Anlamlı Yazılar

Hayatı kontrol edecek herşeyden vazgeçtim
İkimiz için ve bir tek şey için yaşıyorum
Seni sevmek için seni mutlu etmek için
Şu anı en iyi şekilde yaşamak için…

"Sevgiyi sevip düşmanlığa düşman olmak,inançla coşan bir kalbin en mümeyyiz vasfıdır. Herkesten nefret ise ya gönlü şeytana kaptırmışlık veya bir cinnet eseridir. Sen insanı sev;insanlığa hayran ol.."

Bediüzzaman Said Nursi

Adalet olmadıkça; Yönetimin faydası olmaz.
 Edep olmadıkça; Asaletin faydası olmaz.
 Cömertlik olmadıkça; Zenginliğin faydası olmaz.
 Güven olmadıkça; Sevincin faydası olmaz.
 Kanaat olmadıkça; Fakirliğin faydası olmaz.
 Alçak gönüllü olmadıkça; Yükselmenin faydası olmaz.
 ALLAH’ın başarıya ulaştırması olmadıkça; Çalışmanın faydası olmaz.

Hz Ömer

.

O unutmaz bir kalbin kırılışını.
O pişmanlıklarımızı hiç unutmaz.
Bir duanın derinliklerinde iniltiyle istediklerimizi unutmaz.
O unutmaz unuttuklarımızı.
O, tüm unuttuklarımızı bize hatırlatacağı
başka bir âlem açar.
Bu dünyada hikmetine uygun görmeyip
vermediği güzel isteklerimizi cennette verir.
Sonsuza dek verir hem de.
İyi ki asla unutmaz O! İyi ki!

"Gözü size ilişen herkes, size nasihat etmeye kalkışıyor. nitekim siz de bundan sonra başkalarına nasihat edecek, öğüt vereceksiniz.
Fakat şunu bilin ki; bir kimsenin gelip size nasihat etmesinden ızdırap duyduğunuz kadar insanlar da sizin onlara nasihat etmenizden ızdırap duyarlar.
Başkalarına nasihat etmek yerine onları bilgilendirin, bilgiyle donatın, onlar kendi yollarını bulacaklardır."

-İnsanın dört zindanı -

merakım şu çalışmayan öğrencilerine sevgi göstermeyen öğretmene ceza dışında ne yapılabilir? ek te bir şiir okudum ve çok duygulandım paylaşmak istedim...

PINARDAN DAMLAYANLAR

Sadi Şirazi hazretleri "rahmetullahi aleyh" Hindistan'da maymunları nasıl avladıklarını anlatırken buyuruyor ki; Maymunun elinin sığacağı bir kavanoza muz koyarlar, maymun muzu almak için eli açıkken kavanoza elini sokar, muzu eline alınca yumruk yapar. Elini kapatınca kavanozdan çıkaramaz, muzu bırakmamak için elini de açmaz ve yakalanır, diyor. Elini açan kurtulur, elini açmayan, elindekini bırakmayan kurtulamaz. İnsanın başına felaketler, eline aldığını bırakamayaşından gelir. Eline aldığını bırakabilen saadete kavuşur, bırakamayan felakete gider. Hiç kimse verdiğinden sıkıntı çekmez, ama aldığından sıkıntı çeker. Cömert olan, vermesini bilen, elini açan her zaman rahat eder. Eli sıkı olan, eli kapalı olan, veremeyen her zaman sıkıntı çeker..

Saadete kavuşabilmek için, büyüklerimizin ahlâkı ile ahlâklanıp, Onların yaptığı gibi elimizdekini vermeyi sevebilmemiz temennisiyle inşallah.

Fatıma (r.a)'yı mezara doğru uzatırken Hz. Ali (r.a) öyle ağlıyordu ki gözlerinden akan sicim gibi yaşlar Fatıma (r.a)'nın kefenini ıslatıyordu.
Hz. Ali (r.a) şöyle sesleniyordu:
"Habibun leyse ya'diluhu habibun. Vema lisivahu fikalbi nasibun.
Habibun rabâ ayni ayni vecismi vean kalbi la yağibı."

"SEVGİLİM" diyordu Fatıma'sına..
"SEVGİLİM"... Senin sevgini karşılayacak bir sevgi daha yoktur. Doğrusu senden gayrısı için şu yürekte bir nasip de olmayacaktır. Her ne kadar gözlerimden ve vücudumdan uzaklaşsan da KALB'imdesin sürekli ve her dem."

Sonra toprağı atacaklardı Fatıma'nın üstüne..
Toprağa bulaşmış ellerini çırparken Hz. Ali (r.a) şöyle diyecekti:
Doğrusu dünyada tek bir istediğim kaldı Fatıma..
Babana ve sana kavuşacağım günü bekliyorum

...

Abdestsiz imza atmazlardı.

İkinci Abdülhamid Han, siyasal bilgileri birincilikle bitirene, her sene sarayda görev verir, böylece, gençleri çalışmaya teşvik ederdi. Katip seçilen Esad bey, Hatırat-ı Abdülhamid Han-ı Sani kitabında diyor ki:

Bir gece yarısı şifre yazdım. İmza için, sultanın yatak odası kapısını çaldım. Açılmadı. Bir daha vurdum. Yine açılmadı. Üçüncüyü vuracağım anda, kapı açıldı. Karşıma çıkan sultan, havlu ile yüzünü siliyordu.
(Evlat, seni beklettim. Kusuruma bakma, ilk çalışta kalkmıştım. Gece yarısı, mühim bir imza için geldiğini anladım. Abdestsiz idim. Bu milletin hiçbir kağıdını abdestsiz imzalamadım. Abdest almak için geciktim) dedi. Besmele çekerek imzalayıp, (Hayırlı olsun inşaallah) dedi. İşte Osmanlı sultanları İslamiyet’e böyle bağlı, böyle saygılı idi.

