80'li Yıllarda Çocuk Olmak

çamurdan tabak çanak yapıp evcilik oynardık ve köyde büyüyenler belki bilirler taşların üzerinden tükürerek kına elde ederdik.Düşününce iğrenç oluyordu ama çocukluk işte
bu arada ben hala çokomel alıp kağıdı özenle düzeltiyorum zevk işte:)

ninja kaplumbağalar çok severdim

kobra diye çizgi film vardı hatırlayan var mı bilemem. onu çok severdim. kolundan silah çıkardı. çok güzel bir çizgi filmdi.

siyah beyaz bir televizyon vardı amcamlarda köye yeni gelmişti. tüm köylü toplanıp  amcamların evinde seyredelerdi. biz çocukları içeri almazlardı. pencere köşelerinde seyrederdik. önce bir arkdaşımız boynumuza çıkar izler sonra diğeri ..dönüşümlü izlerdik. her izleyen diğerlerine anlatırdı bu arada.. hele bir çizgi filim vardı şeker kız candy diye tüm herkes bayılırdı onu seyretmeye. Yalan rüzgarı ve Manella dizileride öyleydi. bir de bunlar bittikten sonra kadınlar ballandıra ballandıra birbirlerine anlatır. dizinin kritiğini yaparlardı. gecelere kadar bahçelerde oturup muhabet ederdik. biz çocuklar oyunlar oynardık.. köyün gençleri kılık değiştirir taklit yaparlardı. bazende insanları korkuturlardı. güle eğlene geçiyordu günlerimiz. ne güzel günlerdi.

insan büyüdükçe çocukluğunu özlediğini farkediyor,çocukluğumun geçtiği yerden farklı bir yerdeyim,ama bazen hala o evdeyim,tv de yakari var,ninja kaplumbağalar,hele okuldan eve döndüğümüzde çayın yanında ekmeğe sürülmüş bir çemen, tv de susam sokağı,minik kuş,edi ve büdü,pazar sabahları lassie,o zaman bir de 5.sınıftan sonra anadolu lisesi sınavı vardı,benim girdiğim sene sorular çalınmıştı:)pazar sabahları dershaneye ya da kursa giderdik,birçok arkadaşımın dediği gibi ne çok fındık yedik,lastik toplar çok meşurdu kızlar bilir:)güzel bir çocukluk yaşadım,darısı bizim çocuklarımızın başına,ama durum kötüye gidiyor....unutmadan bir de kara şimşek vardıııı

ben 80 sonları 90 başlarının çocuğuyum. ağlamak üzereyim...

bir de ilkokula giderken öğretmenimiz sıra dayağı atardı bize. değnek elime değmeden önce ellerimizi sıranın demirinde tutardık ki ellerimiz soğuk olsun diye...çok acıdım kendime şimdi

renkli gofretler,şeker kız candy,toprak tabak yapma, gazoz kapağı ütme,adile teyzenin masalları,sobada kızarmş ekmeğin üzerine sürülmüş tama yağı,üzerine ev salçası,bebeklere çaylı ekmek maması,renkli bilezikler,muz çilek kokulu silgiler birçok özlem oyun kurmayı,oyun oynamayı bilirdik şimdikiler iki çocuk bir araya geldiğinde sohbet bile edemiyorlar,bizlerin masumiyeti bir başkaydı,şimdikiler ise

evet.. benim favorim...pildi.....ne kadar şaşırmıştık pilin öyle bir tat verdiine....
birde...zambak zumbak dön arkana iyi bak...sözü geldi şimdi aklıma...

80li yılların sonunada doğdum. 90lı yıllarda çocuk olmak derseniz çocukluğuma dair pek bişey hatırlamıyorum. neden bilmiyorum. şirinleri çok severdim o kadar.

hangi yıl olduğu farketmez. keşke hep çocuk kalsaydım

80'de 3. sınıftaydım. Milli Güvenlik Konseyi'ndekilerin adını ezberletirlerdi.Pazar günleri ekmek çıkmazdı. Çok kalabalık olduğumuz için cumartesi günü bir torba ekmek alırdık. Sabah , öğle akşam olmak üzere 3 lü eğitim yapan okulda okudum.  Akşamcıların son saatinde elektrik kesintileri olurdu. Son ders karanlıkta otururduk. Kurşun kalemler küçülünce arkasına permatik sapı kırar takardık. 1 cm kalana kadar kalemleri kullanırdık. Zor yıılardı.

semon hocam.Yoksa biz sizinle aynı mahallede mi büyüdük? Demek o yıllarda bütün çocuklar aynı şeyleri yapıyorlarmış. Hele futbolla ilgili ayrıntılarınız......Hem güldüm hem duygulandım. O yıllara ait çok güzel ayrıntıları yakalamışşsınız. Emeğinize sağlık.

Öğretmen olmanın yan etkisi herhalde  çocuk kalmak.Çocukluğa karşı çok fazla özlem var  nedense?

akşama doğru adlı programdaki çizgi filmi seyretmek, orada verilen ipucundan yola çıkarak katilin kim olduğunu bulmaya çalışmak demek.

görevimiz tehlikeyi sabırsızlıkla beklemek demek.