Çocukluğunu, ilk gençliğini orada geçirip bir öğleden sonra vapurdan inmek , Eminönü'nün insan selinin bir anda üstüne üstüne geldiğini hissetmek... Boğazımın düğümlenmesi, nefes alamamak bir an için. İşte o anda ayrılma kararı aldım İstanbulumdan... Gidince nefes alırım sandım, ne kadar da yanılmışım...
Bir aşktı benim için İstanbul.
Ben bu aşka ihanet ettim
Ve o da benden karşılığında ruhumu aldı...
Galata Kulesi'nin diplerinde dolaşan ruh benimdir...
Emekli olunca gideceğim derdim, kalabalık, pahalı, ne derdim var. Tv de bir programda emekli olunca şehir değiştirmenin eksilerinden bahsedildi, hemen kabullendim gitmiyorum
bahane arıyormuşum .