Hiç Yazılmayan Hasret Mektubum

sevgili şimdi olmalıydım yanında yine orda öyle özledimki

yürümeyi senle yada oturmayı

yada bir çocukla konuşmanı dinlemeyi, yürüyüşünü, dalıp gidişini izlemeyi,

yada gülüşünü..

yüreğime kuşları çağıran sesini dinleyebilmeyi...
bana dokunduğunda yüreğimde ruhumda yaktığın yangını...

ve öğrettin sevgili... sadece dokunmakla değil sesinle de aşkın sevenin ruhunu alev alev aşkla yakacağını...

yandım sevgili ve yanıyorumda her an aşkının bütün ateşlerinde...

sevgili senle ne zaman habersiz olduk ki biz uyurken bile birlikte atar kalplerimiz bilmez misin bazen senin yüreğinden süzülen kelimeler kalbime değer dudaklarımdan dökülür, bazen de sana içimden akan aşk kalbinde yankılanır dudaklarında yaşam bulur... bazen de gözyaşı olurlar gözlerimizde sakladığımız yada durduramadığımız....

Ne desem, nasıl anlatsam bilmiyorum. Yetmiyor alfabemin harfleri ve yetersiz kalıyor lügatimdeki kelimeler.
Seni gerçekten çok ama çok seviyorum. Fakat yetmiyor işte seni sevmek.
Zaten insanın her istediğide olmuyor ki..
Neden mi ?Çünkü Sana gelmek istiyorum gelemiyorum, saçlarına dokunmak, gözlerinde kaybolmak istiyorum olmuyor.

Oysa bende isterdim seninle yanyana uzanıp gökyüzüne bakıp her buluttan farklı bir aşk hikayesi çıkarmak, mavi gökyüzünde en umut dolu düşleri kurmak isterdim.
Lakin belki hayat, belki içinde bulunduğumuz koşullar bizi biz olmaktan uzak tuttu hep.
Onun için hep uzaklardan sevdim seni.

Kıyamadım ellerini tutmaya olur ya incinirsin dedim.
Ve gözlerim yabancı kaldı gözlerine bakıp ta o gözlere sevdalanmayasın diye.
Bu yüzden uzaklardan sevdim seni.
Belki çok kızdın bana sitem ettin nedenlerle dolu sözleri sıraladın ardı ardına.
Sana kızmıyorum ve seni hep çok sevdim ve hep çok seveceğim sen bunu benden duyamayacak olsanda…
Hani insanın hayatında hep bir yara kalır ya işte sende benim yüreğimde kanayan yaram ve bir ömür yüreğimden çıkmayacak sevdam dilimden çıkan son keşkemsin.
Unutma bu yürek seninle merhaba dedi hayata şimdi seninle veda ediyor…
Yüzümün son gülümseyişi kendine iyi bak çünkü yüreğinde yaşayacağım…

Tek isteğim,
Bir kez seyretmek mavi gözlerini,
mavi yüreğinin güzelliğini yansıtan mavi gözlerin ısıtsın buz yüreğimi.
Nicedir buz kesti yüreğim.
Bir kez sarsam seni, yüreğinin sıcaklığını hissetsem yüreğimde.
Bilirim gelmezsin. Keşkeler, can kırıkları, yaralar yüreğimi.
Sensizlikte caddeler ıssız, şehirler dar gelir.
Yağmur bekler gözlerim.

Bu sevgiliye hasret mektubudur...

Bir sevda yangınısın içim de huzura kavuşamayan ruhlar misali çırpınır bi çare yüreğim sensiz...

Artık sensiz geçen gecelerimi saymamın bir anlamı olmalı diye düşündüm bu gece , gökyüzünden bir yıldız çaldım sessizce ve o yıldızları bir kavanoz da biriktirmeye başladım.Seni ilk gördüğüm anda yıldız yağmuruna tutulacaksın anlaşılan.Rüzgarın taradığı saçlarından serpeceğim yıldızları fakat gözlerinin ışıltısının yanın da sönük kalacaklar.
Gündüzlerimin de bir anlamı olmalı değil mi? Sensiz ama anlamlı ? Ne kadar da anlamsız cümle oysa ki...
Sensizliğin tek anlamı hasret acısı , yürek sancısı....
Güne her başladığım da uzaklarda ki yarenim güneşi nasıl selamladı diye düşünüyorum , acaba bana da o selamdan gönderiyor mu diye ?
Attığı her adım da bir Besmele gibi adımı anıyormu acaba ? İçtiğin okyanus kokan sular da suretimi görebiliyor musun? Yada buğday başaklarının kokusunu içine çektiğin ekmekte...Uzanıp da yatağına , kapadığın da gözlerini bir resim çizebiliyor musun karanlıkta? Ben ve Sen ....
Aynı tuale sığamıyor muyuz yoksa? Hain ressamın fırçaların da biz yok muyuz?

