Herkes Benim Kadar Dertli Mi?

sevgili arkadaşlar. hepinizin dertleri aynı sayılır. aşmak için biraz sabır ve özveri yeter. birde az önce yazan mrcn öğretmenin msjnı inceleyn maddi yokluklar  okadarda önemli değl  önemli olan verdğiniz hizmetin boşa gitmediğini hissedip huzur bulmak. çok rahat ve bol imkanlı bir büyük şehir okulunda görev yapabilirsiniz ama oradaki sorunları köydeki küçük sorunlar gibi halledemezsiniz. inanın daha zor. o yüzden bu işe yıllarını vermiş biri olarak derimki. köylerdeki susuzluğa tuvaletsizliğe malzeme noksanlığına şükredin. yeterki adamsızlığa düşmeyin. zaten amacımız ne insan yetiştirmek değilmi.

Yorgunlukların ardından gelen gönül huzuru pek çok şeyi unutturuyor.

Velileri, köylüyü, ilçe MEM'i, esnafı.... harekete geçirmek çoook zor, bilirim. Ama başardığımızda ve okulumuza bir çivi olsun çakıldığında mutluluğumuzu tarife de imkan yok, değil mi?

Öğretmen yalnız "kendini" düşünen insan olmadığı için bu mesleği yapabilmektedir zaten. İçimizdeki sevgi olmasa (ve tabii bir de gülen çocuk gözlerdeki ışık bizi ısıtmasa) öğretmen olabilir/kalabilir miydik?

birde arkadaşlar sorunları gözünüzde  fazla büyütmeyin. görev yaptığınız köyler sizlerin eviniz mahalleniz değil o köylerdeki insanlara olan yabancılığımızı kendimize sorun etmeden. kendimizi köylülerin yerine koyarak ama kendi özelliklerimizi kaybetmeden yaklaşırsak bir çok sorunun yok olduğunu göreceğiz. ama her şeyin başı sabır ve birazda  onların gözüyle bakmayı becerebilmek...

benim ilk görev yerim van gevaş ilçesinin bir köyü idi terör ve yokluğun kol gezdiği yıllarda çekilen yokluk ve çaresizliklerin hiç bitmeyceğini sandığımız aylar yıllar çok çabuk geçti şu an büyük bir okulda huzur içinde çalışıyorum ama o zor günleri unutmak mümkün değil. her şeyin tadı çok farklıydı. bu yaz o köydeki bir öğrencim cep numarama ulaşmış beni düğününe çağırdı ne kadar duygulandım anlatam

 bende aynı zorklukları yaşıyorum ama artık alıştık.Kolay gelsin..

çoğumuz aynı sıkıntıları yaşadık,yaşıyoruz demek sizi rahatlatmaz biliyorum tam tersi daha çok rahatsız olmalıyız bu şartların artık bizim için neredeyse normal karşılanmasından.ama elimizde olmadan alışıyoruz hocam.hepimize kolay gelsin

sizi çok iyi anlıyorum hocam ben de tek başımayım ve sıkıntılar benzer nitelikte.Allah hepimize sabır versin ve yardımcı olsun geçen yıl 2 öğretmen çalışmıştım zor geliyodu asıl zorluk tek olmaktaymış.okulda tek olan herkese kolaylıklar

şu an görevlendirme merkezde çalışıyorum ama bütün sıkıntılardan haberdarım. köyde de çalıştım.Köy okulunda öğretmen dişini tırnağına takar çalışır ama kimse bunu görmez sadece öğretmenin gözünden kaçan ufak ayrıntıları yakalayıp suçlarlar. İşimiz vicdana kalmış. Hiçbir öğretmenin boş oturduğunu sanmıyorum.
Biz öğretmeniz insanların geleceğinden sorumluyuz.Onlar iyi şartlarda yaşasın diye emek veriyoruz ama bizlerin şartlarını kimse düzeltmeye çalışmıyor.
Gencecik, yeni atanmış öğretmenlerin -tek başına yada üç başına farketmez- dağ başı köylerde yaşaması acımasızca.
Biz herkesi düşünüyoruz ama bizi kimse umruna takmıyor

çok zor elbette işiniz ama olmuyor başka türlü,oralarda da eğitim vermek tabi ki gerekli,ama öğretmenlerin belli zaman dilimlerinde mağdur edilmeden yer değiştirmeleri gerekir,böylece öğrenci içinde faydalı olunur ve öğretmen yıpranmamış olur

