Herkes Benim Kadar Dertli Mi?

Çok şükür artık memleketimdeyim. Sıkılınca hafta sonu eve kaçabiliyorum. En güzeli tanıdığım bir çevredeyim.
Ama sıkıntı her yerde olduğu gibi burada da var. Ama yukarda anlatılanlar kadar olmadığı için daha şanslıyım diye düşünüyorum.

Allah tüm dertlilerin derdine derman versin. Kolay gelsin arkadaşlar.

bitlisin bir köyünde 3. yılım.şöyle bir bakıyorum da ilk yıl geldiğim köye göre yeni köyüm çok daha iyi.en azından kar veya tipide 2 km yürümüyorum.
Allah hepimize sabırlar versin.

BENDE KÖYDE TEK ÖĞRETMENDİM GEÇEN SENE SOBA YAKTIM BACA TEMİZLEDİM ODUN KIRDIM SINIFIMI BOYADIM.ALLAH YARDIMCINIZ OLSUN NE DİYEYİM

bende ilk atandığım  köyde elektriğe ve suya hasret kaldım yol da cabası tabi ama inanın haepsi geride kalıyo sabretmekten başka yapabilecek hiç bişey  yok

diyarbakırın 3 ilçesinde çalışım.ikinciyerimde 200 öğreci 2 öğretmen 4 derslik.çılgınlargibi bir o sınıfa bir diğer sınıfa giriyorduk haftada 60 saat...sonuçta hastanelik oldum.daha önce ahır olarak kullanılan bir yeri lojman olarak kullanıyorduk.2 öğretmen arkadaş daha geldi.küçücük bir odada 4 kişi kıvrılarak uyuyorduk.cam yok.elektrik yok su yok ve yıl 1930 lar değil 2002-2003...işin ilginci bazen yaşadıklarımı anlatırken ben bile inanmıyorum..allah hepimize kolaylıklar versin...

çekilen çekildiği ile kalıyor yani sadece kötü anı olarak anlatıyor.

ben de daha önce van daydım.kucagımda 6 aylık bebeğimle gititm.kalacak yer yok bebeğime bakacak kimse yok.napacağımı bilmiyordum.öğretmenevinde kaldıkç6 kişi bi odada.sonra köydeki lojmana gittim ama bebeğime bakacak kimseyi bulamadım.bazen okula götürüyor bazen de uyuduğu zaman kapıyı üstünden kilitleyip okula gidiyrdum.1.5 sene kaldım.bebeğim şu an 2 yaşında ve şükürler olsun memleketimdeyim bebeğimle eşimle beraberim.herşey geçip gidiyor ama delip de geçiyor.ömrümden ömür gitti.yinede mutluyum bildiğim dünyadan başka dünyalar da varmış.herkese Allah sabırlar versin.

gercekten cok fedakar oğretmelesiziniz..benim ilk yılım ve sesim kısılıor die sikayetci oluyordum fakat sizlerden bu haberleri aldıktan sora inanın Allah'a sukur ettım...

selin hanım bende aynı ama idare edicez kabul biraz basit bi cevap oldu dahada kompleks yazsakta inanın bir şey değişmez hocam nerde görev yapıyosunuz

aynı duygularla size katılıyorum

Bazı köylerimizin ,köy okulalrımızın durumları gerçekten iyi değil.Ben 5 yılım aynı okuldayım ilk yıllarımda aynı sorunları ebnde yaşadım ama çok şikir şimdi birşeyleri yerine getirebildik ,o yıllara göre rahatım.
 Şu sözü aklımızdan çıkarmayalı
 "Allah u Teala dağına göre kar veriyor."
 

ben de daha önce van daydım.kucagımda 6 aylık bebeğimle gititm.kalacak yer yok bebeğime bakacak kimse yok.napacağımı bilmiyordum.öğretmenevinde kaldıkç6 kişi bi odada.sonra köydeki lojmana gittim ama bebeğime bakacak kimseyi bulamadım.bazen okula götürüyor bazen de uyuduğu zaman kapıyı üstünden kilitleyip okula gidiyrdum.1.5 sene kaldım.bebeğim şu an 2 yaşında ve şükürler olsun memleketimdeyim bebeğimle eşimle beraberim.herşey geçip gidiyor ama delip de geçiyor.ömrümden ömür gitti.yinede mutluyum bildiğim dünyadan başka dünyalar da varmış.herkese Allah sabırlar versin.

sizi böyle perişan kalmak zorunda bırakanlar utansın. bir de Ab ye girmekten insanlıktan aile bütünlüğünden bahsederler.

selin hocam en tuhafı da bütün bunları yaşayıp sonra ordan kısmen daha iyi bir yere gidince orayı özlüyoruz,hep iyi yanlarını hatırlayıp anıyoruz.işte beynimizin bize yaptığı en büyük iyilik.kötü şeyler bunlar tabi,yaşarken çok canımız yanıyor ama hepsi unutuluyor.sabır hocam ya sabır...

emin olun bende çok kötü hissediyorum kendimi.

Hepimiz aynı şartlarda çalıştık.İlk gittiğimde ben de çok sorunlar yaşadım.Elde etmede hiç bir katkımın olmadığı hayatı hakkım olmadan neredeyse isyan noktasına taşıyacaktım.Yolların kapanmasıyla kitaplarımla daha fazla haşir neşir oluordum.Elektrikler gidince bir mum ışığının geceye yaydığı loşlukta gitarımdan ezgiler süzülür,hayaller kurardım.Bir gün bende giderim diye.İlk zamanlar çok üzüldüğüm bu olumsuz tablo,nasılsa yaşanacaktı.Ağlasamda,kahrolsam da yollar kapanacak,dondurucu soğuklar yaşanacaktı.sonra korkuyu da ölüme,kadere olan inancımla aştım.Diğer sorunlar da zamanla aşılıyor zaten.Köy öğretmeni olmanın bir özelliği de bu,okula öğrenciye,veliye,donanıma,köylüye herkese ulaşıyorsun..Bu şartlarda çalışan arkadaşlara tablonun ii yanlarını görmeye çalışmalarını,karşılaştıkları kötü şartlara karşın sahip oldukları nimetleri düşünürlerse daha başarılı ve mutlu olurlar..Unutmayın bir tebesümle başlar mutluluk..Allah yar ve yardımcınız olsun..