Geçen yıl babamı kaybetmiştim.Şubat ayında askerdim ve nöbetçi subaydım.Askerlerin nöbet yerlerini kontrol ediyordum.Tekmil verecektim yarbaya.Telefonum çaldı arayann babamın samimi arkadaşı Ömer abi idi.Hemen gelmem gerektiğini söyledi.Yolunda gitmeyen bazı şeylerin olduğunu hissetmiştim.Israr etmeme rağmen ne olduğunu söylemedi babamın hasta olduğunu ve hastanede beni beklediğini söyledi.Hemen nöbeti bıraktım.Üstümü değişip otogara gittim.Zorla bi otobüs buldum ankaraya ordanda uçak bulurum demiştim.Aramadığım uçak şirketi kalmadı fakat kötü hava koşulları nedeniyle seferler iptal edilmişti.Mecburen otobüsle gittim.tabi aşti de 12 saat bekleyerek.Aştide kötü haberi aldım.Dünya bi anda başıma yıkıldı.Hayatın anlamını sorguladım bi an ve ne kadar da kısa olduğunu farkettim.Babam vefat etmişti.Neden? Neden? diye kendime sordum.otobüse binip eve gelinceye kadar ağladım.Gözlerimin ağlamaktan kuruduğunu hissettim.eve geldiğimde abimin yakasına yapıştım neden kurtaramadın diye isyan ettim.Ama onunda elinden bişey gelmemişti.Kalp krizi bi anda bütün dünyamızı yıkmıştı.babamla iyi geçinemezdik.Birbirimizi severdik ama resmi davranırdık birbirimize.Ben onu hiç öpmemiştim mesela .Boynuna sarıp babacığım dememiştim.Ama siz deyin sevdiklerinize sevginizi anlatın öpün,sevin, okşayıp, sarılın.hayat gerçekten de kısa ben çok kere keşke dedim sizler demeyin..Başınızı şişirdim galiba.
Hakkınızı helal edin.
BAŞINIZ SAĞOLSUN HOCAM ACILARINIZI BİZİMLE PAYLAŞMANIZ BELKİ SİZİ BİRAZ OLSUN RAHATLATMIŞTIR(UMARIM)
AYRICA HAKIMIZDA HELAL OLSUN