Eleştiri - Öz Eleştiri

Toplumsal yanılgı olarak eleştiriyi hep açık arama, yerden yere vurma olarak algıladık ve böyle uyguladık. oysa eleştiri ya da tenkit bir durumun tüm yönleriyle ortaya konulmasıdır, artı ve eksileriyle. Ancak bizde eleştiri bir menuniyetsizlik olarak ortaya çıkmakta. Minübüse bindiğimizde şoförü, et aldığımız kasabı, yolda yürüyen sarı çizmeli mehmet ağayı.... kısaca hayatımızdaki herkesi, her şeyi acımasızca eleştirmekteyiz ve işin kötüsü her zaman biz doğruyu söyleriz, en iyisini biz biliriz.


Özeleştiriye gelince, bilen gören var mı? Ben şu yaşıma kadar özeleştiri yapan birini görmedim. İnsanların kendi eksilerini söylemek ve bunu kabul ettirmek oldukça güçtür, hatta imkansızdır. Herkes kendini mükemmel görmekte ve kendisinin eşsiz yaratıldığını düşünmekte. Hele birde onun  düşüncelerine aykırı bir şey söyledin mi, vay haline.


Yapacağımız her eleştirinin yapıcı olmasına dikkat edelim. Şu üç günlük dünyada kırıp incitmeyelim kimseyi

s-aslan öğretmenim aksine ben hep kendimi eleştiriyorum ... devamlı hem de... Çok detaycıyım, fazla mükemmelliyetçiyim, herşeyin hemen olmasını isterim çok aceleciyim, aşırı derecede sabırsızım ve çok planlı yaşamaya çaılışırken hayatın akışını bozanlardanım, güven konusunda sınırlarım var, fazla güvenemem insanlara, bağnaz kişilere tahammülüm yok , siyasi kimliklerden nefret ediyorum ve bu düşüncelerimden dolayı insan ayırıyorum.Buna ailem de dahil. "Hayat görüşleri"nden dolayı onalara da tepkimi koyabiliyorum. Kime olursa olsun içimden nefret duyguları geçiyorsa bunu mutlaka hissettiririm, Ve bazen fazla açıksözlü oluyorum. Çalışmayan ve gamsız insanları etrafımda tutmam ve onların gereksiz oksijen tükettiğini  düşünürüm Mesela annem , aşırı gamsız ve rahattır ve onun bu rahatlığından nefret ederim ve söylerim de...ama normalde insan olarak herkesi kabullenmek gerek hatalarıyla , sonuçta "insan" ama ben yapamıyorum, ve bu yüzden çok yıpranıyorum.

Tuğra Öğretmenim, sağda başlığı okuduğumda eleştiri ve özeleştiri olarak... Aklımdan geçenleri siz tümüyle yazmışsınız. 3 çeyrekte biten okul benim için 4 buçuk 5te bitiyor, çoğu zaman müdür bile benden önce gidiyor, 38 tane 1. sınıfın arkasından defter, kitapçık kontrolü derken ve bilumum extra iş ... Ve sonuç felaket bir boğaz ağrısı, yorgunluk ve "neden bu kadar çalışıyorsun, ne gerek var" bakışları... "Boşverememek", "Amaaan nasıl olsa bir işe yaramayacak öğrenciler için ne gerek var" diyenlerden olamamak ... İşte hepsi değiştiremediğim karakterime bir eleştiridir. Ben de bazen boşver demek istiyorum, daha zil çalmadan bahçede araba başında bekleyen öğretmenlerden olmak istiyorum.Sırf para için çalışıp ev-okul arası geliş-gidiş yapmaktan başka bir işe yaramayan kişilerden olmak istiyorum...Ama içim elvermiyor... Gece başımı yastığa koyduğumda hep öğrenciler gözümün önünde , okuyacaklar mı kaygısı, daha fazla neler yaparım derdi...Bu yaşıma kadar değişmediysem sanırım bundan sonra hiç değişemem...

İşte aynı şeyler bende de mevcut,içim rahat etmiyor çoğu zaman,dediğiniz gibi bazı alışkanlıklarımızdan bu yaşa kadar vazgeçemediysek bundan sonra kurtulmak çok çok zor (24 saat engeline takıldım,teşekkür ederim)

Eleştiri yapabildiğim ölçüde özeleştiri de yapmaya çalışıyorum.

karşımdakini eleştirirken çok çekinirim.küçükken annem başkalarının işine çok fazla karışmamalısın.insanlar en çok kendisini eleştirenlere zarar verirler demişti.bundanmıdır bilmem çok canıma tak etmemişse düşüncelerimi kendime saklarım.
amaaaa öz eleştiriye gelince en büyük darbeleri kendime atarim.

