Sizi Ağlatan Şeyler

Çevrimdışı aysude

  • Üye
  • *
  • 42
  • 0
  • 42
  • 0
21 Nis 2007 14:15:34
bazen seyrettiğiniz ve gözyaşlarını tutamadığınız,hayatın bir kesiti olarak karşınıza çıkan,aslında onun gerçek olmadığını bildiğiniz halde ağlamaya devam ettiniz küçük sahneler...o hayal ürünü aslında sizin dünyanızı ne güzel yansıtmış değil mi?ayrılık,ölüm,hastalık,beklenmedik zamanda karşınıza çıkan insan....

Çevrimdışı piyade305

  • Üye
  • *
  • 26
  • 0
  • 26
  • 0
# 21 Nis 2007 15:22:17
Geçen yıl babamı kaybetmiştim.Şubat ayında askerdim ve nöbetçi subaydım.Askerlerin nöbet yerlerini kontrol ediyordum.Tekmil verecektim yarbaya.Telefonum çaldı arayann babamın samimi arkadaşı Ömer abi idi.Hemen gelmem gerektiğini söyledi.Yolunda gitmeyen bazı şeylerin olduğunu hissetmiştim.Israr etmeme rağmen ne olduğunu söylemedi babamın hasta olduğunu ve hastanede beni beklediğini söyledi.Hemen nöbeti bıraktım.Üstümü değişip otogara gittim.Zorla bi otobüs buldum ankaraya ordanda uçak bulurum demiştim.Aramadığım uçak şirketi kalmadı fakat kötü hava koşulları nedeniyle seferler iptal edilmişti.Mecburen otobüsle gittim.tabi aşti de 12 saat bekleyerek.Aştide kötü haberi aldım.Dünya bi anda başıma yıkıldı.Hayatın anlamını sorguladım bi an ve ne kadar da kısa olduğunu farkettim.Babam vefat etmişti.Neden? Neden? diye kendime sordum.otobüse binip eve gelinceye kadar ağladım.Gözlerimin ağlamaktan kuruduğunu hissettim.eve geldiğimde abimin yakasına yapıştım neden kurtaramadın diye isyan ettim.Ama onunda elinden bişey gelmemişti.Kalp krizi bi anda bütün dünyamızı yıkmıştı.babamla iyi geçinemezdik.Birbirimizi severdik ama resmi davranırdık birbirimize.Ben onu hiç öpmemiştim mesela .Boynuna sarıp babacığım dememiştim.Ama siz deyin sevdiklerinize sevginizi anlatın öpün,sevin, okşayıp, sarılın.hayat gerçekten de kısa ben çok kere keşke dedim sizler demeyin..Başınızı şişirdim galiba.
Hakkınızı helal edin.

Çevrimdışı Aslıhan63

  • Uzman Üye
  • *****
  • 533
  • 885
  • 533
  • 885
# 21 Nis 2007 15:56:52
piyade 305 başınız sağolsun.gerçekten özücü.babam gelsin onu sevdiğimi söyleyecem.aslında ne kadar küçük şeylere özüldüğümü de hatırlattınız.

Çevrimdışı piyade305

  • Üye
  • *
  • 26
  • 0
  • 26
  • 0
# 21 Nis 2007 16:13:14
Kesinlikle hocam insanoğlu neyi kaybederse onun değerini anlıyo, ama yaşarken elindeyken yanındayken değersiz gibi hissediyo.

Çevrimdışı aliye6

  • Uzman Üye
  • *****
  • 411
  • 165
  • 411
  • 165
# 21 Nis 2007 16:23:54
Hocam başınız saolsun!Gerçekten üzücü olan şu ki:Sevdiklerimizin değerini onları kaybedince anlıyoruz.Ve artık çok geç oluyor.

Çevrimdışı morsever

  • Aktif Üye
  • **
  • 48
  • 2
  • 48
  • 2
# 21 Nis 2007 17:06:44
Komutanım başınız sağolsun... Söyleyecek çok şeyimiz olduğu halde, birini bile söyleyemediğimiz insanı kaybedince onun değerini anlamak da o kadar kötü değil bence....Çünkü  inanıyorum ki, babanız şuan sizin böyle hissettiğinizi görüyor...Mekanı cennet olsun.

