bir damla kan düştü toprağıma,
kurak topraklara kavuşmuşcasına,
bir ülkenin yüreği yandı,
oysa mehmedim mutluydu,
akan kanlara inat,gözleri gülmekteydi....
biliyordu ki onun kanınla yeşerecekti bu topraklar,
biliyordu ki analar ağlamayacaktı,
ama onun ki hariç...
ve ülkenin bütün çocuklarının gözleri gülmeye devam edecekti
bir çift mavi göz hariç....
