Eleştiri - Öz Eleştiri

Yerinde ve zamanında yapılan eleştiriler daima olumlu sonuca götürür.Şekli de çok önemli.Ben de başkalarından önce kendini fazlasıyla eleştirenlerdenim.

bu yıl 4 yıldır okuttuğum sıfımdan ayrılıyorum geriye dönüp baktığımda, mevcutların yoğunluğu, çevresel etkenler... sebep ne olursa olsun.. öğrencilerime fazlaca kuralcı olduğumu düşünüyorum, sınıf yönetimini sağlamak adına fazla yaslaşmaya gittiğimi öğrencilerimle duygusal bağım yüksek olsa da daha da arttırabilmem gerktiğini hissediyorum. ve kendimi bu konuda eleştiriyorum. bundan sonraki sınıflarımda buna dikkat edeceğim.

disiplinli ve fazla kuralcıyım lakayıt  olan  işini ciddiye almayan öğretmene tahammülüm  yok...

Daha önceden paylaşmıştım. Ancak; eleştiri- özeleştiriye karşı toplumsal bakış açımızı yansıttığını düşünüyorum. Bilmem katılır mısınız ?



              'BEN'CE

Başkası bir işi uzun sürede yapıyorsa, YAVAŞtır.
BEN, bir işi uzun sürede yapıyorsam TİTİZimdir.

Başkası bir işi yapmıyorsa, TEMBELdir.
BEN, bir işi yapmıyorsam, MEŞGULümdür.

Başkası bir görgü kuralını çiğniyorsa, KABAdır.
BEN, çiğniyorsam ,KENDİME ÖZGÜ BİRİyimdir.

Başkası amirlerini memnun ediyorsa,YALAKAdır.
BEN, ediyorsam, bu ORTAK ÇALIŞMAdır.

Başkası öne geçerse, KURALLARI ÇİĞNEMİŞtir.
BEN, başarırsam, bu SIKI ÇALIŞMAMIN ÖDÜLÜdür.

Kıssadan hisse: Önce İĞNEyi başkasına batır, sesi çıkmıyorsa sonra da ÇUVALDIZı batır... İnsan heç ÖZüne birşey batırır mı yahu ! Canımız yanar ya !!!

Eleştiri doğru kelimelerle, kırıcı olmadan yapılırsa ve karşı taraf bunu anlarsa ne ala....
Ben de kendi içimdeki mahkememde yargılarım kendimi.Kendimle barışık olduğumdan hatamı da başarımı da kabul ederim.Sorun yok yani

Parames-syum öğretmenim doğru bir yaklaşım yakalamışsınız gerçekten konunun özünü beğenmemekle birlikte paylaşımı beğendim

İkisini bir arada yürütmeyi başardığımız ölçüde sonuca ulaşılabilecek olan kavramlar bana göre eleştiri - özeleştiri. Birde empati yapabiliyorsak ancak o zaman anlaşılabilir olacağına inanıyorum. Yani karşımızdakini eleştirmeden önce özeleştirisini verip, ben olsam ne yapardım dedikten sonra eleştirmek bana göre doğru sonuca götürecektir... En azından bende ve çevremde işe yarıyor arkadaşlar...
Saygılarımla...

Eleştiri kolaydır. Karşındakini, en acımasızca can alıcı yerinden bulup yerden yere vurursun! Adına eleştiri dersin.(!) Bu çok kolay olsa gerek…

Peki, özeleştiri verebiliyor musun? Burada durmak lazım…

Yetişme tarzımız buna elvermez!

Babamız yanlış yapmaz. Annemiz hiç yapmaz. Devletimiz, asla… Atalarımız, mümkün mü?

Ee… Böyle bir kültürde yetişmiş bir insan özeleştiri verebilir mi? Empati yapabilir mi?

Bence çok zor!

Sayın "Umut Yarında" öğretmenim,
Sizinde söylediğiniz gibi yetiştirilme şartlarımız ve bu şartlardaki farklılığı yani nüansları görüp, anladığımız takdirde empati yapmamız, böylelikle eleştiri yapmadan önce özleştiri verebilmemiz daha kolay olabilir diye düşünüyorum. Yeterki öncelikle yargılamaya değil anlamaya çalışalım.
Saygılarımla...

Bugün bu yazıyı okuduğumda 12 yıllık bir öğretmen olarak insan yetiştirmenin ne kadar zor olduğunu bir kez bir kez daha anladım....  [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Dil var rezil eder dil var vezir eder derler ya ! Eleştiri nedir acaba .Eleştiriyorum derken kişilere umulmadık sözler söylemekmi ? yoksa artısı eksisi ortaya koyup çözüm odaklı olup bir şeyler sergileyebilmek mi ?

ÖZELEŞTİRİ:Bir kişinin kendi davranışları üzerine yönelttiği yargı, otokritik.
 
ELEŞTİRİ:Herhangi bir kişiyi, bir eseri, bir konuyu doğru ve yanlışlarını dile getirerek göstermek amacıyla yazılan kısa metinlerdir.

