Eski Zamanları Özleyen Var Mı?

ya tam bana göre bir başlık,hocam bendeki özlem hastalık derecesinde...maziyi çok ama çok özlüyorum,hatta bu bir hastalık diye araştırdığım bile oldu...eski günlere dönmek için neler vermezdim vallaha....

hocam,yaşadıgın şuan da geçmiş olacak.Bu sekılde düşününce belki bu gunlerınızın
 daha bir kıymetını bılırsınız.Sonuçta ileride bugunuzu özleyeceksınız belki.

Geçmişe özlem bizim jenerasyonda mı var, yoksa herkeste olmuş bir şey mi?

Ben de 95-2005 yılları arasını çok özlüyorum mesela...
bambaşkaydı o zamanlar....
Her şeyin bir kıymeti vardı, ayrı bir tadı vardı, bir değeri vardı...
Şimdi hiçbir şeyin kıymeti yok, tadı da yok....ve zaman su gibi akıp geçiyor, durduramıyoruz.

Eskiden şartlar çok zordu.şimdi her şeyimiz var.insanlar arasında sevgi ve birlik yok.Kalpler katılaşınca hiç bir seyin de kıymeti yok.

iyi sahurlar öğretmenlerim...

Hayırlı sahurlar...

Kırka yaklaştıkça bende geçmişi cok özlüyorum. Her sey ne güzeldi. Depresyona mi giriyoruz ne?

Giden güzel gunler geri gelmeyecekler.
Ama olsun varsin.
Hic olmazsa bütün güzellikleriyle anilar olduklari yerde dursunlar.
Cunku tüm masumiyetiyle geriye bir tek onlar kaldi.

Yaman çelişki bizimkisi; Teknolojiyi sonuna kadar kullanıp,
 Lüks lambasıyla aydınlandığımız günleri geri istemek..
 Hazır gıda tüketip,
 Ev yapımı tarhanaya aşermek..
 Son derece konforlu binalarda yaşayıp,
 Kerpiç sıvalı evlere hasretlenmek..
İnternetti, televizyondu derken kendimizi yalnızlaştırıp,
 Konu komşu, eş dost birarada olduğumuz o sıcacık muhabbetleri özlemek..
 Herşey elimizin altındayken,
 Ulaşım bu kadar kolayken,
 Eski zamanların imkansızlıklarını sevmek..
 Sanırım "varlıklarla" kaybettiğimiz mutlulukları arıyoruz biz..
 O yüzdendir "yokluklara " bu kadar susamışlığımız..


T.Tuğba Baş

bayram sabahlarını çok özledim..

Şişedeki gazozu,küçük çikolatayı,horoz şekeri,bir külah ayçekirdeğini özledim.

çocukluğumda yağan karı,karların içinde bata çıka okuldan eve dönüşümüzü,bisikletle sabah mahalle turunu,evimizin önünden geçen kanalda her gün yürümeyi,suyla oynamayı,ablam ve arkadaşlarımla evcilik oynamayı...kısacası çocukluğuma dair her şeyi özledim

ben çok özlüyorum. evlenmeden önceki yıllarımı tabiki de çocukluğumu

Sokak çocuklarıydık biz
 Çamurlar içinde oynar
 Eve her vardığımızda
 ya süpürgenin sapını
Ya da terliğin topuğunu yerdik
 sırtımıza, başımıza, kıçımıza
 ekmek arası sana yağı sürer
 üzerine toz şeker serperdik
 domatesi ortasından yarıp
 tuza batırıp yerdik
 herşey kokardı bize
 domatesin, salçanın, biberin, karpuzun, kavunun, elmanın
 kokusunu iyi bilirdik
 çilek ile muzu
 aybaşından aybaşına yakalardık
 gazoz kapakları toplar
 piller yuvarlardık
 dokuz taşın sekizincisi düşerdi
 biz çığlık atardık
 sokaklar bizimdi
 kanayan dizlerimiz
 kırılan kafamız
 yara bere içinde olan sevinçlerimiz vardı
aşağı mahallenin çocukları ile savaşır
 kendi mahallemizin çocukları ile futbol oynardık
 babalarımız, uzun uzun çalışır
 sonra kahvede okeye dönerdi
 büyük abilerimiz ve ablalarımız
 aşk romanları okur
 magazin dergileri takip ederlerdi
 açık hava sinemalarımız vardı
çekirdek çıtlatıp
 alaska frigo dondurma satılan
 karate filmleri izler
 sokakta kahraman olurduk
 hepinizin peşinden koştuğu sokak köpekleri olurdu
 ellerimize çamur bulaştırıp
 yüzümüze renk katardı
sokak lambalarımız yoktu
 onun yerine yıldızları izlerdik
 babalarımız sağcı ya da solcu olurdu
 ülkeyi kurtarırdı kendince
 sokaklarda kurşun toplardık
 gecelere meşale olan kavgalardan
 büyümezdik hiç
 bildiğimiz ne varsa çocuk düşünde harcardık
 televizyonlarımız siyah beyazdı
Tek kanalda büyüyorduk havadislerin en taraflısını alarak
 küçük tüp için sıraya girerdik
 üç gün önceden
 evimizde gaz lambası yanardı
hayat bilgisinde kurtuluş savaşını okurduk
 kışın soba üzerinde
 yazın bahçede
 odun ateşinde kaynatılan su ile yapardık banyomuzu
 acıttın anne dedikçe kafamıza yerdik alüminyum tasın dibini
 biz çocuktuk işte
 düşe kalka büyüdük
 biz çocuk kaldık
 pillerin üzerindeki etiketlerde
 gazoz kapağının kıvrımlarında
 biz çocuktuk
 bütün düşmelerden mutlu kalkıp
 acıyı oyunda silip atan
 biz çocuktuk
 büyüdük
 babalarımızın yaşında durduk...


MURAT TALİ

Ozellikle babam yasarken olan donemleri cok özlüyorum, arkamizda dağ gibiyken hiç bir derdimiz sıkıntımiz yokken siginacak bir limanimiz varken...ne bilim yıllar geçtikçe bir bir yaprak dökümü katlanan sıkıntılar...eskiyi kim ozlemez...

kuzularımı otlatırken sabah doğan güneşi tekrar seyretmek isterdim..birde anacığımın gönderdiği azığın tadını unutamam..