Eleştiri - Öz Eleştiri

Nedense toplum olarak sürekli birilerini eleştirmekteyiz. Sokağa çıktığımızda komşumuzla, öğretmenler odasında öğretmen arkadaşlarla, evde eşimizle... Hemen hemen her yerde. Eleştirmek hep kolaydır. Bizde nedense hep kolayı seçeriz. Fakat birileri bizi eleştirdiğinde hemen ahkam keser, "hadi be sende" der geçeriz.
Geçenlerde bir öğrencim "öğretmenim, dün bize yalan söylediniz" demişti. Şaşırdım önce, sonrasında sesimi yükselterek üste çıkmaya çalıştım.
Sonra sonra; "acaba gerçektende yalan mı söylemiştim" diye kendi kendime sormaya başladım. Yalan ya da gerçek ne farkeder, o an eleştiriye ne kadar kapalı olduğumun farkına vardım. Acı ama gerçek. Eleştirirken çok iyiyiz ama eleştirildikmi karşıdakini "kötü" diye adlandırıveriyoruz.
Eleştiri yapmadan önce öz eleştiri yapsak daha iyi olmaz mı?
Saygılarımla...

Bu aralar çok sıkılıyorum... Bir yerlerde yanlış yapıyorum ama nerde, bilmiyorum...Ya ben değişiyorum ya da etrafımdakilerin değiştiğini zannediyorum... Normalde sakin bir insanken artık aşırı sakin ve aşırı sessiz biri oldum çıktım... En ufak bir eleştiriyi artık kaldıramıyorum ve kayboluyorum ortadan, yalnız kalıyorum... Özellikle dostlarım artık çok samimi değiller bana göre ama ya ben eskisi gibi değilsem, ya ben abartıyorsam... Bu aralar çok düşünüyorum, daha genç denilecek yaştayım ve saçlarımın yarısından çoğu ağardı ve ben hala düşünüyorum... Ben bir yerlerde yanlış yapıyorum ama nerede...Dün akşam dostlarla ve bir kaç arkadaşla gecenin geç bir saatine kadar biraz siyasi biraz dini birazda genel... Her anlatılanı sessizce dinliyor ve saygı duyuyordum, lakin ben bir kaç kelam edince karşımda seviyesiz bir cevap verme, birazda laubali bir hal ve bilmedikleri konuda ahkam kesme... Sadece benim saygı duyduğum gibi bana da saygı duyulmasını bekliyorum... Düşünüyorum ben mi yanlış yapıyorum yoksa onlar mı, karar veremiyorum... Bir başka konu mesela, öğretmenlerin yaz tatili olayı... Dostlarım bile aynı şeyi söylüyor; Yatıyorsunuz, para alıyorsunuz... Anlatıyorum ama sanki dinlenilmiyorum, -ya bırak muhabbeti çıkıyor bir süre sonra karşıma... Evet bu ve bunun gibi muhabbetlerde artık çok yoruluyorum, hevesim kaçıyor... İçimde bir isyan var ve onu susturmakla uğraşıyorum... Susuyorum, haddinden fazla susuyorum, neden  susuyorsun diyorlar, bilmiyorum... Yazacak bir yer bulamadım, buraya yazdım... İçimi dökmek istedim, kusuruma bakmayın...

ben kimseyi eleştirmeyeyim kimse beni eleştirmesin kantarın topuzunu kacırıyorlar

 Susuyorum, haddinden fazla susuyorum, neden  susuyorsun diyorlar, bilmiyorum...

En iyisi bu galiba.Aramızın çok iyi olduğunu düşündüğüm bir arkadaşımı  hatasından dolayı uyardım.Bana tavır aldı.Bazan gerçekten susmak gerek .Görüp de görmezden gelmek gerek .Ya da kötü olmayı göze alıp eleştirmek  gerek.Ben kötü olurum  ama  o da belki davranışını gözden geçirir.

Doğru,eleştirilmeye alışık değiliz.Bir davranışı başkası yaparken eleştiriyoruz ama kendimize gelince haklı sebepler bulmaya çalışıyoruz.

Sarnıç öğretmenimizinde söylediği gibi öz eleştiri yapa yapa zamanla  bunları da aşarız.

bu konu başlığını tam anlayamadım ama şu kadarını söyleyeyim.
   insan çuvaldızı önce kendine batırmalı ama tahrik edici insanlara da haddini bildirmeli
  kimsenin yaptığı yanına kalmamalı

eleştiri arkadan konuşmaksa dedikoduya girer.evet açık gönüllükle söyleyebilirim.insanın yüzüne söyleyemeyeceğimi arkasındanda söylemem.eleştiririm ve eleştiriyede açığım.gelirim evde bunun mütalasınıda yaparım.yanlış yaptıysam hatamı kabul eder,özürümüde dilerim.

Öz eleştiri yapan nadir insan vardır bence..başkalarını eleştirmek çok kolay..ama önemli olan kendimizi eleştirebilmek,eleştirilere karşı açık olmak..ama nedense toplum olarak bu yapımıza ters..sanırım kırılmaktan,incinmekten yada karşıdaki insanın doğruyu söylediğinden kaynaklanıyor..

