Eski Zamanları Özleyen Var Mı?

''Eskiden oturduğun o mahalle var ya orayı özlersin.
Çocukluğunu özlersin.
Senden gidenleri özlersin.
Ölen yakınlarını özlersin.
‘Artık işime yaramaz’ deyip de çöpe attığın,
Ya da birisine verdiğin eşyalarını özlersin....
Geride bıraktığın insanları özlersin.
En kötüsü ne biliyor musun?
Özlediklerinin hiçbirisi geri gelmez.
Sadece “özlersin”...

Sunay Akın

Kardeşimle geçirdiğimiz zamanları özlüyorum.. Ikimizin arasında ortak bir lisan vardı. Yaş farkı az olduğu için de pekçok ortak zevkimiz. Şimdi ben 36 yaşındayım, o 34 yaşında. Ikimizin de iki çocuğu oldu.  O londra ya yerleşti. Uzun yıllardır yurtdışında. Senede bir kez belki görüsebiliyoruz. Bu yaz kısmetse görüşeceğiz. Çocuklar gibi heyecanlıyiz ikimiz de. Canım kardeşim.

Cocukluğumun atarileri şimdiki bilgisayarlardan daha tatliydi.Simitler daha lezizdi.Biz yeke yeke ,big a japan,self control dinledik.Sobanın üstündeki telde ekmek kizarttik.Yayan yürüdük bilim teknik dergisi aldık.Sınıfa girerken ceketimizin önünü ilikledik.Kanallarda böyle saçma reklamlar yoktu.Omo  kutusundan hediyeler cikardi.Lezzodan az mi buz dondurması yapmadım.Bakkallardaki kutudan taneyle ama birsürü gofreti alır paylaşırdik.

Komşu komşusuyla betamax video kasetleri değişirdi.Her kandilde herkes helva yapar dagitirdi.Mahalleye odun  geldi mi tanımadığımız komşuya bile taşıyalım mi teyze derdik.Sünnet düğünlerinde faytonla gezilirdi.

ben özlemiyorum ya;çok feci fakirdik çünkü...sefalet özlenmiyor

Az  olup değerli olan her şeyi özlüyor insan.

ben özlemiyorum ya;çok feci fakirdik çünkü...sefalet özlenmiyor

bende aynı fikirdeyim hocam özlenmiyor

İnsanoğlu istemeden uzaklaştığı her şeyi özlüyor.

Bayramlıklarımızla sabahlamak,
okul açılacak diye fındık toplayıp harçlığımızı çıkarmak,
Bir sofrada ne piştiyse paylaşmak....

............................. ............................. ..........

Dedenin camiden,babanın okuldan gelmesi,babannenin üzerinize titremesi,annenin ıspanaklı börekleri, abiyle taso ortaklığı, kız kardeşe uygulanan katı disiplin, akşam oturmaları, yoğun misafirler, Televizyon takılınca iyisinden bir tane oturtmak, çamaşır makinesınde çamaşırların dönüşünüz seyretmek,babayla parka gitmek, anneyle gündüz kuşağı oturmalarına..
zorla okula gönderilmek, beslenme çantasına ekmek arası patates kızartması doldurmak.Ninja kaplumbağanın  göbekli versiyonu şeklindeki suluğa ayran doldurmak.Yazları köye gitmek,tarlada çalışmak, iş devam ederken kaçıp eve gelmek,inekleri otlatmak, ağaç dibinde uyumak,uyurken rüyalar görmek.Rüyada büyümek.keşke rüyada büyüseymişiz sadece

  Sevinçlerimiz kadar , kırgınlıklarımız kızgınlıklarımız, kazandıklarımız kadar kaybettiklerimiz birikti, başlangıçta kırgınlıklarımız, hırpalanmışlıklarımız azdı, ruhumuz yoruldu , eskiyi özleyerek ruhumuz hafiflemek istiyor.
  Eskiden efendiler köleleri kırbaçlayarak saraylarını dikerdi, şimdi herkes kendisi gönüllü köle , belki EFENDİ olurum diye....

şimdilerde seksenler ve doksanlar dizileri var ama onlarda çocukluğumuzu tam yansıtmıyor. Yukarı da paylaşılanların çoğunu okudum hepsine katılıyorum. Elektrikler kesilir mum ışığında ya da lüks de gölge oyunları oynardık. Sık sık hayal kurar abla ve abilerimle hayallerimizi paylaşırdık. Hem oyunlar oynamak , konuşmak için elektriklerin kesilmesini beklemek gibi bir durum hiç olmadı. Sokakta oyunlar  oynardık.(Korkularımız olmadan). Bakkaldan alışveriş yapardık. Okula gitmeden parayı tanır. Sayılarla işlemler yapardık. 50'nin yarısının 25 olduğunu işlem yapmadan bilirdik. Ama harçlığımızla bir ablamıza bir kendimize leblebi tozu alacak kadar cömerttik. İçinden çıkan plastik yüzükleri vs.. saklar bakkaldakine benzer kendi çekilişimizin hediyesine koyardık. Mahalleden üç beş arkadaş bir araya gelir. Tiyatrolar, skeçler vs..  hazırlardık.

En çok da tertemiz kendimi

ekmek almamak için iki abimle savaşmayı, geçen sene vefat eden amcamı, sıdıkayı, elleri kolları kınalı bebeği(ana sınıfına giderken söylediğin bir şarkı), power rangersi, okuldan gelince mahallede annelerin gittiği günlere gidip mahallenin çocuklarıyla pasta yemeyi, mısırdan bebek yapıp oynamayı, lastik ayakkabıya kum doldurup kamyonculuk oynamayı, okulun arkasındaki bakkala(eskiden bakkallarda değişik bir koku olurdu şeker gibi) gidip abur cubur bir şeyler almayı, yaz günlerinde hava kararana kadar mahallede oynamayı, koşturmayı, sevimli kahramanları, eski bayramları vs. vs. insan herşeyi özlüyor okulunu, arkadaşlarını, en nefret ettiği insanları bile...

valla ben özlüyom.gençtim daha sağlıklıydım borcum yoktu