Doğuda Öğretmen Olmak..

var mı daha ötesi be öğretmenim

Yok üstadım yok, inan ki yok

Yok üstadım yok, inan ki yok

ilk atandığım günlere götürdün beni be hocam.. tek oda küçücük lojmanımda elektirk kesilirdi soğuk kış gecelerinde sadece sobanın tavana vuran ışığı olurdu, sobanın üzerinde de hiç bitmeyen çayım... pencereden kar yağışını izlerdim yalnız başıma.. ahhh ahhh çekmeyen bilemez o duyguları..

5. senem. Artık dibe vurunca toparlanmak daha zor oluyor

5. senem. Artık dibe vurunca toparlanmak daha zor oluyor

Ben hayata nasıl tekrar adapte olucam çok da bilmiyorum artık hocam...

ilk atandığım günlere götürdün beni be hocam.. tek oda küçücük lojmanımda elektirk kesilirdi soğuk kış gecelerinde sadece sobanın tavana vuran ışığı olurdu, sobanın üzerinde de hiç bitmeyen çayım... pencereden kar yağışını izlerdim yalnız başıma.. ahhh ahhh çekmeyen bilemez o duyguları..

Aynen.. Ve o çay olmasa galiba durulmuz bu daracık dört duvar arasında..

Çay içmekten kansızlık başladı Saçlarıma ak düştü valla

Ben hayata nasıl tekrar adapte olucam çok da bilmiyorum artık hocam...  Aynen.. Ve o çay olmasa galiba durulmuz bu daracık dört duvar arasında..

Batıya 20 saatlik yolculuklar yapmaktır Doğu'da Öğretmen olmak. Ve dönüş yolculuklarında  hayatı sorgulamaktır. Kaç il, kaç ilçe, kaç köy geçip her şeyi geride bırakmaktır. Unutmaktır. Unutulmaktır. Geldiğin vakit buz gibi bir lojman odasına güç bela getirdiğin valizlerine bakıp bakıp hüzünlenmektir.. Çoğu zaman gözyaşlarıyla yerleştirmektir o valizlerde ne varsa. Ve ille de bir sigara içmeden yakmamaktır o sobayı. Ve ertesi gün sınıfa girdiğinde gene de ağlamaklı olmaktır Doğu'da öğretmen olmak.. Pırıl pırıl öğrencilere sahip olmaktır.. Çamurdur.. Kardır.. Anadan ayrı kalmaktır.. Sıladan ayrı kalmaktır.. Gurbettir işte Doğu'da öğretmen olmak.. Zordur.. Mevzuattır.. Mücadeledir.. İlle de yılmamaktır.. Otobüslerle yolculuk yaparken çook uzaklarda tek tük ışıklar görürsünüz de kim yaşar diye düşünürsünüz ya, Doğu'da öğretmen olmak sizin göremediğiniz ışıklarda çalışmaktır....   

Daha nasıl anlatılabilir bilmiyorum.Birçoğumuzun hislerine tercüman olmuşsunuz.Beni, mesleğe başladığım ilk günlere götürdünüz öğretmenim. Anlıyorum ki kaç yıl geçerse geçsin doğuda öğretmen olmak hep aynı.Mücadele hep mücadele.Karla- soğukla-yoklukla-yalnızlıkla-terörle mücadele....Bizi terk etmeyen tek şey terkedilmişlik duygusuydu.İnanın şu an çayınıza eşlik etmek isterdim.
   