   Yukarıdaki kavramlardan nedense hep 2.’sini yapmaktan keyif alırız.İş 1.’sine gelince bir yolunu bulup işin içinden sıyrılıp kendimizi kurtarırız.

    Boşuna atalarımız” İğneyi kendine, çuvaldızı başkasına batır” dememişler.
   Hoşlanılmayan bir davranışın en küçüğünü, başkalarından önce kendimizde deneyip etkiyi görmeli; ondan sonra bunun daha büyüğünü başkalarına uygulamanın ne denli uygun olup olmayacağına karar vermeliyiz.Kişi eleştiriye başlamadan önce kendi konumunu gözden geçirmeli, eleştiriye konu olan iş ve eylemlerin kendisinin neresinde olduğunu,ne kadar masum olduğunu tartmalı, ondan sonra eleştirilmesi gereken bir konu varsa makul bir dille eleştirisini yapmalıdır.

     Eleştiri yaparken de eleştiri sınırlarını zorlamamalıdır.Anlayacağınız, eleştirmekle hakareti birbirine karıştırmamalıdır.

    Eleştiri ,eleştiri yapılana yol gösterici oluyorsa,yanlıştan döndürüyorsa hedefine ulaşmıştır,aksi halde sadece sataşmadan ibaret olacaktır.

Özeleştiri yapayım;

Herkes banane derken ben diyemiyorum.

Herkes yapabildiğini bile yapmazken ben yapabildiğimin üzerine neden çıkamadım diyorum.

Herkes canının kıymetini bilirken ben hastanelik olmayana kadar doktora gitmiyorum.

Herkes işim var,acelem var vb şeylerle rahat rahat işini görürken ben bir dakika ayrılamıyorum yerimden...

Neden herşeyi kafama takıyorum,herşeyi çözmeye uğraşıyorum,kendime görev adlediyorum ki? Neden rahat olamıyorum,bazen de vurdumduymaz? Neden?

Bu yönlerimi hiç beğenmiyorum ve sürekli eleştiriyorum kendimi...

Bu kadar kendini yıpratma Tuğra kardeşim.Daha Allah ömür verirse uzun bir süre bu meslektesin.Daha çoluk çocuğa karışacaksın, evlat yetiştireceksin,aile bakacaksın.Şimdiden kendini bitirme.Allah katında,O nun rızası için yapılanlar zayi olmaz ama yinede ölçülü yaşa.İnsan bir kere dünyaya geliyor.
Ekip çalışmasına ağırlık ver.Herkes kendi sorumluluğunu yüklensin.Yarın öbür gün rahatsızlıklar başlayınca kimse bizim yüzümüzden oldu demiyor.
İnan gençliğin kıymetini bilmezsen çok arayacaksın.

Bu kadar kendini yıpratma Tuğra kardeşim.Daha Allah ömür verirse uzun bir süre bu meslektesin.Daha çoluk çocuğa karışacaksınevlat yetiştireceksin,aile bakacaksın.şimdiden kendini bitirme.Allah katında yapılanlar,O nun rızası için yapılanlar zayi olmaz ama yinedeölçülü yaşa.İnsan bir kere dünyaya geliyor.
Ekip çalışmasına ağırlık ver.Herkes kendi sorumluluğunu yüklensin.Yarın öbür gün rahatsızlıklar başlayınca kimse bizim yüzümüzden oldu demiyor.
İnan gençliğin kıymetini bilmezsen çok arayacaksın.

hacile ablam iyi ,güzel şeyler söyledikleriniz ,keşke bizim okuldaki arkadaşlar da biraz düşünceli olsalar,herkes banane diyor,bir bananecilik almış başını gidiyor...

İnsanı mesleğinden soğutuyor bu şeyler yine de yapı gereği huyumuzdan vazgeçemiyoruz işte,banane hapı satılıyor mudur acaba eczanelerde napsam ben de mi alsam

Tuğra Öğretmenim, sağda başlığı okuduğumda eleştiri ve özeleştiri olarak... Aklımdan geçenleri siz tümüyle yazmışsınız. 3 çeyrekte biten okul benim için 4 buçuk 5te bitiyor, çoğu zaman müdür bile benden önce gidiyor, 38 tane 1. sınıfın arkasından defter, kitapçık kontrolü derken ve bilumum extra iş ... Ve sonuç felaket bir boğaz ağrısı, yorgunluk ve "neden bu kadar çalışıyorsun, ne gerek var" bakışları... "Boşverememek", "Amaaan nasıl olsa bir işe yaramayacak öğrenciler için ne gerek var" diyenlerden olamamak ... İşte hepsi değiştiremediğim karakterime bir eleştiridir. Ben de bazen boşver demek istiyorum, daha zil çalmadan bahçede araba başında bekleyen öğretmenlerden olmak istiyorum.Sırf para için çalışıp ev-okul arası geliş-gidiş yapmaktan başka bir işe yaramayan kişilerden olmak istiyorum...Ama içim elvermiyor... Gece başımı yastığa koyduğumda hep öğrenciler gözümün önünde , okuyacaklar mı kaygısı, daha fazla neler yaparım derdi...Bu yaşıma kadar değişmediysem sanırım bundan sonra hiç değişemem...