Üstad Necip Fazıl'ı Anma....

Kızgınlık gürültüdür, kırgınlık sessiz.   
  Necip Fazıl Kısakürek

Sessiz çığlıklar atar insan derinden kırılınca

Hazreti Ömer devri...
İslâm orduları murahhası Maaz, Bizans ordusuna gönderiliyor. Maaz, düşman karargâhına vardı. Sırmalı, işlemeli, püsküllü, kordonlu bir çadır..
Her tarafta, Maaz'ı hürmetle bekleyenlerin serpiştirdiği şatafatlı eşya...
Maaz Hazretlerine, üstünde oturması için ipekten bir halı gösterdiler:
- Fukaranın hakkını ve kanını sömürerek dokunmuş bir halıya oturamam!
- Fakat biz size hürmet göstermiş olmak için bu halının üzerinde oturmanızı rica ediyoruz!
- Sizin hürmetinizi ifade eden şeylere kıymet veremiyeceğim! Eğer yere oturmak yalnız kölelere göre bir işse, biliniz ki, Allah'ın benden daha âciz bir kölesi yoktur!
Bizanslılarda hayret, dehşet, ibret:
- Müslümanlar arasında acaba sizden daha yükseği var mı?
- Bana Müslümanların en fenası olmamak yeter!
Ve Maaz, Bizanslılara niçin Murahhas istediklerini sordu.
Dediler ki:
- Niçin bizim üzerimize geldiniz? Habeşistan size daha yakın değil miydi? İranlıların başında bir kadın var...
Bizimse başımızda öyle bir hükümdar var ki, cihana hâkim...
Nüfusumuz, gökteki yıldızlar, çöldeki kumlar gibi hesapsız.
Maaz Hazretleri de dedi ki:
- Siz, mallarınızı ve canlarınızı elinde tutan bir hükümdarla iftihar ediyorsunuz. Bizim reisimizdeyse hiç kimseye karşı üstünlük hakkı mevcut değil...
Zinaya düşecek olursa, en âdi bir kimse gibi cezasını bulur. Hırsızlık ederse herkesin uğrayacağına uğrar. Perdeler arkasında oturmaz; ve kendisini bizden üstün bilmez. Herkesin sahip olduğundan fazla da malı yoktur.
Böyleyken...
Sonra öyle ve böyle olunabilir miydi?
Necip Fazıl Kısakürek / Bir Pırıltı Binbir Işık

Şimdi leke, asıl renk,
Kargaya kaldı ahenk,
Eşediler kandile,
Açtılar güneşe cenk.
Kaldırıldı perdeler,
Avret yerinden kepenk.
Pazarlarda satılık,
Vicdanlar hevenk hevenk.
Bir nesil türettiler,
Yamyam sürüsüne denk.
Oh, ne tatlı şey derler,
Necaset yese firenk.
Bunlara vit, bit zehiri;
Ne ip, ne top, ne tüfek!
Leşlerine yakışan,
Köpek tersinden çelenk.
Pezevenklik mi desem;
Azdır, der, bizim mihenk.
Ama, kız satan değil,
Vatan satan pezevenk!..
Necip Fazıl Kısakürek

Akıl, bu dünyanın dîvanesinde;
Tükenmez hazine, viranesinde.
Hey gidi, hey müsbet bilgiler asrı!
Heykeller dizili puthanesinde.
Yeni insan hücre hücre kıvranır,
Gökdelen dediği kâşanesinde.
Mini şort giyimli kadın, meşale;
Bin aygır kuvveti, pervanesinde.
Bir mes'ut teselli içinde herkes,
Herkes kendi aziz bahanesinde.
Çıkartma kağıdı bir sahte dünya,
Özgürlük, uygarlık efsanesinde.
Şeytanı çatlatan mavallarda yok,
Okunanlar, devrim teranesinde.
Sor, kimdedir yolu düzeltecek güç?
İslâmın çelikten merdanesinde!
O'nun oturduğu taşta, hasretim;
Ayağını öpen kum tanesinde...
Necip Fazıl Kısakürek (1971)

Seni dağladılar, değil mi kalbim,
Her yanın, içi su dolu kabarcık.
Bulunmaz bu halden anlar bir ilim;
Akıl yırtık çuval, sökük dağarcık.

Sensin gökten gelen oklara hedef;
Oyası ateşle işlenen gergef.
Çekme üç beş günlük dünyaya esef!
Dayan kalbim üç beş nefes kadarcık
..............

