Anlamlı Yazılar

Maddi durumumuz küçükken çok kötüydü,
babam eve biraz baklava almıştı.
O akşam çayla beraber bir güzel yedik.
Ertesi gün yerli malı haftası vardı sınıfta...
Annem de kavanozun içine 1 tane baklava koydu bir kaba da zeytin peynir falan, her neyse sınıfa girdim herkesin önünde börekler falan...
Sınıfın en gıcık çocuğu başıma dikildi ve gülmeye başladı..
-O baklavayı fareler için getirdin galiba dedi.
Ben o anda utancımdan yerin dibine girdim herkes gülmeye başlamıştı.
Ağlayarak okuldan çıktım eve gelip anneme bağırmaya başladım.
-Nasıl bir tane baklava koyarsın sınıftakilerin çantalarında bir sürü yiyecek vardı ben de ise bir baklava biraz zeytin yarım ekmek beni rezil ettin dedim.
O anda annem kırgın bir şekilde;
-Baklavalardan benim payıma düşen sadece buydu yavrum dedi.
O anda kendimden nefret ettim anneme sarılmaya bile yüzüm kalmamıştı...
Biliyorum annem bana kırılmaz ama ben kendime kırıldım böyle bir anneye bunu yaptığım için 10 yaşımdan beri her gece Allah 'ın beni affetmesi için dua ederim.. O zamandan bu zamana ağzıma almadığım tek tatlıdır baklava......

(Alıntı )

Mutluluğum belki de şundan ileri geliyor: Bende olanlara seviniyor, olmayanların üzerine de düşmüyorum.

Lev Nikolayeviç Tolstoy

Bir genç babasına sordu:
“Siz daha önce nasıl yaşadınız?
Teknolojiye erişim yok
Uçak yok
İnternet yok
Bilgisayar yok
Gösteri yok
TV yok
Klima yok
Araba yok
Cep telefonu yok”...
Baba cevap verdi;
"Sizin neslin bugün yaşadığı gibi değil, aslını yaşadık"
“Dua yok
Şefkat yok
Onur yok
Saygı yok
Karakter yok
Utanç yok
Alçakgönüllülük yok
Zaman planlaması yok
Spor yok
Okuma yok”...
Biz, 1940-1980 arasında doğan insanlar Allah'ın sevgili kullarıyız...
Hayatımız gerçek bir kanıtdır;
* Oynarken ve bisiklete binerken, asla kask takmadık.
* Okuldan sonra akşama kadar sokakta oynardık. Hiç televizyon izlemezdik.
* İnternet arkadaşlarıyla değil gerçek arkadaşlarla oynardık..
* Susadığımız zaman,şişelenmiş su değil, musluk suyu içerdik.
* Aynı bardağı dört arkadaşla paylaştığımız halde hastalanmazdık.
* Her gün çok pilav yediğimiz halde hiçbir zaman kilo almadık.
* Çıplak ayakla dolaşırdık ama ayaklarımıza bir şey olmazdı.
* Annemiz ve babamız bizi sağlıklı tutmak için hiçbir zaman ek gıda takviyeleri, vitaminler vermezlerdi.
* Kendi oyuncaklarımızı kendimiz yaratır ve onlarla oynardık.
*Ailemiz zengin değildi. Bize mal mülk değil, sevgi verdiler.
* Cep telefonlarımız, DVD'lerimiz, oyun istasyonumuz, XBox'ımız, video oyunlarımız, kişisel bilgisayarlarımız, internet sohbetimiz olmadı - ama bizim gerçek arkadaşlarımız vardı.
* Arkadaşımızın evini davet olmadan istediğimizde ziyaret eder ve onlarla birlikte eğlenerek yemek yerdik.
* Senin dünyandan çok farklı olarak bütün akrabalarla iç içe yaşar, aramızda sıkı bağlar olurdu.
* Çektiğimiz fotoğraflar siyah beyazdı ama renkli anılarla dolu idi.
* Biz kendine has, anlayışlı bir nesiliz, çünkü biz ebeveynlerinin söylediğini dinleyen son nesiliz.
Ayrıca, çocuklarını dinleyen ve dikkate alan ilk nesiliz.
Ve sizler yaşındayken asla var olmayan bir teknolojiyi nasıl kullanacağınız konusunda size yardımcı olabilecek kadar zeki olan da biziz !!!
SINIRLI sayıda üretildik... Bu yüzden;
Bizden keyf alın,
Bizden öğrenin,
Hazine biziz,
Dünyadan yok olmadan önce ...
Her şeyi ve herkesi sevin..
🏵️Sevgiyle kalın...