Sensizliğimin acısını anlattığım mor menekşe bile boynu bükük dinlemekte beni... Bir düşünsene beni ne haldeyim sensizliğin girdabın da....
Bir telefon kadar yakınsın bana , duyuyorum sesini , nefesini ama uzatamıyorum ellerimi dokunamıyorum saçlarına....Bu nasıl bir sancıdır biliyor musun sevgili...
Uçan bir serçenin kanadına bırakıyorum selamımı , bulutların ihtişamın da gönderiyorum sana olan özlemimi, bazen yağan yağmur da bazen yağmur sonrası ansızın çıkıp kaybolan gökkuşağın da gönderiyorum sana olan sevgimi...Yakalayabiliyor musun?

Seni seviyorum güzel gözlü sevgili... Tarifi imkansız olan bir sevda ile ,aşk ile, özlem ile...Her günüm de sen olan bir dünya ile....
Sorma bana sakın neden bu kadar seviyorsun diye... Anlatılabilseydi anlatmaz mıydı iki cihan şairleri...
Aşkım diye başlayan her mısrada seni buluyor bu gözlerim ve her akıp giden zaman sadece sana akıyor...Aktıkça zaman sensizliği yüzüme bir tokat gibi vuruyor...

Nasıl özlemişim seni biliyor musun?
Yağmurun ardında ki toprak kokusu misali... Ya da çağlayan ırmaklarında ki sevda köpükleri gibi... Bir bebeğin Annesine olan özlem gibi...
Niye bu kadar çok özlediğimi sakın sorma sevgili...Tarifi olsa Mecnun anlatmaz mıydı kavurucu çöller de Leylasına yanarken...

Bir hasret sancısı başlar gün geceye kavuşurken..Çünkü sensizliğimden bir gün daha alıp giderken yine sensiz başlayacağım bir günün doğum sancısını çektirir bu zavallı yüreğime.

Acın sonsuz olduğun da , yüreğini çıkarıp atmak istediğin de , dilin de bir dua , gözün de bir damla yaş gibi ve belki de zamansız yağan nisan yağmurları misali ben hep yanın da olacağım... Sen de her zaman benim yanımda mısn sevgili...

Hasretin ateşini, özlemin derdini, sevginin değerini bu kelimeler kifeyetsiz bırakıyor da olsa bu benim sana uzaklardan bir sedamdır...

Seni Seviyorum Güzel Gözlüm

Öyle bir gittin ki
Rüyalarımda bile bakmadın bir daha yüzüme
Öyle bir gittin ki
Kurduğum düşler artık uykularıma kabus oldu
Aslında sen gelirken söylemiştin gideceğini
Gönderdiğin gül buketinde
Gidiyorum ben sana benimle gider misin demiştin
Anlamadım o zaman sevinçlere boğuldum
4 yıl bir rüyada yaşadım
Ama sen sözünü tuttun ve GİTTİN
Biliyorum bir daha asla gelmezsin
O kadar yoksun ki
Adını bir daha telaffuz dahi edemedim
Sana mutluluklar dilemiyorum, dileyemem
Yaşattıklarının aynısını yaşa ki
Bir insan yaşarken nasıl ölürmüş anla
Gözyaşları nasıl kalbini yaka yaka akarmış anla
Hoşçakalma...

" biliyorum, sevmiyorsun beni. biliyorum, sadece bir sığınağım senin için. sadece yağmurdan ıslanmamak için içine girdiğin köhne bir ağaç kovuğuyum.

sen de gördün. yıllanmış bir başıma oracıkta öylece durmuş, köklerim yerinden oynamayan zamanın karşısında çürümekli hallerdeyim.

biliyorum, acıyorsun bana. sevmiyorsun beni biliyorum. sadece devrilmeden önce son anlarımda yanımdasın benim. içim boş. içim artık yıkılmış ama dışım şu an ayakta. o da yıkılacak yakında.

bekliyorsun, biliyorum yıkılacağım anı. görür gibiyim gözlerindeki o ana tanıklığın ifadesini. gözlerin şu an solgun ama o an güneş olup aydınlatacak gecemi.

ben bu satırları yüreğime yazıyorum. kalemim, bana her bakışında gözlerimi kör eden acımaların. içime akıttığım yaşlar ise mürekkebim.

sen ise hala sahte tebessümlerinle beni esir aldığını sanıp avunan hiçliğimsin ! "

izini sürmekmiş aşk sevgili.. ellerinin, gözlerinin değdiği, sesinin kokunun değdiği yerleri yanarak hasretle özlemle....
dokunmakmış senden kalanlara seni düşleyerek...
ve yaşamakmış onlarca kişi arasında sanki sadece sen varmışçasına ve konuşmakmış içinden bir deli huzurla sevdiğinle yüzünde buruk bir tebessümle...
tenime değen rüzgarın sana değdiğini, yüzüme vuran güneşin sendeki yansımasını hayal etmekmiş...
yürürken bile kimse görmese bilmese de seninle yürümekmiş... ve şakıları bazen içinden bazende kendini tutamadan bağırarak gözlerinde buğuyla sana haykırmakmış... ahh sevgili... ahhhh.....

