17 Ağustos Depremi

Yaz günü, nişanlanacağım için çok heyecanlıyım. Ağabeyim orda, yengem ve iki yeğenim bizde. Çünkü nişan alışverişine yenge ile gidilir. Geceyarısı telefon çalıyor, ben açıyorum. Hiç tanımadığım bir kadın ağabeyimin adını söylüyor, iyi diyor. Telefonu annem alıyor, siz kimsiniz nerden arıyorsunuz, trafik kazası mı yoksa? Kadın Antalya'dan arıyorum, komşularım Derince'de, depremi duyunca aradım, bu numarayı oğlunuz verdi diyor. Annem telefonla beraber yere düşüyor. Telefon kapanıyor. Televizyonu açıyoruz. Ölü sayısının artmasından endişe ediliyor. Sabaha karşı ağabeyimin evinin yanındaki tıp merkezini görüyoruz, yerle bir, tabelası yerde. Babamı ilk defa ağlarken görüyorum, öldü diyor, arayan hemşireydi. Sabah durumun vehametini yeni yeni anlıyoruz, yengem uyanmadan sigortaları gevşetiyoruz, televizyonu izlemesin diye. Akşamüstü ağabeyim arıyor, ancak telefona ulaşabilmiş, ertesi gün de geliyor, babamın bakkal dükkânından temizlik malzemesi, su, bebek bezi vb. ihtiyaçları arabasının bagajına doldurup gitmek istiyor,  ikna edemiyoruz kalması için. Çalıştığı iş yerinin lojmanı çökmüş, birkaç saat önce gördüğüm adamlar öldü, enkaz altında kaldılar, elle tırnakla kazıdık, sağ kimseyi çıkaramadık, nasıl gitmeyeyim? diyor.
Televizyon izliyoruz, ölü sayısı sürekli artıyor, yeğenimin sorusu: Hala, bu evlerin üstüne kim basmış? Cevap veremiyorum. Yutkunuyorum.

"Sesimi duyan var mı?”
Her duyduğumda tüylerim diken diken olur. Aklıma çocuk esirgeme kurumuna sessiz sedasız yerleştirilen, deprem konusunu işlerken gözleri uzaklara dalan, sessiz çocuklar gelir.
Allahım kimseye böyle acı yaşatmasın.

Amin inşallah

Evimizde 3 gece uyuyamayip bos arsalarda komsularimizla uyumustuk cocukluk unutulmuyor.Olenlere rahmet sevenlerine sabir diliyorum.Allah bir daha yasatmasin .

Allah rahmet eylesin, mekanları cennet olsun.

Her ölümün, ölüm kadar acı hikayeleri oluyor dinlediğinizde. Ben de 92-94 yılları arasında Kocaeli/Derince'de kalmıştım. Çok sayıda tanıdığım hayatını kaybetti.
Rabbim benzer acıları tekrar yaşatmasın. Mübarek cuma gününün hürmetine ölen kardeşlerimize Allah'tan rahmet diliyorum.

Evimizde 3 gece uyuyamayip bos arsalarda komsularimizla uyumustuk cocukluk unutulmuyor.Olenlere rahmet sevenlerine sabir diliyorum.Allah bir daha yasatmasin .

amin

Yalova'da yaşadım depremi kıyamet gibiydi insan ne kadar aciz ve zayıf olduğunu anlıyor kardeşimi  bulmak için yalova'dan golcuk'e 6 saatte gittik kardeşim ve ailesini buldugum insanın diliyle değil yüreğiyle şükredebilecegini öğrendim allahtan ölenlere rahmet sevdiklerini kaybedenlere sabır diliyorum

Yaşayan biri olarak; Allah bir daha yaşatmasın böyle bir acıyı kimseye🙏🙏 Yaşamını kaybedenlere Allah'tan rahmet diliyorum😢

2 kez deprem yaşadım ama 17 ağustos ayrı bir acı..Allahtan ölenlere rahmet diliyorum..ülkemizin başı sağolsun tekrardan Allah böyle yıkımlar yaşatmasın..Ama insanlar olarak ,yetkililerde makam sahibi olmak için değil de insanlığa hizmet için gerekli önlemleri fazlasıyla alsınlar artık..İnşaatçılar da 5 değil de 3 kazanın ama insanların vebalini almayın..

Allah bir daha yasatmasın. Hayatını kaybedenlere Allah rahmet eylesin...

17 Ağustos Depreminde Vefat edenlere Allah 'tan rahmet Diliyorum... Bu deprem bizlere ders olmalı yetkililer binaları daha sağlam yapmalı ve denetlemeli yoksa ah vah etmenin bir faydası yok... Biz Önlemlerimizi almalıyız...

Amin inşallah

Dünden beri “Eş durumu atamaları “ için giriyorum adı geçen başlığa...Atamalar daha belli olmadı,tesadüf eseri bu başlığa tıkladım,malum acı günün yıldönümü 😔Gözyaşları ile okudum paylaşımınızı...Ve bana; bir kez daha şükür etmeyi hatırlattı.Alt tarafı bir atama...Herşeyin başı sağlık...Sizlere çok geçmiş olsun...Depremde vefat eden yakınlarınıza,komşularınıza Allah rahmet eylesin.Allah ‘ım bize böylesi bir acı daha yaşatmasın...Müteahhitlere de göz tokluğu,dürüstlüğü,vicdanlı olmayı diliyorum...Elden başka birşey gelmiyor 😞

Her 17 Ağustos geldiği zaman içimde bir sızı ile o günü geçiriyorum.Depremi Sakarya'da yaşayan biri olarak kaybettiklerimizin acısı hiç geçmiyor.Bulunduğum ilçede 74 kişi Hayatını kaybetmişti.Depremden bir hafta önce çok sevdiğim bir arkadaşıma ziyarete gitmiştim.Ikimizin de bebeği olacaktı. Onun sevincini paylaşırdık birbirimizle. Onun 17 Ağustos günü olacaktı ama maalesef bebeği ve hayattaki oğluyla beraber yaşamını kaybetti.Benim oğlum 19 yaşında ama  o ve bebeği şu anda yok.
Hayatını kaybedenlere Allah rahmet eylesin. Rabbim mekanlarını cennet eylesin inşallah.

Ölenlere Allah rahmet eylesin..Rabbim tekrarlarini yasatmasin insallah..Mübarek  Cuma günü  bolca dua edelim..

17 Agustos Marmara depreminin 19.yılında hayatini kaybedenleri rahmetle aniyorum.

Ölenlere Allah rahmet etsin. Rabbim Milletimize bir daha böyle bir acı yaşatmasın.