Doğuda Öğretmen Olmak..

Bitlis ve Erzurum da çalışmış biri olarak doğuda çalışan arkadaşlarımı sevgi ve saygıyla selamlıyorum.İnşallah sabırla istediğiniz yere tayininiz çıkar.Ben üç yıl kaldım.Oradaki minik beyinlere pencere açmak herkese nasip olmaz.Allah kolaylık versin.

GÜNEYDOĞU'YA ATANAN BİR BAYAN ÖĞRETMENİN FERYADI

Polis gider lojmanı hazırdır, Asker gider lojmanı, Ordu evi hazırdır, Hayatta açıkta kalmaz. ama öğretmeni kuşun bile uçmadığı yere gönderirler, ne elektirik vardır ne su. Ben 25 yaşında genç bir bayan öğretmenim. 26. tercihten Siirt'in bir ilçesinin 80 km uzağındaki bir köyüne atandım. ...Öğretmenlik aşkıyla memleketimden kilometrelerce uzağa, Siirt'e geldim. Bu, Siirt'te görev yapmayı istemem anlamındaydı, fakat okulun 10 öğrencisi var, ama lojmanı yoktu. Suyu yoktu. Elektrik üç gün var, dört gün yok. Sağlık ocağı, karakol yok. Köyden ilçeye haftanın bir günü ulaşım var eğer kar yağarsa o da olmayacakmış. Muhtara sığınayım dedim, muhtar genç bir adam çıktı. Ne yapabilirim diye düşünürken kapılar bir bir yüzüme kapandı. Daha önce erkek öğretmenler bile "Bu köyde kalamaz." diye görevlendirmeyle çekilmiş. Belgeler elimizde. Başka illerde bu durumdaki öğretmenler görevlendirilmiş. Siirt'te ise daha önceki yıllarda yapılan görevlendirmelerdeki usulsüzlüklerden dolayı, vali, bu yıl atanan öğretmenlerin görevlendirmelerini onaylamıyormuş. 26. tercihle atanan öğretmenlerden yol ve barınma sorunu olanlara MEB her yıl görüş yazısı çıkartıyormuş, bu yıl o da çıkartılmamış. Sona doğru geliyorum. Artık dayanacak gücüm kalmadı. Rapor hakkım da 30gün. İstifa aşamasına geldim. Çalışmaya gerçekten ihtiyacım var. Bakmakla yükümlü olduğum bir ailem var. İstediğim şey, başkaları gibi il merkezine gelmek değil. Lojmanı ve suyu olan herhangi bir köyde görev yapmak istiyorum. Ben buralara kolay gelmedim. 4 yıl ailem beni zorluklarla okuttu. Atanmam için KPSS engeli vardı, onu da güç bela aştım. O da yetmedi Türkiye'nin herhangi bir coğrafyasını ayırt etmeden Siirt'imize kadar geldim, ama burada çaresiz kaldım. Soruyorum sizlere, mesleğini canı pahasına seven bir öğretmen istifa etmeye mahkum bırakılır mı? Tek isteğim, MEB'in yol ve barınma problemi olan öğretmenler için görüş yazısı çıkarmasıdır. Yalnız benim için değil benim durumumda olan tüm meslektaşlarım için bunu yazıyorum.Herkesin yüreğine ve vicdanına sesleniyorum.

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

şırnakta 6 yıl çalışmış biri olarak doğu ve güneydoğuda çalışan arkadaşlarımı saygıyla selamlıyorum.zor allah yardımcınız sun

Şairler susmaz kolay kolay, çok susturmak isterler oysa.. Çook uzaklarda Erivan'ın ışıklarına bakıyor lojmanımın penceresi, karanlık ve sağır edici bir sessizlik var her akşam gün battıktan sonra.. Bu köpekler niye havlar sorusuna cevap bulmak için çok düşündüm, ama ona bile alıştım zaman sonra.. Şu pencereden bir kuş geçse dedim nice zaman.. Her sabah uyandığımda ilk işim bayrağı kontrol etmek oldu, o nazlı bayrağa sarıldım, ondan güç aldım.. Yalnızlığı sevdim.. 70 cm kar altında okula gelen o masumları daha da çok sevdim.. Zaman geçiyor işte bir şekilde.. En ufak bi tıkırtıya verdiğim aşırı tepkiler, rüzgarlı havalarda sobanın başını beklemeler ve daha neler neler.. Sigara faydasızdır diyenlere gülüp geçiyorum artık.. 4 yıldır hemen her anımda yanımda olan bir şey nasıl faydasız olabilir??

hakkaride çalışan polisler istediklere yere tayin isteyebilecekmiş, içişleri bakanı bizat kendisi açıkladı..

Ya biz Öğretmenler?

sigara size yardımcı olmuyor öğretmenim farkında olmadan geleceğinizi çalıyor. sinsi dost gibi görülen bir düşman...mert değil namert... geleceğinizi karartmayın, gününüzü kurtacağım derken...

Anlıyorum sizi sayın hocam, farkındayım zaten durumun.. Velev ki olmuyor işte bir noktadan sonra.. Olmalı ama her şeye rağmen.. Olacak.. Güneşin doğduğu yerde umut doğmaz mı sanki...