Kasım'da aşk başkadır çünkü bize ölümsüz bir aşkı hatırlatır 3 kelime Mustafa Kemal Atatürk ....

İnsanların Çoğu Kaybetmekten Korktuğu İçin

sevmekten Korkuyor

sevilmekten Korkuyor

kendini Sevilmeye Layık Görmediği İçin

düşünmekten Korkuyor

sorumluluk Getireceği İçin

konuşmaktan Korkuyor

eleştirilmekten Korktuğu İçin

duygularını İfade Etmekden Korkuyor

reddedilmekten Korktuğu İçin

yaşlanmaktan Korkuyor

gençliğin Kıymetini Bilmediği İçin

unutulmaktan Korkuyor

dünyaya İyi Bir Şey Vermediği İçin

ve Ölmekten Korkuyor

aslında Yaşamayı Bilmediği İçin

VEDA ACISI... 

İnsanların birbirini tanıması için en iyi zaman, ayrılmalarına en yakın zamandır" der Dostoyevski...
.........

Veda acısı, kabuğunu soyar insanın; yıldızını kazıyıp çırılçıplak ortaya serer. Birlikteliğin örttüğü tüm kusurları ayrılık sergiler.

Bir ayrılık arifesinde helalleşilir ve o an hakiki tabiatlarıyla yüzleşilir. "Ölene kadar" diye söz verilmiştir, ama "ölüm yolunda" başka tercihler belirmiştir. Kararsız prensesin vicdanı azap çekerken 7 cücelerin somurtkanı "aklını başına" al diye fısıldar kulağına; haytası ise "kalbinin sesini" dinle diye çekiştirir eteğinden.

Hep hayran bakan gözlere, hatalar takılmaya başlar. "Ama"yla biter alelade iltifat cümleleri: "Sen iyi bir insansın, ama arkadaşların kötü", "Seni seviyorum, ama bu ilişkide mutlu değilim", "Ben baska türlü bir beraberlik düşlemiştim" vs..vs..

Sonra gelsin uykusuz geceler... Bir türlü karar verememeler... Ruhen gidip gelmeler... "Hele biraz daha zaman geçsin" diye nikah ertelemeler... Birlikteymiş gibi yaparken, sevecek başka yüzler, yüzecek başka denizler kollamalar.. "Aslında bütün bunlar bizim iyiliğimiz için"e kendini kandırmalar.

Sonrası hep aynı: Bekleyenin "Hani sonbaharda buluşacaktık. Hazan geldi geçti, sen gelmez oldun" sızlanmaları... Bekleyenin "Geliyorum az kaldı" oyalamaları... Bittiğini bile bile işi uzatmalar; söyleyemedikçe hepten batağa saplanmalar... Terke makul bir gerekçe ararken hepten çarşafa dolanmalar... Veda konuşmasında süslü iltifat cümlelerinin arasına, o cümleleri hiçleştiren mayınlar serpiştirmeler...

Üzgün görünmeler... Bağış dilenmeler..."Ama kaçınılmazdı" demeler... "Sözünden caydın" yakınmalarını "Sen de eski sen değilsin. Değişmişsin" diye göğüslemeler... Asıl kendinin değiştiğini bilmezden gelmeler...

Ve son sahne; Terk edenin o mahçup "Yapamıyorum, dayanamıyorum.. Her şeyi denedim.." itirafına karşılık terk edilenin kırık çalımı: "uğurlar olsun! Ben yoluma devam ediyorum".

İhanetler hep böyledir: ilki, bir yenisine gebedir; ikincisi daha az acı verir. Ondan sonra dur durak yoktur: Güvenilmez aşık, sevdikçe kıran, gezdikçe ardında bir kırık kalpler mezarlığı bırakan bir dervişe döner. Artık acılara hapsolmuştur: Buluşmak istedikçe ayrılacak, birleşmeye çalıştıkça parçalanacak, sonunda terk ettiklerinin "ah"ı tutup, terk edildiğinde, mukadder yalnızlığına kapanacaktır.

Can Dündar

GELECEĞİN SUÇLUSUNU YETİŞTİRMENİN 8 BASİT KURALI! ( Lütfen Okuyun! )

1 Küçükken daha, çocuğa ne isterse vermeye başla!
Ki, herkesin onun geçimini sağlamakla mükellef olduğuna inansın...

2 Fena sözler söylediğinde gül!
Ki, kendisinin akıllı olduğuna inansın...

3 Ona düşünmeyi, beynini kullanmayı öğretme sakın!
Bırak, on sekizine gelince kendisi karar versin...

4 Yerde bıraktığı her şeyi kaldır:kitaplarını, giysilerini, pabuçlarını...Onun için her şeyi sen yap!
Ki, sorumlulukları hep başkalarına yüklesin...

5 Onun önünde sık sık kavga et!
Ki, bir gün aile parçalanırsa pek de şaşırmasın...

6 Ona istediği kadar harçlık vermekten kaçınma!
Asla kendi parasını kazanmanın ne demek olduğunu öğrenmesin...

7 Yiyecekmiş, içecekmiş, konformuş, tüm arzularını yerine getir!
Ki, istediklerini her zaman elde etmeye Şartlansın...

8 Komşulara, öğretmenlere, polise, vs. karşı hep onun tarafında ol!
Ki, hepsine karşı ön yargılarla davransın...

Evet evet, bütün bunları yap!

Ki, günün birinde onun başına bir bela gelirse kendinden özür dile, ama onu felaket dolu bir hayata hazırladığın için kendine teşekkür etmeyi de ihmal etme sakın !

Üstün DÖKMEN