Bir Sevdadır İstanbul

Konu saptırılmazsa sevinirim baştan anlaşalım

Annesinden dayak yiyip anne diye sarılan bir çocuğun sevgisi gibidir istanbul sevgisi...

Bazı hayaller vardır şuan daldığım gibi kimseye yeri olmayan sadece boş kalabalıktır var olanlar yalnızlık değil özgürlüktür kalabalıklar içinde istediği yöne gidebilmek .Güneşli açık bir bahar havası var bu hayalde kadıköyün sahili vapur sesleri martılar otobüsler otobüse yetişmeye çalışanlar mendil satmaya çalışan çocuklar birbirine sarılan sevgililer ...Soluduğum havada bunlar var içeri girsem saçları uçuşarak eğlenerek yürüyen öğrenciler tavla sesleri içilen kahveler çekilen taze kahve kokusu...Mc donelds ın kalabalığı Boğada fotoğraf çekilen insanlar boğanın orda buluşalım diye sözleşip birini bekleyenler aaa Haldun Taner sahnesini unuttum asıl buluşma yeri  ordan gideriz nereye olsa
Kalabalıktır o sahnenin önü her daim bekleyenler beklenenler...  Otobüsün kapısının fısssssssssss sesiyle açılan kapıya dönen kafalar arayan gözler...

Bu özlemimde kimse yok geçmiş geçmişte kalıyor ya hani geçmiştekilede orda kalırmış meğer...Bahariye... İlk kez gitiiğim sinema orda beni nerelere alıp götürmüştü özledim işte hem de çoook.

Akşam karanlığında otobüsün camına dayanmış bir baş , arabaların ışıklarıyla içi kıpır kıpır olan bir yürek...

 

Öğretmenliğin ilk yıllarında İstanbul'dan uzaktayken ; rüyanda Boğaz Köprüsü'ne çamaşır asmaktır İstanbul sevgisi ve tabii yıllarca akıllara geldikçe gülümsetmektir İstanbul Sevgisi .

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]


[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Güzel başlık.


[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

İSTANBUL'U DİNLİYORUM
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar, ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Kuşlar geçiyor, derken;
Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık.
Ağlar çekiliyor dalyanlarda;
Bir kadının suya değiyor ayakları;
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

İstanbul,
umuttur;
savaşımdır hayata karşı;
dünyanın aşık olduğu sevda şehridir;
niceleri uğrunda nelerini vermemiş bu şehir için;
.
.
.
(şimdilik bunlar geçti içimden istanbul deyince..)

Arıpınar öğretmenim bu sayfayı açtığınız teşekkürler.. Kimler neler neler yazmış İstanbul için.. Tabi sizin için anlamı bir başkadır, çocukluğunuzun şehri..

Bir gün sabah vakti kapıyı çalsam,
Uykudan uyandırsam seni:
Ki, daha sisler kalkmamıştır Haliçten.
Vapur düdükleri ötmededir.
Etraf alacakaranlık,
Köprü açıktır henüz.
Bir gün sabah sabah kapıyı çalsam...

Yolculuğum uzun sürmüş oldukça
Gece demir köprülerden geçmiştir tren.
Dağ başında beş on haneli köyler,
Telgraf direkleri yollar boyunca
Koşuşup durmuş bizle beraber.

Şarkılar söylemişim pencereden,
Uyanıp uyanıp yine dalmışım.
Biletim üçüncü mevki,
Fakirlik hali.
Lületaşından gerdanlığa gücüm yetmemiş,
Sana Sapancadan bir sepet elma almışım..

Ver elini Haydarpaşa demişiz,
Vapur rıhtımdadır pırıl pırıl,
Hava hafiften soğuk,
Deniz katran ve balık kokulu
Köprüden kayıkla geçmişim karşıya,
Bir nefeste çıkmışım bizim yokuşu...

Bir gün sabah sabah kapıyı vursam,
-Kim o ? dersin uykulu sesinle içerden.
Saçların dağınıktır, mahmursundur.
Kimbilir ne güzel görünürsün sevgilim,
Bir gün sabah vakti kapıyı çalsam,
Uykudan uyandırsam seni,
Ki, daha sisler kalkmamıştır Haliçten.
Fabrika düdükleri ötmededir.

Turgut Uyar

Boğaz köprüsünden ilk geçişimi hatırlyorum da nasıl bir yerse bu istanbul gerçekten büyülüyor o ana ben burda yaşamalıyım demiştim sadece okumak nasip oldu...

Arıpınar öğretmenim bu sayfayı açtığınız teşekkürler.. Kimler neler neler yazmış İstanbul için.. Tabi sizin için anlamı bir başkadır, çocukluğunuzun şehri..

Öğrenciliğimin şehri aslında

Öğretmenliğin ilk yıllarında İstanbul'dan uzaktayken ; rüyanda Boğaz Köprüsü'ne çamaşır asmaktır İstanbul sevgisi ve tabii yıllarca akıllara geldikçe gülümsetmektir İstanbul Sevgisi .