Beni de özeleştiriyi artık yaşam tarzı haline getirmek,rahatsız ediyor.İnsanların yaptıkları yanlışları,kaba uslüpları,kırıcı davranışları ,haksız taleplerini ve minareyi çalıp kılıfını hazır etmelerini sindiremiyorum.Sessiz,sakin bi insan olduğumdan eleştiri yaptığımda çok dikkat çekiyorum.Haliyle bu zamana kadar o gözyumduğum insanlar benim yaşamımı zumlama cesaretini gösterebiliyorlar.Sonra tekrar bi ksır döngü 'nerde yanlış yaptım" cümlesiyle başlıyor dönmeye...Haklı olduğumu bilsemde haklılığım mutluluk vermiyor,sussan gönül razı olmuyor...Öyle sürüp gidiyor adı benim hayatım oluyor,kendi performansımı bunlardan sebep ortaya çıkaramıyorum...Bilmiyorum böyle düşünen var mıdır aranızda?Yoksa yine benmi kendi mi bu kadar farklı sanıyorum:))

  Eleştiriye açığım ama başkalarını asla eleştirmem .Eleştirrdiğimiz kişiyi üzmekten öteye gidemiyoruz ve eleştirinin faydalı olduğuna pek inanmıyorum çünkü kimse yanlışının söylenmesinden hoşlanmıyor üstelik size karşı cephe de alabiliyor. Ama yapılan yanlışı düzeltmek istiyorsak biz aynı yanlışı bu yapan kişinin yanında yaparsak kişi gelip ben yanlış yaptım diyebiliyor .... Coğu yanlışları bu şekilde düzeltebiliyorum  .Başkalarının benim için yaptıkları eleştirileri de süzgeçten geçirip hatalarımı düzeltiyorum

gerçek dostlarıma ancak eleştiri yaparım. bir de çok nadir olsa da  gıcık olduğum biri varsa hele hele bilgi sahibi olmadan fikir sahibi ise çok sinirlendiysem eleştiri yapıyorum. ama genel anlamda felsefem "KİMSEYE AKIL VERME; APTALLAR ANLAMAZ, AKILLILARINSA ZATEN İHTİYACI YOKTUR" şeklinde...

Eleştiriye açığım.Her eleştiriyi önyargılarımdan arınarak dinler ve akıl süzgecinden geçiririm.Yerine göre yaptığım hatalara katıla katıla gülerim.Bir o kadar da kendimle barışığım.Aynaya baktığımda kel kafama güler,boyuma göre kısa bacaklarımla dalga geçerim.Eğer böyle ise bir insan, kendini olduğu gibi kabul ediyor ve sahiplenebiliyorsa hayatı göğüsleyebilir,kendini geliştirebilir, eleştirilmeyi ve eleştirilerden yeni ufuklar açmasını bilir.

Ülkemizde;

Düzeni eleştirirsen, komünist, anarşist olursun;

Sağ partiyi eleştirirsen solcu;
Sol partiyi eleştirince sağcı olursun.

Dinin uygulanışını, hadi adıyla söyleyeyim, islamın uygulamasını eleştirirsen, ateist, dinsiz imansız;
Ateizmin mantığını eleştirirsen, yobaz, örümcek kafalı olursun.

Dini siyasete alet edenleri eleştirirsen, laikçi, ulusalcı;
Kemalizmin çarpıtılmasını eleştirirsen, dinci, şeriatçı olursun.

Erkeklerin kadınlara davranışını eleştirsen feminist;
Kadınların erkeklere davranışını eleştirirsen  maço, kıro olursun.

Bir futbol takımını eleştirdiğin anda öteki takımın yalaka taraftarı,
Bir yazarı, şarkıcıyı, sanatçıyı eleştirdiğin anda kıskanç ve zevksiz olursun.


Sonuç olarak; Farklı yorumlanacak olguların toplamıdır, ne yazık ki ülkemizde yeteri kadar anlayış gösterilmiyor yorum farklarına...

Gündelik çekiştirmelere teslimiyetsiz,
gerçeği kurgulayan masalsı yolculuklardayız..

“Size göre çok olabilirim..”
“Bana göre az..”
“Unutmayın, burası kutuplara göre yaz...”

kendimi bildim bileli yoğun şekilde öz eleştiri yaparım...fazlası zarar yaşayarak gördüm bunu...bu kavram çoğu insanın lügatından çıkalı yıllar olmuş!burda yazılan pek çok şeye fazlasıyla katılıyorum...daha şimdiye kadar eleştirdiğim ve eleştirdikten sonra bana eskisi gibi davrananı görmedim...herkes yaptığı her şeyde sonuna kadar haklı,herkes mükemmel...kusurlarımızı kabul etme konusunda fazlasıyla yetersiziz ve hep tribünlere oynuyoruz...alkışlanmaya ihtiyacımız var pofpoflanmalı ve herkes tarafından övülmeli,yüceltilmeliyiz..giderek aynılaşıyor ve farklı olanı ötekileştiriyoruz...yazık bize:((

Dvrmbtl (24)teşekkürler....

Benim hakkımda yapılan tüm eleştirileri  önemserim En çok kendimi eleştiririm .Aynı zaman da da kimseden de takdir ve alkış beklemem ben kendimi takdir eder kendimi alkışlarım    Doğru ve ön yargısız eleştiri yapan arkadaşlarıma saygım artar