herşeye rağmen iyiki öğretmen oldum.
mesleğimi kimseye yaranmak için yapmıyorum.
kimsenin bana verdiği değer , benim için söyledikleri , aklından geçenler beni ilgilendirmiyor.
işimi öğrencilerim ve Allah için yapıyorum.
gerisi tın...........
bir insan inşaa etmek dünyanın en nadide işi benim için.
doğuda herkes gibi ben de sıkıntı çektim.
fakat çektiğim o sıkıntılar hayatımın emniyet sübabı oldu.
ilerleyen yıllarda azla yetinmeyi bulunduğum şartlardan mutlu olmayı öğretti.
"çarşı herşeye karşı.." mantığını kimseye yakıştıramıyorum.
emeğimin karşılığını da aldığımı düşünüyorum.
tek maaşla gayet iyi geçiniyorum.çok mutluyum , huzurluyum
Mutluluğunuz daim olsun inşalah.
Sizin mutluluk içinde bulunmanız , başkalarının da mutlu olmasını gerektirmez. Sizinki Polyannacılıktan başka bir şey değil.
17 yıldır çalışan biri olarak evim yok, arabam yok, geriden kalma miras yok. Borç ise aldı başını gidiyor. Bundan sonra ev sahibi olacağım da aklımdan geçmiyor.
Bana yetinmeyi mi öğütlüyorsunuz; şükür ile yetinmek çok farklı şeyler.