Boğaz köprüsüne çamaşır ha nasıl biriktiyse artık

kanatları parça parça bu ağustos geceleri
yıldızlar kayarken
şangur şungur ayaklarımın dibine dökülen
sen eğer yine İstanbulsan
yine kan köpüklü cehennem sarmaşıkları büyüteceğim
pançak pançak şiirler tüküreceğim
demek yine ben
limandaki direkler ormanında bütün bandıralar ayaklanıyor
kapı önlerinde boyunlarını bükmüş tek tek kafiyeler
Yahudi sokaklarını aydınlatan Telaviv şarkıları
mavi asfaltlara çökmüş
diz bağlıyor
eğer sen yine İstanbulsan
kirli dudaklarını bulut bulut dudaklarıma uzatan
Sirkeci Garında tren çığlıklarıyla bıçaklanıp
intihar dumanları içindeki Haydarpaşadan
Anadolu üstlerine bakıp bakıp
ağlıyan
sen eğer yine İstanbulsan
aldanmıyorsam
yakaları karanfilli ibneler eğer beni aldatmıyorsa
kulaklarımdan kan fışkırıncaya kadar
yine senin emrindeyim
utanmasam
gözlerimi damla damla kadehime damlatarak
kendimi yani şu bildiğin Attila İlhanı
zehirleyebilirim
sonbahar karanlıkları tuttu tutacak
Tarlabaşı pansiyonlarında bekarlar buğulanıyor
imtihan çığlıkları yükseliyor üniversiteden
Tophane İskelesinde diesel kamyonları sarhoş
direksiyonlarının koynuna girmiş bıçkın şoförler
uykusuz dalgalanıyor
ulan İstanbul sen misin
senin ellerin mi bu eller
ulan bu gemiler senin gemilerin mi
minarelerini kürdan gibi dişlerinin arasında
liman liman götüren
ulan bu mazut tüküren bu dövmeli gemiler senin mi
akşamlar yassıldıkça neden böyle devleşiyorlar
neden durmaksızın imdat kıvılcımları fışkırıyor
antenlerinden
neden
peki İstanbul ya ben
ya mısralarını dört renkli duvar afişleri gibi boy boy
gümrük duvarlarına yapıştıran yolcu Abbas
ya benim kahrım
ya senin ağrın
ağır kabaranlarınla uykularımı ezerek deliksiz yaşattığın çaresiz zehirler kusan çılgın bir yılan gibi
burgu burgu içime boşalttığın
o senin ağrın
o senin
eğer sen yine İstanbulsan
yanılmıyorsam
koltuğumun altında eski bir kitap diye götürmek istediğim
Sicilyalı balıkçılara Marsilyalı dok işçilerine
satır satır okumak istediğim
sen
eğer yine İstanbulsan
eğer senin ağrınsa iğneli beşik gibi her tarafımda hissettiğim
ulan yine sen kazandın İstanbul
sen kazandın ben yenildim
kulaklarımdan kan fışkırıncaya kadar
yine emrindeyim
ölsem yalnız kalsam cüzdanım kaybolsa
parasız kalsam tenhalarda kalsam çarpılsam
hiçbir gün hiçbir postacı kapımı çalmasa
yanılmıyorsam
sen eğer yine İstanbulsan
senin ıslıklarınsa kulaklarıma saplanan bu ıslıklar
gözbebeklerimde gezegenler gibi dönen yalnızlığımdan
bir tekmede kapılarını kırıp çıktım demektir
ulan bunu sen de bilirsin İstanbul
kaç kere yazdım kimbilir
kaç kere kirpiklerimiz kasaturalara dönmüş diken diken
1949 Eylülünde birader mırç ve ben
sokaklarında mohikanlar gibi ateşler yaktık
sana taptık ulan
unuttun mu
sana taptık

A.İlhan

Öğretmenliğin ilk yıllarında İstanbul'dan uzaktayken ; rüyanda Boğaz Köprüsü'ne çamaşır asmaktır İstanbul sevgisi ve tabii yıllarca akıllara geldikçe gülümsetmektir İstanbul Sevgisi .

Sizde mi öğrenciydiniz öğretmenim İstanbul'da, e birikir çamaşır tabi nasıl da güzel kurur boğazda püfür püfür

Sizde mi öğrenciydiniz öğretmenim İstanbul'da, e birikir çamaşır tabi nasıl da güzel kurur boğazda püfür püfür

Hayatım İstanbul öğretmenim , öğrenciliğimde İstanbul da geçti, ben öğretmenliğe başlayınca ayrıldım İstanbul dan çamaşır birikmemişti ama İstanbul özlemi had safhadaydı
Valla kocaman kocam bembeyaz çarşaflar asmıştım seneler sonra bu rüyayı arkadaşlara anlatmak da bir  gafletti , hala söyleyip gülerler sağolsunlar

Hayatım İstanbul öğretmenim , öğrenciliğimde İstanbul da geçti, ben öğretmenliğe başlayınca ayrıldım İstanbul dan çamaşır birikmemişti ama İstanbul özlemi had safhadaydı
Valla kocaman kocam bembeyaz çarşaflar asmıştım seneler sonra bu rüyayı arkadaşlara anlatmak da bir  gafletti , hala söyleyip gülerler sağolsunlar

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

 


[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Martılara simit atmak,Eminönü'nde balık yemek,Haydarpaşa'dan seni yeneceğim İstanbul diye haykırmak,Adalarda bisiklet turu yapmak ve her defasında düşmek Bir öğretmen maaşıyla geçinmeye çalışmak....Ah İstanbul seviyorum seni