Bütün Şiirlerim - Osman Ali Aydın

Günler geçmiyor,
Umut mu kalmadı,
Sabah olmuyor,
Güneş doğmuyor,
Yarın mı kalmadı?

Yarim gelmiyor,
Sevgim mi kalmadı.
Beni sormuyor,
Arayıp bulmuyor,
İlgim mi kalmadı?

Ağlama gözlerim,
Gözyaşım kalmadı.
Yalan Dünya'da,
Fani Dünya'da,
Bir taşım olmadı.
Osman Ali Aydın

Seninle gördüm Güneş'i ayı,
Seninle aldım hayattan payı,
Seninle içtim en güzel çayı,
Sen yoksun şimdi neyi tadayım,
Gelirsen yine ben buradayım..

En güzeliydin gözümle gördüğüm
Gittin gideli işler kördüğüm
Anılarını kalbime ördüğüm.
Nerdesin arıyorum ben seni

Gitme dedim gittin terkettin.
Etme dedim acılara ittin.
Bilmedin perişan halimi.
Sevmedin ağlayan şu kalbimi.

Biter Dünyam dedim bitirdin
Tarifsiz acıları getirdin.
Parlayan Güneşimi batırdın.
Karanlıkta yaşıyorum şimdi.

En güzeliydin gözümle gördüğüm
Gittin gideli işler kördüğüm
Anılarını kalbime ördüğüm
Nerdesin arıyorum ben seni.
Anılarda buluyorum ben seni.

Ama...
Yarım kaldı,
Bir şeyler.
Karşılıksız,
Sevgiler gibi.

Ama...
Gitti,
Çok uzaklara.
Uçup giden,
Kuşlar gibi.

Ama...
Eskidi,
Tüm hayaller.
Uykuda görülen,
Düşler gibi.

Ama...
Tıkandı.
Heveslerim.
Tele takılan
Uçurtma gibi...

Oysa,
Sevmiştim seni.
Tarifsizce.
Tıpkı,
İstanbul gibi.
Osman Ali Aydın

Sen bana Ankara gibisin.
Başımın tacısın, başkentsin.
Sen bana Ankara gibisin.
Tutuklu kaldığım kementsin.
Sen bana Ankara gibisin.
Çılgınca akan bir zaman.
Rüzgarı Kızılayda başlayan.
Ankara gibi coşkulu sevgim.
Sen bana Ankara gibisin.
Ulusta verilen bir mola.
Gençlik Parkına kol kola.
Ankara gibi sana seslenişim.
Sen bana Ankara gibisin.
Devlet kapısında umut olan.
Hayali bile yürekleri ısıtan.
Ankara gibi uzaktan izleyişim.
Sen bana Ankara gibisin.
Ankara kalesi gibi güvendiğim.
Düşte görünce bile sevindiğim.
Ankara gibisin benim merkezim.
Fazlası yazılmaz k;i insana.
Ankara ile sen yan yana.
Daha ne desem ki sana.
Sen bana Ankara gibisin dedim ya...
Osman Ali Aydın

Onlarda birer candır,
Hayvanları koru yavrum.
Eziyet edene vardır,
Mahşerde soru yavrum.

Hepsi yeryüzüne renk,
Can taşır insana denk,
Nesillerini devam ettirmek,
İnsanlığın karı yavrum.

Sizlere anlatılır masalı,
Her biri ayrı faydalı,
Bir düşün sofradaki balı,
Bize çalışan arı yavrum.

Kimi uçar kimi sürünür,
Kimi çeşitli renge bürünür,
Gözlerimize ne güzel görünür,
Ayakkabıdaki deri yavrum.

Yük taşır bizim için,
Evlere alışır bizim için,
Hepside çalışır bizim için,
Ayrıdır onların yeri yavrum.
Osman Ali Aydın

Ne zaman yorgun düşsem,
Terk etmedi çayım beni,
Kışım donup yazın pişsem,
Terk etmedi çayım beni.

Misafirim gelince çaremdir,
Kahvaltıdan itibaren yarimdir
Bardağıma dolan bir demdir,
Terk etmedi çayım beni.

Hayatta bize düşen en büyük pay,
Ama doğal ama soğuk olanı yapay,
Sohbet koyulaştı tavşan kanı çay,
Terk etmedi çayım beni.

SEN BAHARI YAŞAYAMAZDIN
Sen mevsimlere benzerdin,
Dört mevsimi bir arada yaşayan iklimlere,
Ama baharı yaşayamazdın,
Tebessüm edemezdin açan çiçeklere.
Ve susardın birden,
Hava mı soğurdu,
Rüzgar mı eserdi.
İklimler değişirdi yüreğinde,
Çözemezdim.
Gözlerin dolardı,
Ağlayamazdın.
Yanakların muhtaç olurdu rahmete,
Yağamazdın bir türlü,
Bahar gelirdi,
Çiçekler açardı.
Sen baharı yaşayamazdın.
Kışın ağlayabilseydin eğer,
Rahmet düşseydi yanaklarına.
Çiçekler açacaktı yanaklarında.
Pembe çiçekler açacaktı gamzelerinde.
Kışın ağlayamazdın.
İşte bu yüzden,
Sen baharı yaşayamazdın.
Osman Ali Aydın