Eski Zamanları Özleyen Var Mı?

en çok çocukluk günlerini özlüyor insan...

Geçmişi değil gelecekte yaşayacağım güzel günleri özlüyorum. Kimbilir?

Ne güzel cahildik; Televizyon yoktu. Gazete de her zaman olmazdı.
Öyle güzel cahildik ki, keyfimiz bozulmazdı hiç!
Dışarıda kar… Ama kuzine içten içe öyle yanıyor ki.
Kuzinenin üzerinde demir maşa… Maşanın üzerinde de ekmek dilimleri.
Aydınlık bir kış sabahı ve kızarmış ekmek kokusu… Sucuk lükstü. Yumurta lezzetli.
Ekmek her zaman ekmek gibi… Bir kez olsun kümesten yumurta almamış,
bir kez olsun o kızarmış ekmeğin kokusunu duymamış ve fakat alışveriş
merkezlerinin restoran katlarında boğucu bir gürültü ve havasızlık
içinde hamburger keyfine fit olmuş çocuklar ve gençler için ben ne kadar yaşlıyım… Dışarıda kar… İçeride kanaat… İçeride huzur… Televizyon yoktu. Gazete de her zaman olmazdı.
Öyle güzel cahildik ki, keyfimiz bozulmazdı hiç!
Portakal kabuklarını sobanın üzerine dizer, kokusuna râm olurduk.
Kestane közlemek büsbütün bir gecenin akıllara seza mutluluğuydu.
Sonra illa ki, büyüklerin anlattığı hikâyeler, hatıralar… Birçoğu arızalı ve tedaviye muhtaç beyinlerden çıkma
dizilerin ve filmlerin açtığı hasarlar yerine, geniş ve besleyici bir masal dünyası… Lezzet bir tarafa, kokuya da hasret kalacağımız kimin aklına gelirdi?
Ekmeklerimiz el değerek üretilirdi, sağlıklıydı, lezzetliydi ve mis gibi kokardı.
Çay da kokardı… Domates de… Bütün bu nefasete, küçücük bir bakkal dükkânının zenginliği yetiyordu.
Dışarıda kar… İçeride huzur… Zam endişesi, doğal gazın kesilme korkusu, yolda kalma telaşı, rejim tehlikesi… Kimin umurunda… Ne güzel cahildik.
Mutluluğun resmini çiziyorduk… alıntıdır.

Özlenmezmi hiç ahhh.....
Eskiden  Anne , Baba  vardı, Şimdiyse yok...

Ailemiz kalabalık tı, ölüm acısını bilmiyordum işte bu yüzden cocuklugumu özlüyorum. Gerçekten daha az teknoloji ve eşya vardı ama mutluyduk.simdi cocuklarima eskiye ait bildiklerimi aktarmaya çalışıyorum. Onlar da özlenecek bir geçmiş yaşasın diye uğraşıyorum.

Aaah ah, ben susayim, yüreğim anlatsin.
Hatta birakayim eski gunlerine yansin.
Sekeri elinden alinmis cocuklar gibi aglasin.

küçükken ilkokul beşe giderken kar altında köfteci arabasından yediğim o köfte ekmeği özledim.şimdi binlerce defa hem de en lüks yerlerden yiyorum ama yok kardeşim o lezzet yok o keyif yok.

elimde 4bin liralık  notebook var.30 sene önceki jetonlu
 atari salonunun yerini tutmuyor

Ben hiç özlemiyorum

 hani o sorumsuz, mesuliyetsiz, vebalsiz tatlı çocukluğum vardı ya korkunca da mutlu olunca da annemin dizinin dibinde olduğum ; dağ gibi babamın olduğu ...    

insanoğlunun geçmişi özlememesi mumkun degıl.Cunku elımızden giden herseyi özlüyoruz.Geçmişi,tükettgimiz zamanları

En çok ilk görev yerim Erciş'i özlüyorum, kaybettiğim arkadaşlarımla anılarımı özellikle de yanımda son nefesini veren ev arkadaşımı özlüyorum. Anlayacağınız 2010 (Aralık) ile 2011 (23 Ekim 13:41) arasını özlüyorum...

En çok ilk görev yerim Erciş'i özlüyorum, kaybettiğim arkadaşlarımla anılarımı özellikle de yanımda son nefesini veren ev arkadaşımı özlüyorum. Anlayacağınız 2010 (Aralık) ile 2011 (23 Ekim 13:41) arasını özlüyorum...

depremde kaybettınız herhalde.Allah rahmet eylesın hepsini.

Evet Hocam. Amin. Allah razı olsun...

ya tam bana göre bir başlık,hocam bendeki özlem hastalık derecesinde...maziyi çok ama çok özlüyorum,hatta bu bir hastalık diye araştırdığım bile oldu...eski günlere dönmek için neler vermezdim vallaha....