Unutmak - Unutkanlık :)

O Kadar Çok Evrak İşiyle Uğraşıyoruz Ki Bence Birçok Şeyi Ununtmamız Normal.

Önceden hiç unutkan değildim, hatta hafızam gerekenden fazla çalışırdı.Ama 1 senedir hat safhada başladı unutkanlık..

Lazım olan tek birşeyi almak için ( örneğin peynir) markete giderim, tek amacım sadece onu alıp çıkmaktır.eve döndüğümde onun dışında gereksiz ne varsa aldığımı görüp, yine mi deyip hayıflanırım..
Branş öğretmeniyim,sınıfta masada kalemimi unuturum,çocuklar farkedip getirmezse kalemimi unuttuğumu unuturum.Yine kalem alırım, onu da unuturum bir yerde..ve kalemsizsem o an çocuklardan aldığım kalemi sahibine geri vermeyi unuturum (utanç verici!) çocuk da istemezse kalemini çekinip, her girdiğim sınıfta bu kalem sizlerden birinin mi diye sorarım..ve o kalemi de yine başka sınıfta unuturum..kısır bir döngü!! ooof...

Doktora gitmedim bu konuda ama başka bir rahatsızlığım için yapılan tahlillerde B12 eksikliği çıktı..ayda bir iğne vuruluyorum bunun için..bunları yazarken farkettim aylık iğnemi vurulmayı unutmuşum!! 

BİZ DE BUGÜN ARKADAŞLARLA UNUTKANLIK HAKKINDA KONUŞUYORDUK..ÇOK UNUTUYORUZ DİYE..BEN DE ÇOK UNUTKANIM...konuşurken söyleyeceklerimi unutuyorum...geçenlerde düdüklüye su koymayı unutmuşum...sonradan hatırladım..Allah'tan çok zaman geçmedi hemen farkına vardım..

unutmamız bence çok normal. Bir işimiz yok ki. Her gün nelerle uğraşıyoruz. O kadar koşuşturmada bazı şeyler bilincin altına ister istemez gidiyor. 

Unutkanlıkla ilgili izlediğim bir programda uzmankişi şöyle demişti....." İnsanların kafasında ne kadar çok
olurda okadar unutkanlık olur.. bu unutkanlıklar kısa süreli olağan unutkanlıklardır.. dalgınlıktır...
 Eğer insan hayatındaki önemli kişileri , olayları unutursa işte o zaman tedavi gerekir. hastalıktır"

   

geçen okulda çantamı unutmuşum ve bunu eve gelip taki telefona ihtiyacım olunca farkettim yani telefonu kullanmayacak olsam hala hatırlayacak değilim.

Yazılanları okuyunca tek olmadığıma sevindim açıkcası. Ben de bundan dolayı çok sıkıntı çekiyorum. Unutkanlık artı aşırı derecede dalgın ve dikkatsizce tavırlar mevcut bende. Mutlaka duyduklarımı iki kere soruyor tekrarlıyor ve onaylar alıyorum. Mesleğe başladıktan sonra arttı desem yeridir. Okulun kapanmasına 3 gün kala ilk defa sınıfımın yerini karıştırdım, tam sınıfa giriyordum ki geri döndüm. Parmağıma ip bağladım elimin içine yazılar yazdım. Unutkanlıklarım ve dalgınlıklarım yüzünden mahçup olmaktan usandım artık:( En büyük sıkıntıyı yıl sonu gecemizde yaşadım.  Hazırlamış olduğumuz oyunda doğru zamanda ve doğru yerde ses efektleri girmek zorundaydım, ama Allaha şükürler olsun kazasız belasız atlattım. İnşaAllah iki aylık tatil süresince iyice dinleniriz.

gerçekten yıl boyunca o kadar şeyle doldu ki kafamız hangi birini hatırlayaylım eylül de eminim hepimiz bu dertten kurtulmuş olarak döneceğiz...

unutkanlık, insanı hayıflatan yerleri olduğu gibi tebessüm ettiren yanlarıda var... üniversitede müzik öğretimi dersi için flütle sarkı çalmamız gerekiyor... arkadas yemek için patates haşlayacak... tencereye suyu koyup ocağı yakıyor... o pişene kadar ben de biraz çalışayım diyor... ben eve bir geldim... ne göreyim tencere kıpkırmızı... su bitmiş, patatesler yanmış... şükür yangından son anda kurtulduk...eh işte ne olsun ders aşkı unutturmuş...

spor salonundan galoşla dışarı çıkmışım.eve epey yaklaşınca birden fark ettim ve eğilip çıkardım.çok utanmıştım..

ben galoşlarla çarşıda yürüdüm  yaaa..   alışveriş merkezindeki çocuk uyardı...

Yaşasın!Yalnız değilmişim Bu yıl 1. sınıfları okutmaya başladım ve herşeyi unutur oldum.Demek ki sadece benim başıma gelen bir olay değilmiş..

Misafirle sohbete dalıp çaydanlık yaktım..
Ayrıca yapacağım herşeyi unutur oldum..Bu yıl kadar kafamın karışık olduğunu hatırlamıyorum...

şehre gitmiştim arabayla  dönüşte arabayı unutup minübüsle gelmişim  geri gittim

efem20 hocam çok güldüm.çok yaşayın emi!

evliliğimin ilk yılında
sabah okua gitmeden tencereye nohut ısladım. ılık suyla daha iyi kabarır belki diye ocaga kısık ateşe bıraktım okula giderken ocağı kapatmak üzere.
okul dönüşü aparmana girdim. bir koku; biri yemeği yakmış galiba diye düşündüm. merdivenlerden çıkmaya başladım bir duman kapının önünde beni karşıladı. eve girdiğimde tencere kapkara olmuştu, nohut diye bişey kalmamış kömür olmuş hepsi. tencereyi olduğu gibi attım. eve ve eşyalara sinen yanık kokusu cabası...
allahtan yangın çıkmamış.

en büyük unutkanlığım buydu. bunun yanında çantamı, telefonumu okulda unutmam, evraklarımı evde unutmam, öğrencilerimin adını unutmam, arkadaşımı aramayı unutmam.............
özellikle bu sene, özellikle 1. sınıflardan sonra......

insan iyi ki unutabiliyor

katılıyorum öğretmenim.insan iyi ki unutabiliyor.ama unutmak istediğimiz şeyleri unutamıyoruz ne yazık ki.

bazı arkadaşların unutkanlıklarına çok güldüm

yangın tehlikesi geçiren öğretmenlerim aman dikkat edin. Allah korumuş, bir şey olmamış neyse ki...