çok zor elbette işiniz ama olmuyor başka türlü,oralarda da eğitim vermek tabi ki gerekli,ama öğretmenlerin belli zaman dilimlerinde mağdur edilmeden yer değiştirmeleri gerekir,böylece öğrenci içinde faydalı olunur ve öğretmen yıpranmamış olur

Haklısınız hocam belli bir zaman diliminden sonra öğretmenin de yeri değiştirilmeli bence

malesef öğretmenlerin çabaları ve çalışmaları görünmüyo ama en ufak bir hatayı da affetmiyolar.bunu görevimin ilk yılında olmama rağmen yaşadım,geçen sene kasım ayında  okulumu onarıma aldılar ,tabi ben okulu tamamen boşaltmak zorunda kaldım.ikinci dönem teslim ettiler,ben okulu temizlemekle ve eşyaları taşımakla uğraşırken ,müfettişler geliyor ve niye ders işlemedim diye soruşturma açtılar, ilçe milli eğitim durumu bildiği için ceza vermedi ama il kabul etmedi ve müdürm ceza verdi bana hatta buna İnzibati Para Cezası dendi. böyle bir cezayı ilk defa bu hafta öğrendim. Bilen öğretmen arkadaş var mı? İşte köy okulunda çalışmanın zorluklarından bir tanesi,kışın soğuğunda temizlik ve hamallık yaptığım yetmiyormuş gibi  ceza yedim.Her öğretmenin şartlara göre sorunları oluyo allah daha beterinden korusun... 

Arkadaşlar, öğretmenin yıpranmaması için yer değiştirmesi fikrine katılıyorum fakat biz sınıf öğretmenleri tabir caizse anaç tavuğa benzeriz.1. sınıftan 5 e getirmediğimiz her öğürenci gelecek öğretmeni kabullenme, onun metot ve tekniklerine alış vs. uzun bir süre bocalama yaşayacaktır, bence bu da unutulmamalıdır.Ayrıca o kadar uzun yıllar mahrumiyet bölgelerinde çalışıp ruhsal sorunlar yaşayan öğretmen arkadaşlarımızı da unutmamalıyız.Benim çalıştığım okulda 18. yılını çalışıyor olup da 1 defa bile köyde çalışmamış öğretmen arkadaşlara rastladıkça şaşırıp kalıyorum.Tekrar yineliyorum  bu ülkede adam kayırmaca bitmediği sürece, memleketlim politikası sürdürüldüğü sürece yine bazıları sıkıntı çekmeye devam edecek yalnızca görev yapmanın vermiş olduğu huzuru hissetmekle yetinip kalacaklardır.Bence eskiden olduğu gibi öğretmen olan her arkadaşın kendisine gerçekten öğretmen diyebilmesi için en az 3 yıl bir köyde görev yapmalı.Artık sınıf branş ayrımı olmadığına göre herkes mahrumiyet duygusunu ve sıkıntısını yaşamalı bence!Kuş tüyü yatağın değerini anlamak için  önce yer döşeğinin tadını bakılmalı!!!!Ancak o zaman bu arkadaşların halini diğer arkadaşlar anlar

Yalnız olmadığımı anladım yazılanları okuyunca. Ama şikayet etmek istemiyorum. Çünkü şikayet ettikçe iyice bıkıyorum. Bizim yerimizde olmak isteyen o kadar çok öğretmen adayı var ki...

arkadaşlar ben de yanlız değilmişim demek farklı iki ilde de köyde çalıştım bu kez birleştirilmiş sınıf daha da kötü şevkim kırılıyor zaman zaman.ama mesleğimi çok seviyorum .bakalım sıkıntıların üstesinden gelebilecek miyim.hepimize kolay gelsin 

Arkadaşlar her şeyin bir bedeli vardır.Önemli olan bu bedeli en az kayıpla atlatıp ,lehine çevirebilecek şartları oluşturmak.Yokluk ve zorluklar içinde dahi mutlu olabileceği anlar oluşturmak ve zamana mutlu anlamlar yüklemek,yaşama ve sahibine şükran borcunu unutmamak bence...Ben öyle atlattım van başkale de 5 yılı,çok güzel anılarım oldu...Şimdi özlemle anıyorum.