Bam Teli

.

hani şarkılar bizi bu kadar incitmezken,
hani körkütük sarhoşken gençliğimizden,
daha biz kimseye küsmemiş, daha kimse ölmemişken,
eskidendi, çok eskiden...

Neyi yitirmişse, en güzel onun türküsünü söylermiş insan...

İnsanlar hep birilerinin peşinden koşarlar ama dönüpte kendi peşlerinden koşanlara hiç bakmazlar.

Yorgundu ruhu en az benim kadar biliyorum... birbirimizin yaralarına iyi gelirdik... oysa şimdi yaralarımızı saklar olduk birbirimizden... aşkın suskunluk hali aslında çaresizliğin kabullenişimiydi sevgili... evet... öyleydi... bunu uzunca bir süre kabullenemedi çırpındı yüreklerimiz... ama hala içimden bir ses belki diyor... yıllar sonra belki...
Hayat savururken kuru yaprak gibi parçalanıp her bir parçamızı ayrı acıyla bıraktığımız yerlerde izlerimizi bizden başka kimse bilmiyor artık... yüzümüzde saçlarımızda taşıyoruz bu izleri... aynalara bakamamam belkide bu yüzden...

bazen diyorum ki; keşke beş duyumuz da gönlümüze bağlı olsaydı...
gönül gözüyle görüp, gönül diliyle konuşabilseydik...
gönlümüzü vererek dinleyebilseydik/işitebilseydik...
gönlümüzü titretseydi kokular...
ve gönülden dokunup, sarılıp sarmalayabilseydik...

sanki daha mı güzel olurdu her şey?..

zaten öyle değil mi ki
mesela özlediği kokuyu duyunca sızlamıyor mu burnumuz, gönlümüzün sesine kulak vermiyor muyuz bazen
bazen de göz görmeyinece katlanıyor gönül
ama biz istedikten sonra her ses oyalıyor bizi
yeterki sen aldırma gönül...

Bu yüzden yüreğimizi her şeyden uzakta tutmamız.."

unuturum diye yorma kendini, her sevenle beni bir tutamazsın..

zaten öyle değil mi ki
mesela özlediği kokuyu duyunca sızlamıyor mu burnumuz, gönlümüzün sesine kulak vermiyor muyuz bazen
bazen de göz görmeyinece katlanıyor gönül
ama biz istedikten sonra her ses oyalıyor bizi
yeterki sen aldırma gönül...

söylemek istediğim gönül gözüyle bakmak/bakabilmekti...
arınmış olmanın, beşeri kaygılardan uzaklaşmanın, yeryüzünün kaosundan ve aksak ritminden sıyrılarak  ''bakmak yetmez görmek lazım'' deyişindeki görmenin ötesine düşebilmek... baktığımız yaranın sadece çapına, kanına, morartısına değil içte bıraktığı ize de odaklanabilmek...bize göre; bilinmeyen, sebepsiz gibi duran acıların/heyecanın/yaşamın ötesini görebilmek...

bence; bırakalım da aldırsın gönül...

Siz hiç ilkokulda tanıştığınız, sizi hayata hazırlayan, sizi elinden tutup sınıfa götüren, bir anne şefkatiyle sizi seven öğretmeninizi unutabildiniz mi?
Bu dünyada iki kişinin hakkı ödenmez: birincisi ayaklarının altı öpülesi anaların hakkı ödenmez, ikincisi elleri öpülesi öğretmenlerin.

****ilkokulda bizi bir kitap kurduna çevirip, merak ve heyacan meşalemizi gür bir ateşle yakan değerli öğretmenim Ahmet Budak ı burada bir daha minnetle anıyorum. Ruhun şad olsun , ışıklar içinde yat.

Bu yüzden yüreğimizi her şeyden uzakta tutmamız.."

muhteşem..teşekkürler öğretmenim.

Bir tebessüm uğruna
Şu ömrümü yitirdim ben
Seni kazanmak için
Benliğimi yitirdim ben
Tutkum var biliyorsun
Senli olan her şeye
Sen de gidersen eğer
Lanet olsun


Benim için artık sen
Vazgeçilmez kedersin
Şu tertemiz kalbime vakitsiz bir ecelsin.

Keskin bir bıçaksa âşk ;
Gözleri kapalı bir İbrâhimdir, gönül ...

Hayallerinin yönetmeni olsun umutların
Belki bir gün güneş uzaklardan sana göz kırpar...

Kadınlar erkekleri değiştirmeye çabalamadan,oldukları gibi kabul ettikleri sürece,
Erkeklerde ağı ağır ama ,emin adimlarla kadınların istediği sekilde ve onları mutlu edecek şekilde davranacaklardir.