ASKER ÇOCUĞU OLMAK
Ahkam kesenlerin haritadaki yerini gösteremeyeceği ücra adreslerde bizzat yaşamaktır,asker çocuğu olmak...Zorunlu göçtür.Pılını pırtını toplayıp Hakkari'ye, bavulunu toplayıp Erzincan'a, kolileri toplayıp Sivas'a taşınmak,bazen sahilden dağa bazen pırıl pırıl güneşten,iki metre kara savrulmaktır.Her soluduğun şehirden,her dolaştığın mahalleden,her tanıdığın arkadaştan mecburen ayrılmak,her ayrıldığın yere ruhundan bir parça bırakıp,hatıraları yarım yamalak,çocuk yaşta hüzün biriktirmektir.Üniversiteye kadar en az sekiz okul değiştirmek,tam bulmuşken kaybetmek,ilkokulda aşık olduğun komşunun oğluna allahaısmarladık bile diyememek,ortaokulda elini tuttuğun kızı,gözyaşlarıyla geride bırakmaktır.Herkesin birbirini tanıdığı sınıfa, kelaynak gibi girmek bir merhaba alana kadar çırpınmak,arkadaşlıklara her sene sıfırdan başlamaktır.Bir türlü ait olamamak her gittiğin yerde geldiğin yerle çağırılmak.İzmir'de Malatyalı çocuk,Kars'ta Muğlalı çocuk,Diyarbakır'da Balıkesirli çocuk olmaktır.Vatan millet aşkıyla,kurallara uyan yurttaş bilinciyle büyütülmek,baban emekli olana kadar,demirbaş badanaya zarar vermemek için,duvarına tuttuğun takımın posterini bile yapıştıramamaktır.Sen uyu ! demelerine rağmen gece kör karanlıkta kalkıp operasyona uğurlamak,annenin koynuna kıvrılıp,sağ salim dönsün diye sabaha kadar dua etmektir... "
Yılmaz ÖZDİL
