Bunca yıldır görev yapıyorum hiç böyle bir veli grubum olmamıştı. O kadar uğraştım emek verdim kestim ekledim. 2e nisan programı hazırladım sunucusuyla falan bir tanesi dışında hiçbiri elinize sağlık hocam demedi ya nasıl canım sıkıldı. Anneler günü programı yapayım diyordum vazgeçtim hiçbirşey yapamayacagim artık.
Yıllarca emek verdim,kıymet bilmediler.Ben de velileri boşverdim.Bir şey yapacağım zaman çocuklar mutlu olur mu diye düşündüm hep.Bizim için önemli olan çocuklar değil mi?
Mesela her dönem oturup tek başıma karne kabı hazırladım.Biliyorum ki eve gidince o kaplar ya küçük kardeş tarafından yırtılacak ya da sobaya atılacak.Olsun,öğrencime verdiğimde yüzünde gördüğüm mutluluk bana yetti.Yılmayın öğretmenim.
