Hiç Yazılmayan Hasret Mektubum
Uzaklardan yazıyorum şimdi sana alışamadığım buralardan.Gurbet ellerden.
SEN'in hiç görmediğin hiç bilmediğin hiç yaşamadığın hiç tatmadığın hasret yüklü duygularla ve inat eden devrik cümlelerimle sadece sana…Bilmessin belki
SEN sana yazmak hem zor hem de çok kolay.Yüreğimde
SEN derinim de
SEN…Onun hiç zor onun için kolay zoru başarmak sana yaklaşmak belki de…
SENsizliği tattığım yerler buraları.
SENi
SENsiz ömrüme sığdırdığım usulca sana sığındığım yerler buraları.Hüzün kelimeleri artık uğramıyor buralarda.Suretten vazgeçip görmeden bile sığdırdım
SEN'i hayallerle dolu gecelerden seherlere…
Uzakta olsan
SENsiz geçmiyor hiçbir an.Belki de
SENi
SENsiz yaşayan ben değilim aksine
SEN bensiz aslında.Fark etmeden geçip gittiğim yollardasın şimdi.Yeni açan kardelensin seher vakti cıvıldayan kuş sesindesin…Doğan güneşte kaybolan yıldızda…Kapı komşumsun belki de kapına gelemediğim yüzünü görmek için deli olduğum fakat buna cesaret edemediğim…Tutamadığım elin gibi,bakmaya kıyamadığım gözlerin gibi.Görüyorsun ya her şeyde artık biraz
SEN varsın…
Ansızın bölünen uykumun tam orta yerindesin hem kızdığım hem de bitmesinden korktuğum bir rüya misali…Çok bir şey paylaşamadık henüz
SENinle…Hayal de kuramadık.Hem eğrim hem doğrumsun her susuşumda haykırdığım çığlık gibi.Esresi ötresi yoktur ya Elifin aynen öylesin ta derinimde…
Hatırlar mısın bilmem nasıl karşılaştık seninle.Bilmeden sığınmışım sana yüreğime dolup dolup taşmışsın az hüzünlü az hoyrat…Önceki kelimelerim yok artık yazışlarımda.Adın da yok hiçbir satırın arasında.Gizli öznesisin sanki bir
SENin bir ben benim bildiğim cümlelerimin…Kendi dertlerimizi anlatmadık ilk başlarda sıradandık belki.İlmek ilmek işlemiş geçen her an ilklerime
SENi.Artık ne hüznümsün ne de sıradanımsın.Aksine mutluluğum huzurumsun…
Nereden çıktı bu mektup deme şimdi.
SEN yaz diyorsun ya.Okumayı da seversin yazmalara inat.İlham gelirmiş peri uçarmış yalan.İlham da peride sensin işte.Çok su verip soldurmaya korktuğum çiçek gibi
SENsin sadece.Bak kaç cümle
SENsiz kurulabiliyor içimde.Artık böyle.Hasret de özlem de güzel
SEN varsın diye.Boş yere uğraşma nerden çıkardın sevmeyi beni sevdiğini deme.Ben sadece sustum konuşan
SENle dolup taşan yüreğim…
SENi sana anlatmak hem kolay hem zor demiştim.Kolay olanı sen olmandı,
SENi
SENle yaşamaktı.Alıntı yapmadan hiçbir hayattan…Kolay olanı
SEN varken konuşmaktı.
Zor olanı mı ? Ben onu seçtim.Suretini bırakıp uzakları seçip,dilimde susmadan söylediğim hasret türkümsün…
SENden uzak olsam bile
SENi her an yaşamaktı.Açan her çiçekte,uğur böceklerinde,
SENi hatırlatan tim cümlelerde
SENi kurmaktı.
SENi
SENsiz de yaşamaktı.Ve her gece ve her seher ve her fecir de
SEN den bir parça aramaktı.
Şimdi özlemimsin susup beklememsin…Sessizliğe gömülüyor gece ama yüreğim
SENsizliğe asla.Ve bilesin bu sana sitemim isyanım değil…Aksine sadece
SENin anlayacağın
SENi anlattığım sana yazdığım hasret mektubumdur bilesin… Merak ettin belki nereden mi yazıyorum? Ta en derinlerimden…
çkmel
