bugün o kadar kötü bir günki benim için arkadaşlar, çok kötüyüm... sabah ne kadar neşeyle derse girdim. zümrüt adında yemyeşil gözleri, altın sarısı saçları olan, yüzü hep gülen bir öğrencim var. ablası da 8. sınıfa gidiyor. her tenefüs bendedir. o da çok sever beni. o kadar düzgün, terbiyeli köy çocukları bunlar. sabah derste müdür dışarı çağırdı. köyde traktörle işe giderken, traktör devrilmiş, anneleri altında kalmış, vefat etmiş. alahım o kadar üzüldüm ki, belli etmedim. amcası gelmiş. a blasını alırken ağzından kaçırmış tam bizim sınıfa girerken, bir ağıt koptu ama tam ben de zümrütüme hazırlan kızım bugün servisin arıza yapmış, erkenden gitceksin diyordum, gülerek uğurluyordum, içim kan ağlayarak. hatta çocuklar öğretmenim ağladınız mı siz dediler yok dedim. o anda duydu kapıdan allahımmm gerisi anlatılamaz, ben bunun etkisini nasıl atlatırım bilmiyorum, dünya başıma yıkıldı. şöyle bir düşünüyorum da ölüm yanıbaşımızda... sevdiklerimizin değeri bilelim, hele annelerin... allah kimseye yaşatmasın, buna bile bu kadar üzüldüysem çok kötüyüm çoookk
Yıl 2002..
Arif'im vardı benimde..
Arif ÇETİN..
Ceyhan Kuzucak ilköğretim okulunda öğretmendim..
Bir gece vakti sınıf birincim Arifi'in Traktörden düşüp vefat haberi gelmişti..
Arif 7-8 kardeşti..
Okuyup kardeşlerine bakacaktı..
Kadere bakın ki, aynı traktör, aynı yerde yıllar önce hiç tanımadığı babasınıda ezip öldürmüştü..
Bir an o geldi gözlerimin önüne..
Tekrar Mevlam sabır versin..