[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] öğretmenim, bence hiç canınızı sıkmayın. Ancak bu can sıkıcı süreci de kesinlikle oluruna bırakmayın. Size nacizane birkaç önerim olacak. Şöyle ki;
1. Sık sık (gerekirse 15 günde bir) veli toplantısı yapın. Veli katılımı düşükse veli bilgilendirme yazıları hazırlayıp eve gönderin. Toplantı veya bilgilendirme yazılarında çok hassas bir dil kullanın. "Ama tekniği" her zaman işe yarar. Yani söze başlarken "Bu sınıftaki çocuklar aslında oldukça zeki/akıllı/sevimli vb. Ama sosyal gelişimleri/davranışları istendik düzeyin gerisinde. Bu da onların akademik başarılarını düşürüyor." vb.
2. Bir bakıcı olmadığınızı, elbette onların temel sorunlarıyla ilgileneceğinizi ancak onların sosyal gelişimlerini de mutlaka istendik düzeye çıkarmakla yükümlü olduğunuzu, mesleğe başlarken bu konuda ant içtiğinizi vb. belirtin. Çocukların yanlışlarını görmezden gelerek ilkokul sürecini atlatabileceğinizi ancak bunun çocuklara çok ciddi zarar vereceğini bildiğiniz için yapmayacağınızı belirtin. Yoksa benim için canım-gülüm vakit geçirmek çok daha kolay, ama çocukların göreceği zarar nedeniyle zoru seçtiğinizi söyleyebilirsiniz.
3. Öncelikle okul yönetimiyle görüşüp şikayete gelen veliye "Öğretmenle görüştünüz mü?" demelerini, sizle görüşmeden idareye gitmemeleri gerektiğini belirtsinler. Siz de velilere net bir dille bir sorun varsa önce size gelmelerini, çözemezlerse değil idare, bakanlığa bile gidebileceklerini söyleyin. Hiyerarşik sistemin ve insani ilişkilerin bunu gerektirdiğini belirtin.
4. Sıra en sevdiğimde
Her birinci sınıf ilk toplantımda söylerim: "Profesör bile olabilirsiniz, ancak bu sınıfın öğretmeni benim, masanın bu tarafında ben oturduğum sürece eleştirilerinize açığım ancak mesleki kırmızı çizgilerime yaklaşılmasından hiç hoşlanmam. Ben burada bu işin uzmanı olarak duruyorum, öğretmencilik oynanmasına izin veremem. Beni sevmek zorunda değilsiniz, ancak saygı ve güven olmazsa olmazımız."
Biraz uzun oldu farkındayım ama son söz; Uygulayacağınız yaptırımlar ödülden mahrum bırakma minvalinde olursa hem yasal hem de vicdani olarak daha doğru olacaktır. Yıllanmış bir meslektaşınız olarak teneffüs mahrumiyetinin birçok açıdan can sıkıcı yönleri bulunduğunu, üstelik çocuğun yanlışını düzeltmediğini düşündüğümü söylemek isterim.