Çevrimdışı aysude

  • Üye
  • *
  • 42
  • 0
  • 42
  • 0
# 21 Nis 2007 17:17:58
BAŞINIZ SAĞOLSUN
PİYADE305

Çevrimdışı Ayçanur

  • Yeni Üye
  • 153
  • 20
  • 153
  • 20
# 21 Nis 2007 20:59:57
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]
Geçen yıl babamı kaybetmiştim.Şubat ayında askerdim ve nöbetçi subaydım.Askerlerin nöbet yerlerini kontrol ediyordum.Tekmil verecektim yarbaya.Telefonum çaldı arayann babamın samimi arkadaşı Ömer abi idi.Hemen gelmem gerektiğini söyledi.Yolunda gitmeyen bazı şeylerin olduğunu hissetmiştim.Israr etmeme rağmen ne olduğunu söylemedi babamın hasta olduğunu ve hastanede beni beklediğini söyledi.Hemen nöbeti bıraktım.Üstümü değişip otogara gittim.Zorla bi otobüs buldum ankaraya ordanda uçak bulurum demiştim.Aramadığım uçak şirketi kalmadı fakat kötü hava koşulları nedeniyle seferler iptal edilmişti.Mecburen otobüsle gittim.tabi aşti de 12 saat bekleyerek.Aştide kötü haberi aldım.Dünya bi anda başıma yıkıldı.Hayatın anlamını sorguladım bi an ve ne kadar da kısa olduğunu farkettim.Babam vefat etmişti.Neden? Neden? diye kendime sordum.otobüse binip eve gelinceye kadar ağladım.Gözlerimin ağlamaktan kuruduğunu hissettim.eve geldiğimde abimin yakasına yapıştım neden kurtaramadın diye isyan ettim.Ama onunda elinden bişey gelmemişti.Kalp krizi bi anda bütün dünyamızı yıkmıştı.babamla iyi geçinemezdik.Birbirimizi severdik ama resmi davranırdık birbirimize.Ben onu hiç öpmemiştim mesela .Boynuna sarıp babacığım dememiştim.Ama siz deyin sevdiklerinize sevginizi anlatın öpün,sevin, okşayıp, sarılın.hayat gerçekten de kısa ben çok kere keşke dedim sizler demeyin..Başınızı şişirdim galiba.
Hakkınızı helal edin.


   BAŞINIZ SAĞOLSUN HOCAM ACILARINIZI BİZİMLE PAYLAŞMANIZ BELKİ SİZİ BİRAZ OLSUN RAHATLATMIŞTIR(UMARIM) :D  AYRICA HAKIMIZDA HELAL OLSUN

Çevrimdışı englishteacher

  • Aktif Üye
  • **
  • 72
  • 4
  • 72
  • 4
# 21 Nis 2007 21:07:39
çok mutlu oldumda elimden gidecek die bile ağlarım çok komplike bi yapım var sanırsam.bu arada hocam başınız sağolsun Allah sabrını versin geride kalanlara

Çevrimdışı piyade305

  • Üye
  • *
  • 26
  • 0
  • 26
  • 0
# 21 Nis 2007 21:23:09
Allah razı olsun arkadaşlar.Allah kimseye vermesin.

Çevrimdışı zeyna09

  • Uzman Üye
  • *****
  • 233
  • 73
  • 233
  • 73
# 21 Nis 2007 21:26:17
hocam başınız sağolsun öncelikle.ben çocuklardan öğretmenler gününde benimle ilgili düşüncelerini yazmalarını istedim.bir öğrencim "siz bana annemden babamdan daha iyi davrandınız ,hakkınızı nasıl öderim" diye yazmış.bu da beni çok duygulandırmıştı.

Çevrimdışı Hüseyin07

  • Çalışkan Üye
  • ***
  • 81
  • 33
  • 81
  • 33
# 21 Nis 2007 22:52:08
10 yıl önceydi.Çok güzel bir sabah , ezan sesiyle uyandım.Sela verildi ardından.Köydeydim ve ilk görev yılımdı.Meraklanıp kulak kabarttım.İlk önce inanamadım.Tekrar söylendi isim.O dakikayı unutamam.Sınıfımda sessiz,soluk benizli bir öğrencim vardı.Sürekli öksürürdü.Onun adıydı söylenen.İnanamadım.Ağlayamad ım acımdan.O bir melekti 9 yaşında.Hala melek olduğuna inanıyorum.
    Ailemdekiler hep ileri yaşta öldüğü için kabullenmiştim ölümlerini ama o çok küçüktü.
   Bundan iki yıl önce bir öğrencimin ölüm haberi ile bir kez daha yıkıldım.5 yıl okutmuştum.6. sınftaydı o sene.Babası yurt dışına mal götürmüş tır şöförüydü.Annesinin ekmek yaptığı sırada gizlice babasının tüfeğini almış.Aklı sıra ava gitmiş Kerem'im.Ayağı takılmış tüfeğin kayışına ve eli tetiğe basmış düşerken(araştırmalara göre)Orada kalakalmış, çıkmış küçücük canı.Çobanlar bulmuş.Tanıncak halde değildi güzel yüzü.Ne annesinin feryadı gitti kulağımdan bu kadar yıldır nede babasının çaresiz ağlayışı.
   Evet arkadaşlar bir baba ve öğretmen olarak beni çok üzen iki olayı yazdım size.Umarım bir daha aynı şeyleri yaşamam.İnşallah sizlerde yaşamazsınız.

