1998 yılında mecburi hizmet nedeniyle anadığım doğuda 4 yl görev yaptım.Erzincan'ın en iyi ilçesinde ve en iyi beldesindeydim diyebilirim.Arkadaşlık mükemmeldir doğuda.Herkes batıdan geldiği için ve hemen hemen aynı yaş grubunda olduğumuz için ve de gençlik tabi:) mutluyduk.Bahar ayı harikaydı,havası da.Hele çocuklar.Gözünün içine bakarlardı öğretmen anlatsın da bir kelime fazla öğreneyim diye.Batıdaki çocuklarla kıyas yaparsak eğer daha masum, daha saf ,daha doğal,öğrenmeye istekli ,daha olgun çocuklardı.Başka yerlerdeki çocukları sevemem gibi gelmişti ayrılırken :)Burdakileri bir müddet şımarık bulmuştum:))Ama batıyla doğu arasındaki müthiş uçurum her zaman bizi başka bir dünyada yaşıyormuşuz duygusuna sokardı.Tv deki dizileri ve dizilerdeki kıyafteleri :)görünce uçurumu düşünürdük.Yaz tatillerinde memlketime geldiğimde bambaşka ve mutlu biri olurdum.Dönmeme yakınsa aşırı sinirli ve huzursuz.4 yıl doğuda yaşamak tabii ki insanda bazı değişimler yapıyor.Mesela giyim tarzı,duruş,iletişimdeki sınırlar v.s.Doğuda özellikle yalnız ve bekar bir bayan olarak yaşamak ekstra zordur.Açıkgöz , uyanık ,kurnaz olmak ve var olan aklı da kullanmak gerekiyor.Çünkü orda tek yaşamak (rahat yerde bile zor olabiliyor).Yaş küçükse ayrıca korkuyor da insan.Doğu bana çok şey kazandırdığı gibi çok şey de kaybettirdi.2002 de 4 yılın sonunda Gölcük'e ,depremden dolayı (hala öğretmen açığı olduğundan )melketime 2 saat yaklaştım.Ama hala ben eski ben değilim.Dıştan bakınca sert ,soğuk, ciddi algılanıyorum:))Vee hala ama hala yılda en az 1-2 kez rüyamda 1 gün eksiğim olduğu için doğuya geri gönderildiğimi görüyorum.Gerçek gibi etkilenip aniden uyandığımda ohh çok şükür rüyaymış diyorum.Ve çok şahit olduğum duyduğum bir sürü bekar ve yalnız bayan hikayelerim var.Uzun ama çok uzun hikayeler bunlar.Doğuda yalnız ve bekar bayan olmak zordur yani.Doğu görevinde bir de böyle bir bakış açısı ve gerçeklik olduğunu da söylemek istedim.
Hocam bir de düşünün ki evlisiniz. Yanınızda 2 buçuk yaşında çocuğunuz var. Doğuda ve birleştirilmiş sınıflı bir okulda öğretmenlik yapıyorsunuz.Demek istediğim doğuda bekar olmak nasıl birşey bilmiyorum yaşamadım. Ama evli ve çocuklu olmak çok zor.Ben geceleri eksik kalan hizmet gününden dolayı uyanmıyorum ama oradan şu anda görev yaptığım yere tayinim çıktığında birden 21 öğretmenin arasına girince adaptasyon problemi yaşadım resmen. Müdür hoş geldiniz dediğinde heyecandan bayılacaktım.Ancak soru sorduklarında cevap verebiliyordum. Kızım bile ilk zamanlar okul çıkışında tüm öğrenciler koşarak çıkarken o korkudan olduğu yerde duruyordu. Kalabalık sınıf onu da ürkütmüştü. Bilmiyorum belki aranızdaki birçok kişiye göre bu yaşanmışlık basit gelebilir ama ne diyeyim bunlar en hafif olanları...Rotasyona karşıyım dediğimde bazı öğretmen arkadaşlar sen sıkıntı yaşadıysan herkes yaşamalı mı, bak sen görmüşsün zor olduğunu diyorlar. Ben yaşadım herkes yaşasın demiyorum ama oradaki arkadaşların da artık rahat yaşaması gerektiğini düşünüyorum. Allah oralarda görev yapanlara sabır versin.