Batıya 20 saatlik yolculuklar yapmaktır Doğu'da Öğretmen olmak. Ve dönüş yolculuklarında  hayatı sorgulamaktır. Kaç il, kaç ilçe, kaç köy geçip her şeyi geride bırakmaktır. Unutmaktır. Unutulmaktır. Geldiğin vakit buz gibi bir lojman odasına güç bela getirdiğin valizlerine bakıp bakıp hüzünlenmektir.. Çoğu zaman gözyaşlarıyla yerleştirmektir o valizlerde ne varsa. Ve ille de bir sigara içmeden yakmamaktır o sobayı. Ve ertesi gün sınıfa girdiğinde gene de ağlamaklı olmaktır Doğu'da öğretmen olmak.. Pırıl pırıl öğrencilere sahip olmaktır.. Çamurdur.. Kardır.. Anadan ayrı kalmaktır.. Sıladan ayrı kalmaktır.. Gurbettir işte Doğu'da öğretmen olmak.. Zordur.. Mevzuattır.. Mücadeledir.. İlle de yılmamaktır.. Otobüslerle yolculuk yaparken çook uzaklarda tek tük ışıklar görürsünüz de kim yaşar diye düşünürsünüz ya, Doğu'da öğretmen olmak sizin göremediğiniz ışıklarda çalışmaktır....   

çok duygulandım... ancak yaşayan biri bu kadar dokunaklı anlatabilir ve ancak çeken bu kadar duygulanabilir...

bu soğuklarda meslektaşlarıma Allah yardım etsin... gerçekten çok zor şartlarda çalışıyorlar..

Doğuda öğretmen olmak kadar zevkli bir şey yok: )  En rahatı doğu arkadaşlar : ) ben çok zevkliyim mutluyum ve tatminkarım )

Doğuda öğretmen olmak kadar zevkli bir şey yok: )  En rahatı doğu arkadaşlar : ) ben çok zevkliyim mutluyum ve tatminkarım )

neredesiniz

Doğuda öğretmen olmak kadar zevkli bir şey yok: )  En rahatı doğu arkadaşlar : ) ben çok zevkliyim mutluyum ve tatminkarım )

Allah mutluluğunuzu daim etsin hocam..

Ardahan : ) dayım arkadaşlar : )  İnanın buralarda öğretmenlik daha kolay : ) 

çok duygulandım... ancak yaşayan biri bu kadar dokunaklı anlatabilir ve ancak çeken bu kadar duygulanabilir...

doğuya gitmeyen gitmeyi bile düşünemeyen  ama konuşmalrdamangalda kül bırakmayan arkadaşlarne yazabilir acaba buraya.Doğuya gitmeyenleri uzman öğretmen bile yapmayacaksın..

Batıya 20 saatlik yolculuklar yapmaktır Doğu'da Öğretmen olmak. Ve dönüş yolculuklarında  hayatı sorgulamaktır. Kaç il, kaç ilçe, kaç köy geçip her şeyi geride bırakmaktır. Unutmaktır. Unutulmaktır. Geldiğin vakit buz gibi bir lojman odasına güç bela getirdiğin valizlerine bakıp bakıp hüzünlenmektir.. Çoğu zaman gözyaşlarıyla yerleştirmektir o valizlerde ne varsa. Ve ille de bir sigara içmeden yakmamaktır o sobayı. Ve ertesi gün sınıfa girdiğinde gene de ağlamaklı olmaktır Doğu'da öğretmen olmak.. Pırıl pırıl öğrencilere sahip olmaktır.. Çamurdur.. Kardır.. Anadan ayrı kalmaktır.. Sıladan ayrı kalmaktır.. Gurbettir işte Doğu'da öğretmen olmak.. Zordur.. Mevzuattır.. Mücadeledir.. İlle de yılmamaktır.. Otobüslerle yolculuk yaparken çook uzaklarda tek tük ışıklar görürsünüz de kim yaşar diye düşünürsünüz ya, Doğu'da öğretmen olmak sizin göremediğiniz ışıklarda çalışmaktır....   

Evet işte böyle bişey   bir uctan öbür uca kürek sallamaktır..Denizliden Sarıkamışa gitmek.. Ama  ülkemizin  memleketin kıymetini  insanlığı  öğrenmek ,şık ve rükuş olmaktan başka bir dünyanın var olduğunu  fark etmektir.

 bazı arkadaşlarımızı günlerdir sitede göremiyorum.. sanırım elektrikler yada internetleri kesik olduğu için siteye giremiyorlar..

işte budur doğuda öğretmen olmak..