Kırılır da bir gün tüm dişliler
Döner şanlı şanlı çarkımız bizim
Gökten bir el yaşlı gözleri siler
Şenlenir evimiz barkımız bizim

Yokuşlar kaybolur çıkarız düze
Kavuşuruz sonu gelmez gündüze
Sapan taşların yanında füze
Başka alemlerle farkımız bizim

Kurtulur dil tarih ahlak ve iman
Görürler nasılmış neymiş kahraman
Yer ve gök su vermem dediği zaman
Her tarlayı sular arkımız bizim

Gideriz nur yolu izde gideriz
Taş bağırda sular dizde gideriz
Bir gün akşam olur bizde gideriz
Kalır dudaklarda ŞARKIMIZ bizim..

Ya RABBİ !
Sen Aşk'ı 'ELİF' gibi dimdik tutarsın da...
Ben 'VAV ' gibi eğilmez miyim yollarına..?
N. Fazıl Kısakürek

Söyleyin, söyleyin, ben miyim yoksa,
Arzı boynuzunda taşıyan öküz?
Belâ mîmârının seçtiği arsa;
Hayattan muhâcir; eşyâdan öksüz?

Ben ki, toz kanatlı bir kelebeğim,
Minicik gövdeme yüklü Kafdağı,
Bir zerreciğim ki, Arş'a gebeyim,
Dev sancılarımın budur kaynağı!

Ne yalanlarda var, ne hakîkatta,
Gözümü yumdukça gördüğüm nakış.
Boşuna gezmişim, yok tabîatta,
İçimdeki kadar iniş ve çıkış.

"Benim için yanan bir tek o var" demiş ya sigarası için üstat;
mukaddes davalara da davaları için yananlar gerek...Yürek
içre yanmadan hedeflere varış yok!...

Yattığım Kaya

Bu akşam o kadar durgun ki sular
Gömül benim gibi kedere diyor.
İçimde maziden kalma duygular
Ağla geri gelmez günlere diyor.

Ey gönül, gidenden ümidini kes!
Kaçan bir hayale benziyor herkes,
Sanki kulağıma gaipten bir ses
Buluşmalar kaldı mahşere diyor.

Enginden engine koşarken rüzgar,
Bende bir yolculuk heyecanı var…
Yattığım kayaya çarpan dalgalar
Çıkıver bir sonsuz sefere diyor.

Necip Fazıl Kısakürek

Tövbe kapısı açık dediysek, yeni günahlara koşman mı gerek ?

Necip Fazıl Kısakürek

Dağda dolaşırken yakma kandili,
Fersiz gözlerimi dağlama gurbet!
Ne söylemez, akan suların dili,
Sessizlik içinde çağlama gurbet!
Titrek parmağınla tutup tığını.
Alnıma işleme kırışığını
Duvarda, emerek mum ışığını,
Bir veremli rengi bağlama gurbet
Gül büyütenlere mahsus hevesle,
Renk dertlerimi gözümde besle!
Yalnız, annem gibi, o ılık sesle,
İçimde dövünüp ağlama gurbet!..

Arsızlığa cesaret zinaya aşk dediler.
Bir neslin ahlâkını işte böyle yediler.
- Necip Fazıl KISAKÜREK

İnsan sevme hissini israf etmemeli, kim ne kadar sevilmeye layıksa, onu o kadar sevmeli.
                          Necip Fazıl KISAKÜREK

AYNALAR YOLUMU KESTİ
Aynalar, bakmayın yüzüme dik dik;
İşte yakalandık, kelepçelendik!
Çıktınız umulmaz anda karşıma,
Başımın tokmağı indi başıma.
Suratımda her suç bir ayrı imza,
Benmişim kendime en büyük ceza!
Ey dipsiz berraklık, ulvî mahkeme!
Acı, hapsettiğin sefil gölgeme!
Nur topu günlerin kanına girdim.
Kutsî emaneti yedim, bitirdim.
Doğmaz güneşlere bağlandı vâde;
Dişlerinde, köpek nefsin, irade.
Günah, günah, hasad yerinde demet;
Merhamet, suçumdan aşkın merhamet!
Olur mu, dünyaya indirsem kepenk:
Gözyaşı döksem, Nuh Tufanına denk?
Çıkamam, aynalar, aynalar zindan.
Bakamam, aynada, aynada vicdan;
Beni beklemeyin, o bir hevesti;
Gelemem, aynalar yolumu kesti.
(1958)