Evli- Çocuklu Bayan Öğretmenler

bugün 3 yaşını dolduran bir oğlum ve 9 aylık bir oğlum daha var.(Allah bağışlarsa) Doğum yapmadan önce aralarında 2 yaş olan 2 çocuğum olsun istiyordum Allahta verdi çok şükür.Ama evim çoğu zaman kabuslar evine dönüşüyor.İmdaaaaaaaaaat diyesim geliyor.Birde kapıya bir not asacağım "terliksiziçeriye girilmez.Ayağınıza batacaklardan biz sorumlu değiliz" diye.Çünkü evim asla toplanmıyor.Bunlara rağmen iyiki doğurmuşum onlarsız bir hayat düşünemiyorum .Allah acılarını göstermesin.

biz öğretmenler  evli ve çocukları olan çalışan bayanlar içinde en şanslılarıyız....
 bankada  devlet dairelerinde , özel sdektörde şçalışan bayanlar. sabah çıkıp akşam sekizde dokuzda eve geliyorlar.. çocuklarına hiç vakit ayıramıyorlar..  öğretmenlerin çocuk  sorunu en fazla ana okulu yaşına gelene kadar.. onların ise okuldan eve geldiklerinde de bakıcıya ihtiyaçları var..  bu nedenle birazcık polyanna oyunu oynayıp mutlu olmak gerekmez miii.. tabi ki zor bu işler.. kolay gelsin genç anne öğretmenlerim..

katılıyorum arkadaşım. eşim bankacı olduğu için orda çalışan bayanlara ve çocıklarına gerçekten üzülüyorum. her ne kadar yıpransakt en azından çocuklarımıza azda olsa zaman ayırabiliyoruz

Evde Bir Çocuk Narsa Bence En Önemlisi Evi Toparlamak İçin Uğraşmamak Benim De 4 Yaşında Bir Oğlum Var Oyuncaklarını Çok Seviyor Anasınıfına Bizimle Gidiyor Eve Geldiği Zaman Da Oyuncaklarıyla Oynamak İstiyor Bu Yüzden Evi Toparlamak İmkansız  Sürekli Evde Sabit Bir Dağınıklık Söz Konusu İlk Başlarda Sürekli Oğlum Dağıttı Ben Toparladım Arkamı Döndüğüm De Yine Aynı Manzara O Yüzden Artık Pes Ettim Sadece Oyunu Bitince Toplamasıni Stiyorum  Ama Yinede Bence İyiki Onlar Hayatımızda Var Uzun Yıllar Onun Gelmesini Bekleyince Onlarsız Ne Kadar Berbat Olduğunu Anlıyorsun O Yüzden Duam Çocuksuz Ailelere Allah En Lkısa Zamanda O Mutluluğu Yaşatsın
 Allah Herkesin Evladına Uzun Ömürler Versin
yinede Şükredelim Ki Bizi Yoran Çocuklarımız Var

bugün 3 yaşını dolduran bir oğlum ve 9 aylık bir oğlum daha var.(Allah bağışlarsa) Doğum yapmadan önce aralarında 2 yaş olan 2 çocuğum olsun istiyordum Allahta verdi çok şükür.Ama evim çoğu zaman kabuslar evine dönüşüyor.İmdaaaaaaaaaat diyesim geliyor.Birde kapıya bir not asacağım "terliksiziçeriye girilmez.Ayağınıza batacaklardan biz sorumlu değiliz" diye.Çünkü evim asla toplanmıyor.Bunlara rağmen iyiki doğurmuşum onlarsız bir hayat düşünemiyorum .Allah acılarını göstermesin.

kağıt asma fikri ilginç geldi .bi arkadaşım kapısına ayaklarınızı lütfen içeri girerken değilde dışarı çıkarken silin bu evde 3 çocuk yaşıyor ve ev 15 günde bir  temizleniyor yazmıştı.

benim de şubat 20 de 2 yaşını dolduracak bir oğlum var  ve ondan ayrıyım yeni atandım köye götüremiyorum gün sayıyorum ALLAH başka ayrlk göstermesin çok zor onu görememek

her şey vaktinde güzel.çok küçük yaşta evlenilmesini nasıl tasvip etmitorsam çok ileri yaşta anne olmayı da aynı şekilde onaylamıyorum.sebebini şöyle açıklayayım,genç yaşta uykusuzluk da dahil her sıkıntıyı daha kolay çekiyor insan. yaş ilerleyince metabolizma da yavaşladığından olsa gerek hantallaşıyorsunuz, çabuk yoruluyorsunuz,öyle olunca da çocuğunuzla yerlerde yuvarlanıp oynayamıyorsunuz,kırlarda koşup uçurtma uçuracak nefesiniz kalmıyor. oysa çocuk her aktivitesinin bir yerlerinde olmanızı ister sizden.ileriki yaşlarda ancak oturduğunuz yerden komşuculuk veya kızılderilinin esiri rollerini oynayabilirsiniz.bu yüzden çocuk sahibi olmak için çok beklemeyin derim.haa,unutmadan, birini büyüteyim de sonra bir daha yaparım da demeyin. eliniz değmişken, gezmeden uzak kalmışken,uykusuzluğa ve bez değiştirmeye alışmışken hazır evinizin dağınıklığına bahane varken bir- iki daha büyütün,sonra çoooooooook rahat edersiniz.
bu tavsiyeme uyanlar karlı çıktıklarını birkaç sene içinde görüp bana teşekkür edecekler,eminim.çünkü ben bunları aynen hayatıma uyguladım,5 tane büyüttüm

Mesleğim çok önemli benim için ama daha önemlisi ise çocuklarım.İki oğlum var,16 ve 12 yaşlarındalar,eşim ise mühendis.Tabi ki biraz rahatına düşkün,elinde kumandası ehli keyif.Şimdi onları büyütürken ne yaşadım unuttum çünkü artık onlar benim arkadaşım.Onlarla olmaktan,sinemaya gitmekten,birlikte eğlenmekten çok mutluyum...Allah herkese sağlıklı,mutlu çocuklar versn..

ben henüz anne değilim.açıkçası yaşadığımız yer itibariyle korkuyorum.burası küçük bir kasaba.bakıcı bulmak problem,aşırı soğuk var ve tahmin edersiniz kaloriferli ev yok,ilçeye yaklaşık 1 saat ve her zaman doktorumuz olmuyor...yani insan istiyor ama biraz da şartları düşünüyor:(

benim de şubat 20 de 2 yaşını dolduracak bir oğlum var  ve ondan ayrıyım yeni atandım köye götüremiyorum gün sayıyorum ALLAH başka ayrlk göstermesin çok zor onu görememek

allah kavuştursun.ben de geçen sene 2 yaşındaki kızımdan ayrıydım.şimdi 2.5 yaşında ve nihayet onun yanındayım artık.darısı size ve sizin durumunuzda olanlaraa......