Merhaba dostlar.Bugün anladığım şey insanın acıya çok dayanıklı olduğu.Bunu tekrar görmek hem canımı acıttı,hem hafifletti.Düşüncelerim allak bullak.Karmakarışık.Ne zamandır böyle hissetmemiştim.Bugün Pınar ın evindeydim.Ah nasıl istedim,ne dualar ettim,ne ağladım bugünün gelmemesi adına.Ama geldi.Dün Pınar ın annesini sonsuzluğa gönderdik.Bir gün hepimizin gideceği yerde şu an...
Uzunca süredir izliyor ama pek yazmıyorum.Uzağım biraz.Tuhafım çünkü.Yazdığım zamanlarda da pek iça açıcı şeyler yazamadım.Şu anda olduğu gibi.Sizlere de bu anlamda sanırım biraz rahatsızlık verdim.Zira insan görmediği kişilere derdini daha kolay açıyor sanırım.Kusuruma bakmayın olur mu 
Huzurlu bir ömür,huzurlu bir aile,huzurlu her bir şey diliyorum siz güzel arkadaşlarıma...
üzüntümü kelimelerle anlatamam öğretmenim, siz sağ olun, ne denilebilir ki başka?