Anlıyorum sizi sayın hocam, farkındayım zaten durumun.. Velev ki olmuyor işte bir noktadan sonra.. Olmalı ama her şeye rağmen.. Olacak.. Güneşin doğduğu yerde umut doğmaz mı sanki...

ben de sizi anlıyorum öğretmenim... belki bir gün o yerden ayrılacaksınız ama siz ayrılırken gençliğinizin en güzel günlerini orada gömeceksiniz. küf tutmuş hayalleriniz eskisi gibi tozpembe olmayacak.sizden sadece hayalleriniz, gençliğiniz değil idealleriniz de çalınacak belki zamanla. takdir beklerken hep eleştirecekler müfettişler, eleştiricek bir şey mutlaka bulacaklar, onların görevi bu. ben de bu yollardan geçtim. kitaplara sarıldım öyle okuyordum ki günde belki bir kitap bitiriyordum yanan tükenen mumlarla birlikte. şimdi çok rahat bir yerdeyim.eskisi kadar kitap okuyamıyorum mesela. demekki orada çok önemli bir hazinem varmış: boş zaman...

in-anoğuz öğretmenim ne kadar güzel yazmışsınız doğudaki bir öğretmenden başka kime böyle bir yazı yazdırılabilirki zorlamaylada yazılmaz ....yazılanlar hayatın taa kendisi evet inanıyoruz ki bir gün elbet güneş doğuda da  gerçekten doğacak... herkese kolaylıklar

Her zaman iyi yönlerine odaklandım zaten hocam.. Belli noktalarda tıkandım belki ama başı dik gezdim her zaman.. Takdir bekliyordum ilk zamanlar ama sistemi çözünce anladım ki ben bana yetmeliyim her konuda.. Kitap okudum, çok çok şiir yazdım, müfredatı çözdüm bi çok yönden, yönetmelik okudum.. Mesleğimin gerektirdiklerinin fazlasını kat be kat yaptım.. Tuvalet temizledim bi çok defa, soba kovası doldurdum günlerce, odun kestim, kömür taşıdım, kar yağdı yol açtım.. Müfettişler gelince aldırmadım bile, onlar da aldırmadılar bana.. Bakıp bakıp gittiler.. Aralıksız 15 gün öğrencilerimin yüzünden başka insan yüzü görmediğim çok zaman oldu.. Merkeze indiğim zaman, boş gözlerle baktım ilk saatlerde.. Bu denli uçurum ağır deği miydi?? Aldırmadım ona da zaman sonra.. Geçecek elbet, nasip olursa bitecek.. Allah utandırmasın..

4 yıl Sarıkamış'ın bir köyünde çalıştım. İzmir Karşıyakalı bir apartman çocuğu olarak  badana boya yapmayı, taşıma suyla ev işini, kendi ekmeğimi pişirmeyi, yoğurt, lor vs. yapmayı, soba yakmayı, kar küremeyi, tamirat işlerini, telefonsuz, internetsiz, elektriksiz ve pek çok şeysiz yaşamayı öğrendim. ama galiba en çok öğretmenliği öğrendim. iki yıldır sarıkamış'ın merkezindeyiz. ama köyümdeki yaşamı, çocuklarımı unutamıyorum. halen köylerde çalışan tüm öğretmen arkadaşlarıma sabırlar diliyorum. köyün en iyisi bile sonuçta köydür. köy öğretmenlerinin hakkı ödenemez  

in-anoguz öğretmenim sizi okuyunca bende o günlerime döndüm,sizi çok iyi anlayabiliyorum,gözlerim doldu inanın,hep orada kalacakmış hissi yaşamaya başlıyor insan,siz tek öğretmen olarak daha da zor durumdasınızdır,dediğiniz gibi inşallah geçecek ,hayatınızda önemli bir anı ve tecrübe olarak kalacak yeter ki moralinizi yüksek tutun ,Allah yardımcınız olsun...

Teşekkür ediyorum hhh06 hocam, ben buralı oldum zaten yavaş yavaş.. Az önce bir düğnden geldim ve halay bile çekebiliyorum artık

Teşekkür ediyorum hhh06 hocam, ben buralı oldum zaten yavaş yavaş.. Az önce bir düğnden geldim ve halay bile çekebiliyorum artık

Hocam bizde gidiyorduk  sevindim,bir şekilde akıl sağlığını korumak lazım insanlardan koparak olmuyor,biz mi onları değiştiriyoruz onlar mı bizi kendine benzetiyor bu duygu ve endişeyi biz de yaşadık..Kendinize iyi bakın

yalnızlığım benim pasaklı kontesim ne kadar rezil olursak okadar iyi..........doğuda çalışırken hep bu şarkının bu nakaratı aklıma gelirdi....çok kaldım yalnız,elektriksiz,susuz,yolsuz....çok kaldım çaresiz,umut yoksunu.......ve çok kaldım sessiz......neyseki artık hepsi bitti.5 yıldır istanbuldayım, o günler aklıma geldikçe yaşadıklarıma inanasım gelmiyor..doğudaki arkadaşlarım Allah yardımcınız olsun.