Üstad Necip Fazıl'ı Anma....

BEN

Ben, kimsesiz seyyahı, mechuller caddesinin;
 Ben, yankısından kaçan çoçuk, kendi sesinin.

 Ben, sırtında taşıyan işlenmedik günahı;
Allah'ın körebesi, cinlerin padişahı.

Ben, usanmaz bekçisi, yolcu inmez hanların;
 Ben, tükenmez ormanı, ısınmaz külhanların.

 Ben kutup yelkenlisi, buz tutmuş kayalarda;
 Öksüzün altın bahtı, yıldızdan mahyalarda.

 Ben başı ağır gelmiş, boşlukta düşen fikir;
 Benliğin dolabında, kör ve çilekeş beygir.

 Ben, Allah diyenlerin boyunlarında vebal;
 Ben bugünküne mazi, yarınkine istikbal.

 Ben, ben, ben; haritada deniz görmüş, boğulmuş;
Dokuz köyün sahibi, dokuz köyden kovulmuş.

Hep ben, ayna ve hayal; hep ben, pervane ve mum;
 Ölü ve Münker-Nekir; baş dönmesi uçurum...

YAŞAMAK
Bilmem hangi alemden bu toprağa düşeli;
Yataklara serildim, cam kırığı döşeli...
Kafam bir cenk meydanı, kokusu kan ve barut;
Elindeyse düşünme, gücün yeterse unut!
Takılıyor yerdeki gölgelere ayağım;
Sanki arz delinecek ve ben yutulacağım.
Bana yanmak düşüyor, yangın görsem resimde;
Yaşıyorum zamanın koptuğu bir kesimde......

                                                   N.F.K.

Bu kapıdan kol ve kanat kırılmadan geçilmez;
Eşten, dosttan, sevgiliden ayrılmadan geçilmez.
İçeride bir has oda, yeri samur döşeli;
Bu odadan gelsin diye çağrılmadan geçilmez.
Eti zehir, yağı zehir, balı zehir dünyada,
Bütün fani lezzetlere darılmadan geçilmez.
Varlık niçin, yokluk nasıl, yaşamak ne, topyekün?
Aklı yele salıverip çıldırmadan geçilmez.
Kayalık boğazlarda yön arayan bir gemi;
Usta kaptan klavuza varılmadan geçilmez.
Ne okudun, ne öğrendin, ne bildinse berhava;
Yer çökmeden, gök iki şak yarılmadan geçilmez.
Geçitlerin, kilitlerin yalnız O'nda şifresi;
İşte, işte o eteğe sarılmadan geçilmez!