Biz bayramları bilemedik.
Onu deniz kenarında bir tatil sandık.
Hele bir de aradaki günler de eklendiyse tatile ve uzadıysa, uzaklara gittik.
Çok uzaklara..
.

Bizi dört gözle bekleyen büyükleri unuttuk.
Mendillere konan harçlık nedir bilmeden büyüdü çocuklarımız
Yeni elbiseleri başucuna koyup uyumanın ne olduğunu kendi çocuklugumuzda bıraktık.
Bayramların birlik ve beraberlik olduğunu unuttuk.
Çekirdek ailemizle arabaya atlayıp kalabalık akraba toplantılarından kaçtık.
Kartpostalları, tebrik kartlarını mazide bıraktık.
Taslaklardaki hazır bayram mesajlarını aynı anda bir çok kişiye atarak bayramlarını kutladığımızı sandık.
.

Arefe gecesinde kına yaktığımız ellerimiz yetim şimdi.
Özenle açılan ev yapımı baklavalar yerini hazır yufkalarla yapılan tatlılara bıraktı.
Kapı kapı dolaşıp yapılan bayram ziyaretlerini de çoktan rafa kaldırdık.
.

Biz ne çok şeyi bıraktık bilsen, ne çok şeyi.
Büyüğe saygıyı,
Küçüğe sevgiyi,
Dostça sarılmayı,
Ahde vefayı..
.

Bin bir telaşla hazırlandığımız
Arefeyi, bayramı..!
~
Alıntı

Tek başına olsan da kalbinin vicdanının sesiyle yürü!Tek başına olma,başkalarının yolunda onları hoşnut etmek adına kendinle çelişkili olmandan daha iyidir...

ÜÇ ŞEY;
Köy sakinleri yağmur duasına çıkmışlardı. Bütün köy ahalisi toplandı.İçlerinden sadece birinde şemsiye vardı.
Bu İNANÇtır.....

Babalar bebeklerini havaya hoplatır, çocuklar gülmekten bayılır. Yere düşeceklerini akıllarına bile getirmezler. Çünkü babaları onu tutacaktır.
Bu GÜVENdir.....

Yatağımıza girerken yarın uyanıp yaşamaya devam edeceğimize dair teminatımız yoktur.
Ama yine de ertesi güne dair planlar yaparız.
Bu ÜMİTtir.....

Ve bu üçü varsa hayatınız güzeldir .....

Bayram sabahları huzur demektir.
Ana baba sıcağı demektir.
Bir masanın başında toplanmış gurbetler,
Çaya katılan hasretlerdir.
Çocuk sesleridir
Anne elinden börektir
Kardeş sevgisidir
Bayramlıktır en güzelinden.
Bayram namazıdır
Kapıda beklenilen babadır, atadır
Harçlıktır
Hatıralardır yad edilen
Unutulan yakınlar,
Uzun zamandır aranmamış akrabalardır.
Evi saran kahkalardır.
Paylaşmaktır sevgiyi, ekmeği, neşeyi
Mutluluktur kısacası
Güzeldir bayram sabahları...
Vefayı hatırlatır,
Belki de insanlığımızı...

T.Tuğba Baş

Hiç bi kere hayat bayram olmadı ya da
Her nefes alışımız, bayramdı...(Nejat Yavaş oğulları)
           

"Hayatı Ramazan Olanın,
Ahireti Bayram Olur."
Cenab-ı Allah, Ramazan ayında kazandığımız güzellikleri, Ramazandan sonra da devam ettirenlerden eylesin. 

