Batıya 20 saatlik yolculuklar yapmaktır Doğu'da Öğretmen olmak. Ve dönüş yolculuklarında hayatı sorgulamaktır. Kaç il, kaç ilçe, kaç köy geçip her şeyi geride bırakmaktır. Unutmaktır. Unutulmaktır. Geldiğin vakit buz gibi bir lojman odasına güç bela getirdiğin valizlerine bakıp bakıp hüzünlenmektir.. Çoğu zaman gözyaşlarıyla yerleştirmektir o valizlerde ne varsa. Ve ille de bir sigara içmeden yakmamaktır o sobayı. Ve ertesi gün sınıfa girdiğinde gene de ağlamaklı olmaktır Doğu'da öğretmen olmak.. Pırıl pırıl öğrencilere sahip olmaktır.. Çamurdur.. Kardır.. Anadan ayrı kalmaktır.. Sıladan ayrı kalmaktır.. Gurbettir işte Doğu'da öğretmen olmak.. Zordur.. Mevzuattır.. Mücadeledir.. İlle de yılmamaktır.. Otobüslerle yolculuk yaparken çook uzaklarda tek tük ışıklar görürsünüz de kim yaşar diye düşünürsünüz ya, Doğu'da öğretmen olmak sizin göremediğiniz ışıklarda çalışmaktır....
Ögretmenim kısa bir süre önce ,yazınıza benzer bir mesaj yazdım,
bu sayfaya,
sonra sildim bilmem neden.
Mesajınızı görünce sadece bana,
alıntı yapıp imzamı atmak kaldı.
Çok güzel ifade etmişsiniz,teşekkürler tekrar.