Arkadaşlar hepinize merhaba büyük ihtimalle uymuşsunuzdur. ben günlüğün sabit okurlarındanım uzun süredir.Genelde okurum sadece pek yorum yapmam.düşündüm sonra neden ben hep okuyorum bu günlüğü. sonra amerikan filmlerinde izlediğim bir sahne geldi aklıma; hani bir grup terapisi yaparlar ortak sorunları olan insanlar kalkıp anlatırlar dertlerini diğerleride onu dinler, sonra sarılırlar birlerine felan. Yani işin özü bu günlük bi nevi bizi yorgun geçen günü sonun da terapiye sokuyor. ortak sorunları görmek rahatlatıyor ve mevcut durumumuzu normalleştiriyor. Diye düşünüyorum
saygılar.