Bam Teli

Hayalleri olanlar değil,

Hayalleri ölenler uyuyamazmış___!

"Yağmurdan sonra, toprağın kokusu olsun diye yoktu suyun kokusu..."

Kalkıyorum.
Yolcu yolunda gerek.
Bana şöyle
eski yüzlü,
epey hırpalanmış,
yamalı da olsa,
bir sevgi bulsanız.
Bütün istediğim
Bu soğukları çıkartmak.

Ahmet Cemal

Sevgi bahçemden çiçek mi çalıyorsun da bekçiden izin ister gibi istiyorsun…

Dünyɑnın en büyük yüküdür; Aklı sende olmɑyɑnı, ısrɑrlɑ yüreğinde tɑşımɑk.

Hayvanlarda sanıyorki insanlar konuşa konuşa anlaşıyor

Çok şey bilmenize gerek yok aslında.Sevginin , fedakarlığın,emeğin ne demek olduğunu bilen insanların kıymetini bilin yeter.

Söyle kim üzdü seni bu kadar ?
Seçtiklerin mi vazgeçtiklerin mi?

Bir şairin mektubu olabilir mi?
Bir şaire benim şairim denilebilir mi?

          Serseri Şair

Ben hep yazmak istedim
Bir mektubu,
Seni,
Kendimi ve bizi
Kıskançlığını mesela
Özleyişimi seni
Hatırladıkça yazmayı
Hep bizi
Ama hep seni.
Korktum
Korkuyla yaşadım
Ya duyarlarsa
Anlarlarsa.
Hıçkıra kıçkıra ağlama diye
Üzülmeyelim diye
Sustum.
Kalemim hep kördü
Kör olsun istedim.
Ayrılık akmasın ucundan
Dökmesin içimizi istedim
Saplandı yüreğime çıkarmadım
Daha derine ittim
Sessizliğe
Ve hiçliğe.
Parantezler, ayraçlar
Tırnaklar içinde
Gizledim adını.
Cümlelerin sonunda
İki noktaya gizledim bazen
Başlığa ya da
Temasına şiirin.
Ama asıl seni
İçime gizledim
Yüreğime mesela
Gözlerime
Hücrelerime gizledim.
Hiç çıkmayasın diye
Hatırladıkça
İçimde seninle
Konuşayım diye.
Neşem yoktu
Olmadı
Sevgim ah sevgim
Sana doymadı.
Sen giderken
Isındım yokluğunla
Hiç üşümedim
Sadece ürperdim
Yalnızlığa nasıl alışırım diye.
Hala da alışamadım
Bilmiyorsun.
Sanma ki
Yoksun diye seni
Unuttum
Sanma
Sigaramın her yanışında
Aklımda yoksun.
Hiç çıkmıyor
Bakışların gülümsemen
Seni sen eden
Cümlelerin
Ve beni hep
Sana getiren
En uzun cümlen
"Git".
                     Senin Şairin

 Hırs ile mutluluk, birbirlerini hiç görmezler.
 [ Benjamin Franklin ]

          Serseri Şair

Ben hep yazmak istedim
Bir mektubu,
Seni,
Kendimi ve bizi
Kıskançlığını mesela
Özleyişimi seni
Hatırladıkça yazmayı
Hep bizi
Ama hep seni.
Korktum
Korkuyla yaşadım
Ya duyarlarsa
Anlarlarsa.
Hıçkıra kıçkıra ağlama diye
Üzülmeyelim diye
Sustum.
Kalemim hep kördü
Kör olsun istedim.
Ayrılık akmasın ucundan
Dökmesin içimizi istedim
Saplandı yüreğime çıkarmadım
Daha derine ittim
Sessizliğe
Ve hiçliğe.
Parantezler, ayraçlar
Tırnaklar içinde
Gizledim adını.
Cümlelerin sonunda
İki noktaya gizledim bazen
Başlığa ya da
Temasına şiirin.
Ama asıl seni
İçime gizledim
Yüreğime mesela
Gözlerime
Hücrelerime gizledim.
Hiç çıkmayasın diye
Hatırladıkça
İçimde seninle
Konuşayım diye.
Neşem yoktu
Olmadı
Sevgim ah sevgim
Sana doymadı.
Sen giderken
Isındım yokluğunla
Hiç üşümedim
Sadece ürperdim
Yalnızlığa nasıl alışırım diye.
Hala da alışamadım
Bilmiyorsun.
Sanma ki
Yoksun diye seni
Unuttum
Sanma
Sigaramın her yanışında
Aklımda yoksun.
Hiç çıkmıyor
Bakışların gülümsemen
Seni sen eden
Cümlelerin
Ve beni hep
Sana getiren
En uzun cümlen
"Git".
                     Senin Şairin

Muhteşem bir şiir

Muhteşem bir şiir

Aynı fikirdeyim.

Bilemezsin,
Bilseydin korkardın,

bazen diyorum ki; keşke beş duyumuz da gönlümüze bağlı olsaydı...
gönül gözüyle görüp, gönül diliyle konuşabilseydik...
gönlümüzü vererek dinleyebilseydik/işitebilseydik...
gönlümüzü titretseydi kokular...
ve gönülden dokunup, sarılıp sarmalayabilseydik...

sanki daha mı güzel olurdu her şey?..