Sevilay öğretmeni tanımam…
Ama tanıdığım Sevilay öğretmenler vardır yurdumun dört bir yanında. Kuru ekmeğe sevgiyi katık etmiş binlerce Sevilay öğretmen…
El alemin çocuğuyla uğraşmaktan kendi çocuğuna zaman ayıramayan öğretmenler vardır yurdumda. Kalbinin bir köşesini evinde bırakıp başkalarının çocuklarını büyük bir emekle, özveriyle ama en çok da sevgiyle eğiten öğretmenler.
Kendi yavrusunu evde bırakıp, başka yavrular daha iyi eğitim alsın diye çaba gösteren, yavrusunun hasretiyle yanıp tutuşurken başka yavruları severek teselli olmaya çalışan anne öğretmenler…
Sabah okula giderken arkasından çığlıklar atan bebeğinin yüreğinde açtığı derin yaraya, okuldaki çocuklarının sevgisini merhem yapmaya çalışan öğretmenleri diyorum.
Tüm öğretmenleri anlatıyorum size, ama en çok da anne öğretmenleri…
Öğrencilerinin bunaltıcı iltifatlarını tek tek dinleyen, tüm sıkıntılarına, dertlerine, yorgunluklarına rağmen her öğrencisine tek tek gülümsemeye çalışan, mutsuzluğunu öğrencileri mutlu olsun diye gizlemeye uğraşan öğretmenler…
Öz annelerinin, babalarının yapmadığı iltifatlarla öğrencilerini seven, koruyan, kollayan ama karşılığını çoğu zaman nankörlük olarak alan, yine de yılmayan öğretmenler…
…
Sevilay öğretmeni tanımam….
Geride bıraktığı iki yavrusunu da görmedim hiç. Ama tanıdığım öğretmenler var yurdumda.
Birilerinin bildiklerinin aksine öğretmenliği hiç de para için yapmayan öğretmenleri bilirim ben.
Bazılarının içlerinde büyüttükleri öfkeye bedel, yüreklerinde sevgi büyüten, hiç hak etmedikleri hakaretleri duymak zorunda bırakılan ama yine de yılmayan, küsmeyen, kaçmayan, korkmayan öğretmenleri diyorum size.
Sabahın köründe yavrusunu sıcacık yatağından kaldırıp bakıcı anneye bırakan, yüreğinin yangınını öğrencilerinin sevgi dolu bakışlarında söndürmeyi umut eden, eğiten, öğreten ama en çok da seven öğretmenleri…
Onları iyi bilirim ben.
………..
Peki siz bilir misiniz?
Bilir misiniz, öğrencisinin yırtık çorabından giren soğuk, öğretmenin de ayaklarını üşütür.
Bilir misiniz, ateşlenen öğrencisinin alnına dokunan öğretmenin yüreğinde yangınlar çıkar.
Bilir misiniz her anne sadece kendi çocuğu için ağlar ama öğretmenler tüm öğrencisi için dertlenir. Hasta, yetim, öksüz, anne baba ayrılmış, yoksul, aile içi şiddet gören, sevgisiz büyüyen, umutsuz, çaresiz, ilgisiz… Tüm çocukların tüm dertleri dert olur yüreğine… Bilir misiniz bunu?
Siz bizi bilir misiniz? Öğretmenleri tanır mısınız siz?
Hiç sanmıyorum.
Kimse bilmez öğretmenleri, tanımaz hiç kimse bizi… Kimiz, neyiz, ne isteriz?
Bilseydiniz sokaklara dökülürdünüz bu gün. Sevilay öğretmenimiz için ağıtlar yakardınız.
Hani öğretmenler hem anne hem babaydı. Sevilay öğretmenimiz öldürüldü. Annemiz öldürüldü. Neden açık televizyonlarınız, neden Muhteşem Yüzyıl’ı izlediniz de dün gece oturup iki satır dua okumadınız.
Neden okul bahçesinde kahkahalar attınız da gidip bir anne öğretmene sarılmadınız Sevilay öğretmenimize sarılır gibi…
…
Sahi, Sevilay öğretmenin sizin çocuklarınız için döktüğü gözyaşlarının tek bir damlasını siz Sevilay öğretmen için döktünüz mü?
…
Bizi kimse tanımıyor.. Bizi kimse anlamıyor.. Gerçek şu ki, BİZİ KİMSE SEVMİYOR…
Yazının orjinal linki: [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] öğretmenleri-bilir-misiniz--Sevilay-öğretmenimize-ithafen--haberi.htm