Barış Manço'nun "Bugün bayram, erken kalkın çocuklar" şarkısının hikayesini anlatan bir haber okudum az önce.
İki çocuğu olan bir babanın, vefat eden eşinden sonra
çocuklarını annelerinin olmadığı bayrama hazırladığı ile ilgili. Çok duyguluydu. Şarkıyı bir de o hikayeyi düşünerek dinlediğinde çok büyük mesajlar olduğunu daha iyi anlayabiliyorsunuz. Allah annesiz, babasız kalan çocukların yardımcısı olsun.

BİR SAAT..

Adam yorgun argın eve döndüğünde,
5 yaşındaki çocuğunu kapının önünde beklerken buldu.

Çocuk babasına,
"Baba bir saatte ne kadar para kazanıyorsun" diye sordu..

Zaten yorgun gelen adam,
"Bu senin işin değil" diye cevap verdi.

Bunun üzerine çocuk,
"Babacım lütfen, bilmek istiyorum" diye üsteledi.

Adam,
"İllâ da bilmek istiyorsan 20 lira" diye cevap verdi.

Bunun üzerine çocuk,
"Peki bana 10 milyon borç verir misin" diye sordu.

Adam iyice sinirlenip,
"Benim senin saçma oyuncaklarına veya benzeri şeylerine ayıracak param yok. Hadi, derhal odana git ve kapını kapat" dedi.

Çocuk sessizce odasına çıkıp kapıyı kapattı.
Aradan bir saat geçtikten sonra adam biraz daha sakinleşti ve çocuğa parayı neden istediğini bile sormadığını düşündü.

"Belki de gerçekten lazımdı"...

Yukarı çocuğunun odasına çıktı ve kapıyı açtı...
Yatağında olan çocuğa,
"Uyuyor musun" diye sordu.

Çocuk,
"Hayır" diye cevap verdi...

"Al bakalım, istediğin 10 lira.
Sana az önce sert davrandığım için üzgünüm.
Ama uzun ve yorucu bir gün geçirdim" dedi..

Çocuk sevinçle haykırdı,
"Teşekkürler babacığım"...

Hemen yastığının altından diğer buruşuk paraları çıkardı.
Adamın suratına baktı ve yavaşça paraları saydı.
Bunu gören adam iyice sinirlenerek,

"Paran olduğu halde neden benden para istiyorsun, diye bağırdı.

Çocuk,
"Param vardı ama yeterince yoktu " dedi
Ve yüzünde mahcup bir gülücükle paraları babasına uzattı;

"İşte 20 lira... Şimdi bir saatini alabilir miyim babacım?..."

Pencereden merakla dünyaya bakan bir çocuk olmayı özlüyor insan.
Her şeyi o kadar geriye götürebilmek mümkün değil artık.
Evden dışarıya adım attığımız gün, pencereden bakan çocuk olma hakkımızı ve imkanımızı yitirdik…

Gökhan Özcan.

Zaman ilerlese de hakikat hep aynıydı. Çünkü insan "İnna Lillah" dan başlayıp, "İnna ileyhi raci'un"a giden bir yolcuydu.
 İbn-î Arâbî

Şerefle Bitirilmesi gereken en ağır görev "HAYATTIR" Bu nedenle;
Bir lokma ekmek için şerefini ayaklar altına almaya,
Bir anlık zevk için namusunu lekelemeye,
Bir zamanlık mevkii için ayak öpmeye,
Günlük menfaatin için faziletini karartmaya "DEĞMEZ"
Ne çok fazla akıllı ol, ne de çok fazla çılgın...
Ne kendini çok fazla beğen, ne de çok fazla çekingen ol...
Ne çok fazla onurlu ol, ne de çok fazla mütevazi...
Ne çok fazla konuş, ne de çok fazla suskun...
Ne çok fazla sert ol, ne de çok fazla yumuşak...
Eğer çok fazla akıllı olursan, insanlar senden çok fazla şey bekler...
Eğer çok fazla çılgın olursan, her zaman aldatılırsın...
Eğer çok fazla konuşursan, kimse sana aldırmaz...
Eğer çok fazla susarsan kimse seni saymaz...
Eğer çok sert olursan, kırılırsın...
Eğer çok yumuşak olursan ezilirsin...

“Ne zaman kırılsam birilerine,
Sûkut nakışlı hırkalar giyiyorum.
Kıvrılıp da içimin denizlerine,
Boş ver nasılsa öleceğiz diyorum....! ”