bu arada ilkleri görme ve yaşama şansım olduğu içim Rabbime sonsuz hamdolsun...
şimdi gözüm arkada kalmadan çalışıyorum.,,en büyük üniversiteli oldu, en küçük ortaokullu..
zaman haklı ve doğru olduğumu gösterdi bana...
şimdi ilk günlerimmiş gibi mutlu çalışıyorum, çünkü meslekten uzakken de öğretmenliği özlemiştim.
ama onun telafisi oluyor da çocuklarımzın ilk yıllarının telafisi mümkün değil...
çok maddi krizi olanlara bi şey diyemem ama ekonomik durumu elverenlere benim gibi yapmalarını öneririm.
emin olun vicdan azabı tatmazsınız...
diğerleri de en azından kaliteli zaman geçirmeye çalışsınlar.
yemek yarım saat sonra da pişer ama çocuk o yarım saatte başka gıdalarla ve daha mutlu olarak beslenir.
hala tüm çocuklarımın bana bakışlarından bir beklentileri var mı diye mana çıkarmaya çalışırım, daha az önce koca kız oldu diyebileceğim biri ile sarmaş dolaş yuvarlandık.
bence hayatta hiç bir şey çocuklarımızdan ve eşlerimizden önemli değil.sadece fark etmek ve zaman ayırmak evimizi cennete çevirebilir.