Çevrimdışı arap3122

  • Çalışkan Üye
  • ***
  • 121
  • 40
  • Matematik Öğretmeni
  • 121
  • 40
  • Matematik Öğretmeni
# 21 Nis 2007 22:59:37
Ölüm dışında hiçbir şey beni ağlatamıyor. Ara sıra ağlamak iyi gelirmiş. Ben onu bir türlü beceremiyorum. Bu arada 'piyade305' başınız sağolsun. Bende aynı acıyı 14 yıl önce yaşamıştım.

Çevrimdışı konakyanlı

  • Uzman Üye
  • *****
  • 891
  • 354
  • 891
  • 354
# 21 Nis 2007 23:06:55
Geçen hafta ki izmir kazası beni çok ağlattı.
Asıl ağlatan, sınıf resminde ki öğrencilerin hiçbirinin artık olmayışı idi.
Daha önceler de ağladım, hem de çok kez.
Ağlamak istemesem de, gözlerimden akan yaşa engel olamadım.
Ben utanmıyorum.Neden mi?
Allahıma şükrediyorum, bana vicdan verdiği için. Kalbime yumuşaklık verdiği için.
Annem 9 yıl yatalak kaldı ve öldüğün de, gözümden bir damla yaş geldi. Bize yük olduğunu sanıyordu. Acılarının arasın da, bir de bizi düşünüyor ve daha çok acı çekiyordu.
Allah'a, iyileşmesi için çok dua ettik. Evimizi sattık. Yurt dışından ilaçlar getirttik. Olmadı.
Keşke o zaman doya doya ağlayabilseydim. Şimdi inanırmısınız,her şey de ama her şeyde onu arıyorum.
Babama söyleyemediklerimi ona söylerdim. İlk aşık olduğum da, lise 2 deydim. Ona açıldım. Bir yaramazlık yaptığım da onun arkasına saklanırdım.
Hiç bir yemekte onun yaptığı yemeklerin tadını bulamıyorum.
Ama geçen hafta ki kazaya ağladığım kadar ağlayamadım onun ölümüne.

Çevrimdışı arap3122

  • Çalışkan Üye
  • ***
  • 121
  • 40
  • Matematik Öğretmeni
  • 121
  • 40
  • Matematik Öğretmeni
# 21 Nis 2007 23:30:22
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]
Geçen hafta ki izmir kazası beni çok ağlattı.
Asıl ağlatan, sınıf resminde ki öğrencilerin hiçbirinin artık olmayışı idi.
Daha önceler de ağladım, hem de çok kez.
Ağlamak istemesem de, gözlerimden akan yaşa engel olamadım.
Ben utanmıyorum.Neden mi?
Allahıma şükrediyorum, bana vicdan verdiği için. Kalbime yumuşaklık verdiği için.
Annem 9 yıl yatalak kaldı ve öldüğün de, gözümden bir damla yaş geldi. Bize yük olduğunu sanıyordu. Acılarının arasın da, bir de bizi düşünüyor ve daha çok acı çekiyordu.
Allah'a, iyileşmesi için çok dua ettik. Evimizi sattık. Yurt dışından ilaçlar getirttik. Olmadı.
Keşke o zaman doya doya ağlayabilseydim. Şimdi inanırmısınız,her şey de ama her şeyde onu arıyorum.
Babama söyleyemediklerimi ona söylerdim. İlk aşık olduğum da, lise 2 deydim. Ona açıldım. Bir yaramazlık yaptığım da onun arkasına saklanırdım.
Hiç bir yemekte onun yaptığı yemeklerin tadını bulamıyorum.
Ama geçen hafta ki kazaya ağladığım kadar ağlayamadım onun ölümüne.

Başınız sağolsun hocam. İnanın bu mesajı okurken ağlamak istedim; fakat ağlamayı beceremiyorum. Allah'tan rahmet diliyorum.

 


Egitimhane.Com ©2006-2023 KVKK