karşıcı;
Sevineceksin.
Ağları silkeledikçe
Deniz gelecek eline pul pul.

Ruhları sustuğu vakit martıların,
Kayalıklardaki mezarlarında,

Birden,
Bir kıyamet kopacak ufuklarda.

Deniz kızları mı dersin,
kuşlar mı dersin;
Bayramlar seyranlar mı dersin,
şenlikler cümbüşler mi?

Gelin alayları, teller,duvaklar,
Donanmalar mı ?

Ne duruyorsun be,
at kendini denize;
Geride bekleyenin varmış, aldırma;
Görmüyor musun,
her yanda hürriyet;

Git gidebildiğin yere.


Orhan Veli Kanık

Meslekte 6. yılım ve 6 yıldır köylerdeyim.Birleştirilmiş sınıflar  tüketti  beni.

Yürümek;
yürümeyenleri
arkanda boş sokaklar gibi bırakarak,
havaları boydan boya yarıp ikiye
bir mavzer gözü gibi
karanlığın gözüne bakarak
yürümek!..

Yürümek;
dost omuzbaşlarını
omuzlarının yanında duyup,
kelleni orta yere
yüreğini yumruklarının içine koyup
yürümek!..

Yürümek;
yolunda pusuya yattıklarını,
arkadan çelme attıklarını
bilerek
yürümek...

Yürümek;
yürekten
gülerekten
yürümek...

güzel şiir için teşekkür

Arkadaşlar bende itiraf edeyim bazen öğrencilere konuyu tam olarak anlatamadığımda bazı öğrencilerin ilgileri dağılıyor tabi bu benim yüzümden olduğunu kesin biliyorum.  İster istemez kendi yanlışımı kapatırcasına dinlemeyen öğrencilere çok kızıyorum aslında kendime kızsam daha iyi olacak.

İkimiz aynı günde doğmuşuz
Birimiz kuş tüyü bir yatakta
Birimiz acıların kucağında
Birimizin doğar doğmaz üç doktor kesmiş göbeğini
Birimizin kendi anası
Birimize günlerce zevk mutluluk emzirmişler
Birimize yokluk acı ve sefalet

Birimiz oyuncaklar kırdı gün aşırı
Birimiz sadece kendi umutlarını
Birimiz daha beş yaşında çekti ayazı içine
Sokak sokak gazete sattı
Otobüs kuyruğunda nane şekeri
Vapur iskelesinde kağıt helva
Araba camları sildi simit sattı karda kışta ayazda
Birimizin aklı bir karış havada

İkimiz aynı gün okula başlamışız
Birimiz şehrin en pahalı kolejinde
Birimiz bir mahalle mektebinde
Birimizin evinde özel günler  özel öğretmenler
Birimizin evinde yaşanmamış
Gün görmemiş en acı dersler

Ve yıllar sonrası birimizin elinde yaldızlı diplomalar
Birimiz ortaokuldan terk
Ve hayatı boyunca tek

İkimiz aynı günde gurbete çıkmışız
Birimiz avrupa'ya tahsile
Birimiz askere
Birimize adam oldu dediler alkış tuttular
Birimizi hep yok saydılar ve de unuttular

Birimiz hep ev değiştirdi  dost değiştirdi  sevgili
Değiştirdi
Tıpkı gömlek değiştirir gibi
Birimiz ne değişti ne değiştirdi sevdiklerini
Bir saatli bomba gibi gömdü içine çektiklerini

Ama birgün
Ama birgün ikimiz de öleceğiz
Elbette senin mezarın mermerden olacak
Benimkisi şüphesiz meçhul kalacak
Ama unutma
Sakın unutma dostum
Senin tanrıya borcun
Benimse hep alacağım olacak

arkadaşlar bu gün okulda bir öğrencimizin kalbi durdu ( kalbinde delik vardı bir de uzun q sendromu diye bir hastalık ) hastane 5 dk . lık mesafede ama ambulans bir türlü gelemedi biz arabaya attık götürdük şimdi çocuk yoğun bakımda minicik kolunun yana düştüğünü görmek insanı kahrediyor
meğer biz bu çocukları ne kadar seviyormuşuz
hep diyorum elalemin çocuklarını kendi çocuğumuz gibi seviyoruz