Bam Teli

Mağlubiyettir aşk.
Bir selamına bile yenilirsin...

👏👏👏

Ömür hikayesinden bize kalan...
Bir avuç güzel anı mutluluk. ...
İyilikten, güzellikten, mutluluktan yana kısmetiniz bol olsun...

Bugün ordaydım,
Aynı yerde aynı evde.
Aynı kapıdan girdim içeri,
Tesadüf bu ya,
Aynı anahtar kalmış bende.
Sandalyede yeleğini unutmuşsun,
Masada kahkahanı,mutfakta bardağını,
Salon da duruşunu unutmuşsun.
Sonra yan odada hıçkırığını,
Koridorda göz yaşlarını
Kapı da çarpıp çıkışını unutmuşsun.
Bir çiçeğin zehri düşmüş
Zigon sehpaya,
Bir rujunun rengi düşmüş oval aynaya,
O kavgadan arta kalan kırık vazoyla,
İkimizin kalbi düşmüş tozlu balkona.
Duvarda ki resmin de gülüşün kalmış
Son içtiğin fincan da dudak izlerin
Portmantonun yanın da gidişin
Kapı da bıraktığın ayak izlerin kalmış.
Yastığının üstün de saçını buldum
Posta kutusun da mektuplarını,
Teypte dinlediğin şarkını buldum
O hicaz da kalmış göz yaşlarını.
Yazan böyle yazmış demek ki
Nasıl da anlam buldu
Sen olmayınca.
Ne eyleyim köşkü ne eyleyim sarayı
için de salınan YAR olmayınca...

............................. ...Bedirhan Gökçe

Kısacık hayatımıza uzun anlamlar katmaktır sevmek, sevilmek.

Herkes kendi hikayesini  kahramanıdır bilmez...

Bir gün çıkacaksa birisi hayatımdan,
O;
Sen olma!
O, olmasın!
Siz, olmayın!
Yapayalnız kalacaksam...
Ben çıkayım hayat çukurundan.
Bütün alem bensiz,
Yapayalnız kalsın!

    Hayat dolduruyor her boşluğu kendince
 Bir başka başlangıçla
 Tutuşmak üzere yeniden
 Pembe üflemeleriyle bir ince soluğun
 Soğuyor acılar bile.

Dediler ki: gözden ırak olan gönülden de ırak olur. Dedim ki: gönle giren gözden ırak olsa ne olur.

Sevmeye başlayınca eskisinden bambaşka bir insan olduğumuzu anlarız.

Pascal

Yükünü taşımak mı hayat?
İyi de niye...
Sana yer yok.
Ruhumdaki ağırlık yetiyor bana.

.

Ben seni sevmek için değil... Ben seni sevmenin ne demek olduğunu bil diye sevdim.!...
"ŞEMS-İ TEBRİZİ"
***

Susamak ile susmak birbirlerine çok benzerdir.
Birinde dilin, diğerinde yüreğin kurur..

Şu sıra acı; o kadar gerçek, öyle büyük ki...
Ne konuşmak, ne uyumak, ne dinlemek, ne gülmek, ne sevmek istiyorum...
Bu acılardan önceki ben ve yaşamım, sanki bir yabancıya ait gibi...

Düşünüyorum: O’ndan evvel zaman var mıydı?
Hakikatler boşluğa bakan aynalar mıydı?