Nedense toplum olarak sürekli birilerini eleştirmekteyiz. Sokağa çıktığımızda komşumuzla, öğretmenler odasında öğretmen arkadaşlarla, evde eşimizle... Hemen hemen her yerde. Eleştirmek hep kolaydır. Bizde nedense hep kolayı seçeriz. Fakat birileri bizi eleştirdiğinde hemen ahkam keser, "hadi be sende" der geçeriz.
Geçenlerde bir öğrencim "öğretmenim, dün bize yalan söylediniz" demişti. Şaşırdım önce, sonrasında sesimi yükselterek üste çıkmaya çalıştım.
Sonra sonra; "acaba gerçektende yalan mı söylemiştim" diye kendi kendime sormaya başladım. Yalan ya da gerçek ne farkeder, o an eleştiriye ne kadar kapalı olduğumun farkına vardım. Acı ama gerçek. Eleştirirken çok iyiyiz ama eleştirildikmi karşıdakini "kötü" diye adlandırıveriyoruz.
Eleştiri yapmadan önce öz eleştiri yapsak daha iyi olmaz mı?
Saygılarımla...

ÇOK DOĞRU. eleştirirler, eleştirme gerçekleri değiştirmez. insanlar parmaklarını sayarak 10 parmak, onlu sayı sistemini bulmuşlardır. ama hafta, 7 sayı sitemine göredir. bilgisayar 24 sayı sistemine göredir. er geç en doğru ne ise o ortaya çıkacaktır.
dünya dönüyor diyen bilim adamını eleştirmekle kalmamışlar, öldürmeye kalkmışlardır.

malesef ülkemizde eleştiri yapsak da sonuç değişmiyor gün geçtikçe yorum yapma ihtiyacı bile duymuyorum...

Hayat insana bazen çok kötü davranıyor. Hayatın kendisiyle mi alakalı yoksa hayatın içindeki insanlarla mı alakalı olduğu bir tartışma konusu. Aslında hayatın bir suçu yok içindeki insanların yüzünden hayatın anlamı yitiyor, hayat kötü sanılıyor. İnsanlar yaratılışları itibariyle zaman zaman çok değişik kişiliklere bürünüyorlar.

Bu yüzden insanları anlamak ve tanımak çok zordur. Bir bakmışsın çok iyi tanıdığını sandığın sevdiğin, güvendiğin kişi bambaşka biri oluvermiş.

Mesela hep duyduğumuz "iki yüzlü biri" ifadesi bence bu zamanın insanları için yetersiz kalıyor.Aslında "binbir yüzlü" dense daha iyi olur. Şimdiki zamanın koşullarını ve binbir yüzlü insanlarını gördüğümde "iki yüzlü" insanlara bile şükür ediyorum.

eleştirmiyorum diyen bence eksik söylüyordur
eleştiriyoruz
ama nasıl eleştiriyoruz
konuşmalarımız başkalarını iğneleme üzerine mi kurulu
konuşurken _öğretmenler için söylüyorum_
karşımızdakine sanki öğrencimiz gibi bağırıyor muyuz?
 işte bunlar kırıcı oluyor..
bu mesleği öğretmenliği sevmeyen
zorunlu öğretmenlik yapanlarla çalışmak zorr

Misterno hocam ozelestiri-elestiri bolumunde yazdiginiz yaziya cevaben yaziyorum.saglikli insanlar yaradilislari geregi farkli kisiliklere burunmezler.sadece hayat icinde genelde meslekleri geregi(ki bizim meslegin olmazsa olmazidir) farkli roller ustlenirler.buradaki ustlenilen roller de kisiye gruba veya zumrelere mesaj vermek yol gostermek egitmek ve ogretmek adinadir.son derece bilincli ve farkindaligi olan bir olaylar orgusudur.farkli kisiliklere burunmek psikologlarin ve psikiyatrlarin genelde cozumsuz kaldiklari terapilere yanit vermeyen kisinin kendi gercegini kabullenmedigi ciddi bir rahatsizliktir.ornegin soylemini siradanlastirdigimiz psikopat kavrami kisilik bolunmesi yasayan hastalar arasinda en ciddi sendromlardan biridir.kisacasi iki yuzluluk,binbir yuzluluk vb.kisilik burunumleri yaradilis geregi degil ciddi bir psikolojik travmanin ta kendisidir.
SAYGILARIMLA...