  hasret---vuslatsız---oku bak yazılıp çizileni benden ayrı benden hasıl olanı---gönlümde olmadan dilime düşüp kağıda karalanıp söz olmayanı---sensiz kaçıncı hasreti--susup gönülde lal olup ilklerine işleyen yara olan duayı--- hasret---tıpkı hayallerin duaya emanet olanı---vuslatsız hasret--- herkes yazıp çizmiş---kimi gözlerine bakmayı özlemiş---kimisi yanında olmayı---kimi teni---kimisi sevgisine sevgi bekleyeni---hasret---vuslatsız hasret---ben mi--- iyi olmanı---mutlu olmanı---edebe sığan bir dirhem tebessümü---iftar vaktini bekleyen niyetli misali yüreğimin en derininde yarama bandığım---her seherde seni  gönlüme dua etmeyi---yar dan öte yar olmanı---kelimeleri süslemeden haykırmayı---içtiğin bir yudum çay misali---ceketsiz çıkıp üşüdüğünde üzülmeyi---hasta olursun diye korkmanı---hasret olmanı sevdim---bil istedim vuslatsız hasret---

Şeb-i yeldayı müneccimle muvahhit ne bilir!...
Mübtelay-ı gama sor ki geceler kaç saattir!...

Kimsesizim Hiç Kimsem Yok!...
Var Herkesin Bir Kimsesi...
Kimsesiz Kaldım Meded...
Ey Kimsesizler Kimsesi...


Ahhhh Yanlızlık....
Ahhhh yüreğim....
Ahhhh .....
Kelimeler kifayetsiz....
Sen beni bana bırakma Allahım...

" biliyorum, sevmiyorsun beni. biliyorum, sadece bir sığınağım senin için. sadece yağmurdan ıslanmamak için içine girdiğin köhne bir ağaç kovuğuyum.

sen de gördün. yıllanmış bir başıma oracıkta öylece durmuş, köklerim yerinden oynamayan zamanın karşısında çürümekli hallerdeyim.

biliyorum, acıyorsun bana. sevmiyorsun beni biliyorum. sadece devrilmeden önce son anlarımda yanımdasın benim. içim boş. içim artık yıkılmış ama dışım şu an ayakta. o da yıkılacak yakında.

bekliyorsun, biliyorum yıkılacağım anı. görür gibiyim gözlerindeki o ana tanıklığın ifadesini. gözlerin şu an solgun ama o an güneş olup aydınlatacak gecemi.

ben bu satırları yüreğime yazıyorum. kalemim, bana her bakışında gözlerimi kör eden acımaların. içime akıttığım yaşlar ise mürekkebim.

sen ise hala sahte tebessümlerinle beni esir aldığını sanıp avunan hiçliğimsin ! "

bazen kırıklarla dolu kalbimin tutmaz parçaları... sevgin olmadığında sevgili... ne kadar uğraşsamda boş...  biliyorum senin bir sevgi dolu harfin gönlüme düşmedikçe böyle... oysa kırgındım sevgili.. beni anlamayışına kırgındım.. bana hak vermeyişine.. belki yine gitmek istedin....  biliyorum gitmek istedin...
huzurunu bozan benden uzaklaşıp nefes almak istedin.... biliyorum... suskunluğum bu yüzden...
artık anlıyorum seni... çok iyi anlıyorum... ben çırpınmasam uğraşmasam gideceğini biliyorum... ki sadece kırgın olduğum için suskun kaldığımda çektin gittin bu sefer....


offff

yazıyorum işte öyle durmuyor kalbim....
ama bu sefer öyle kırgınım ki...
öyle bir yerden kırıldım ki....
gerçekten... sözler boş... ne yazarsam yazayım... boş.... umarım huzurlu ve mutlusundur...
tek dileğim bu...

taaa yıllarca öteden biliyordum seni bulacağımı sevgili.. gelecek diyordum biliyorum gelecek beni bulacak... öyle olmadı sevgili...
sen bulmadın beni..
biz bulduk birbirimizi..
bulduk ve kaybettik birbirimizi... bunu bile bile yaşadık zaman kırıntılarında...
ama çok geç kaldık sevgili...
daha ömrümüzün baharındaydık oysa...

sesinde hayat vardı sevgili yüreğime ilkbaharı getiren dallarımı çiçeklendiren... içim bir çöl akşamı ıssız soğuk ve bomboş sanki...

ne kadar oldu bilmiyorum... sesinin renklerinde dolaşmayalı... gülüşünle gülüşmelerimizin karışmasında saklı huzur... gözlerinin içinin gülüşü, bana aşkla bakışın... varlığın... kirpiklerinin uçları ... ne kadar oldu sevgili... artık şu zaman kavramını anlayamıyorum ben... geçen gün mü ömür mü... yetmiyor anlatmaya yaşananları hissedilenleri... üç noktalarla biten cümlelerim gibi aslında bitmeyen cümleler birikmekte sensizlikte... nokta olmayacak hiçbir zaman...

Yine sensiz bin yıl geçti ve yerini yenisine bıraktı... güne gözyaşlarımla başladım... sensizliğe yılın ilk gözyaşları...