Yıl 2006.
İki bayan ogretmen sobayı tutuşturmak için mücadele ediyor.
Neyse ki ögrenciler 2 dk once sinifa yollanmiş.
Ogretmenin birinin elinde daha once hic bu kadar yakin olmadigi mazot ve bidonu.
Bu iste bir is var diyor digeri. Mazot dediginin bir damlasi yeter tutusturmak icin,bizse bidonun yarisini doktuk...
Derken...gümmmmm. soba kusuyor atesini saga,sola.
Kacisiyor ogretmenler,ondeki tek kendi canini dusunmuyor o an.kaciyor,kacarken de gozu arkada.
Arkadaki de yetisip digerinin ustunu basini kontrol ediyor elinde bidonla.
O onde olan benim iste.
Kelimelerin kiyafetsiz kaldigi an bu.
O an cekememezlik yok;
O an dostluk var...
O an kuyu kazmak yok;
O an fedakarlik var.
Sartlar iyilestikce,okullar zahmetsiz isindikca yureklerin sogudugunu gordum ne yazik ki