İdealizm Öldü Arkadaşlar.....

öğretmen olurken ne ideallerle ne umutlarla başlamıştım...Şimdi ne umut ne idealizm kaldı.Sebebi ise köy yerindeyim.öğrencilerim hiç ders çalışmıyor veliler desen öğrenci okula gitsin öğrenci parasını alsın yeter.yanıma sadece 'hoca para geldi mi ?' diye uğrar çoğu.Duyuyorum başka köylerde benden çok iyi şekilde bahsediyorlarmış.
Eleştiri ve yol göstericiliğinize ihtiyacım var çünkü aşırı mutsuzum ve mutsuz mutsuz derslere girmek istemiyorum.Yakın çevrem çok gergin olduğumu söylüyor bazen.ne yapabilirim?
Şimdi tecrübeli öğretmen arkadaşlara soruyorum bu umuda tekrar nasıl kavuşabilirim ?

Bu arada arkadaşlar bahane üretmiyorum bunu dikkate almanızı dilerim...Saygılarımla

bende aynı durumda kaldım öğretmenim geçen yıl, bu yıl daha iyiyim biraz toparlandım.şu konuda haklısınız; hayat gerçekten insanların idealistliklerini böyle törpülüyor. sanmayınki bu öğretmenlikte böyle, farklı meslek gruplarında da nice donanımlı arkadaşlarım heba olup gidiyor... bende dokuz eylül ünv. eğt. bilimleri ens. yükseklisansımı kazanmıştım ve bu benm hayattaki en büyük idealimdi ama zorunlu hizmetimi tamamlamadığım için tayinimi vermediler. oradaki hocalarda devam izni vermeyince yükseklisansım zayii oldu hayata küstüm bir ara zaten okul, öğrenciler sizinkilerden farksızdı. tek idealim buydu o da mahfoldu.benim hiç bie beklentim olmadan yararlı olmak adına kendimi geliştirmek isterken sen emeğimin karşılığına bak!!!!!!! e sen daha öğretmenden ne bekliyorsun ben nasıl geliştireyim kendimi???

öğretmen olurken ne ideallerle ne umutlarla başlamıştım...Şimdi ne umut ne idealizm kaldı.Sebebi ise köy yerindeyim.öğrencilerim hiç ders çalışmıyor veliler desen öğrenci okula gitsin öğrenci parasını alsın yeter.yanıma sadece 'hoca para geldi mi ?' diye uğrar çoğu.Duyuyorum başka köylerde benden çok iyi şekilde bahsediyorlarmış.
Eleştiri ve yol göstericiliğinize ihtiyacım var çünkü aşırı mutsuzum ve mutsuz mutsuz derslere girmek istemiyorum.Yakın çevrem çok gergin olduğumu söylüyor bazen.ne yapabilirim?
Şimdi tecrübeli öğretmen arkadaşlara soruyorum bu umuda tekrar nasıl kavuşabilirim ?

hocam kesinlikle sizin yaşadığınız durumu 1. dönem yaşadım. ben tecrübeli bir öğretmen değilim, mesleğimin ilk yılı. ilk yıl olması itibariyle çok zorlandım. tabi idealist olduğum için.... size söylenen çok gerginsin gibi sözleri ben de işittim... çünkü idealistiz ya, istediğimiz gibi olmalıydı herşey! herşeyi tam yapmalıydım! her öğrenci de öyle! ama sonra bana şunu söylediler; hocam kendinizi rahat bırakın, öğrencileri o şekilde kabul edin. en önemlisi de şu her öğrenci akıllı olup doktor olacak diye bişey yok, bizim başka mesleklere de ihtiyacımız var... sonra bu sözler hakkında düşündüm... ve şimdi de idealistim ama öğrencileri de boşvermiş değilim... tek fark onları olduğu gibi kabul ettim. bence öğretmenim sizde "elinizden ne geliyorsa yaptıktan  sonrasını" olduğu gibi kabul etmelisiniz. siz çevrenin, ailelerin ne dediğini duymak için öğretmen olmadınız. biz öğrencileri yetiştirdikçe, zamanla herşey değişecek birden değişmesi zaten mümkün değil... kolay gelsin hocam...

Zararın Neresinden Dönersen Kardır

Başımız Sağolsun...

bakan sağolsun

Baktıranlar sağolsun!!!

Hocam malesef öyle.Ama umutlar tükenmiyor.Sabretmek gerek.Çaresizlik içinde kıvranmamak çare aramak lazım.Unutmayalım ki biz ne müfettiş için ne mem müdürü için ne veliler için ne köylüler için çalışıyoruz.Biz sadecen ışık saçan yüzler için, öğrencilerimiz, için çalışıyoruz.
Umarım umudun(m)uz hiç bitmez...

Adnan 33 hocam
  Hayat bazen okadar üstüne gelir ki insanın,sanki dünyanın tek amacı sizi üzmeyi başarmaktır.Sorun bir tane de değildir üstelik ,darbe üstüne darbe gelir.
 Böyle zamanlarda ilk önceleri sorunlardan kaçar yada onun kıyısından geçip üzülürdüm.O acı(sorun)gözümde okadar büyürdü ki birkez daha yıkardı beni.Kısır bir döngü devam eder dururdu.(Aslında yanlızlık birçok şey öğretir insana.)Sonra  kaçmadan acının içine girip yaşadım günlerce.Korktuğum içimdeydi artık.Belkide onunla yaşamayı öğrenmiştim.Üzüntü oluyordu elbet ama isyanın verdiği o büyük üzüntü değildi artık.
    Ama inanın bir yerlerden gün ışığı sızıcaktır hayatınıza.Her şey değişiverecek görüceksiniz birden.Emin olun ki sandığınız kadar uzun bir süre sonra değil.Hiç beklemediğiniz bir anda çıkıverecek karşınıza...Sadece sizin kapıyı aralamanızı bekliyor.Umarım içinizdeki saklı anahtarı bulup kapıyı hemen açarsınız...
   

adnan 33 öğretmenim, kıyamam sana ...         bence hiç umudunu yitirme, büyük şehirde okuyup da köyde çalışmak zok zordur tabi ki..
" Başka köylerde senin için güzel şeyler söylüyorlarmış.. yarın ilçe de öbürgün ilde senin için mutlaka güzel şeyler söyleyecekler ve sen de bir bakmışsın ki  olmuş bu iş... emeğinin karşılığını almışsın.. öğrencilerinde okumayı öğrenen, dört işlemi yapabilen, hadi bir de problem çözsün, sonra güzel resimler, derken senin öğrettiğin şarkıları söylüyorlar ..  yaşadığın olumsuzlukların seni umutsuzluğa düşürmesine izin verme.. hayatının en güzel , en  genç   zamanlarında..
     öğrenci- öğretmen - veli  sacayağında belli ki  bir ayak kırık.. o nedenle de işin zor.. önemli  işini vizdanınla ne kadar yaptıysan en iyi şekilde yapmak.. bütün köyün vatandaşını değiştiremezsin..
   

sevgili öğretmenim , lütfen idealistliğini kaybetme
emeğinize mutlaka karşılık alacaksınızdır bugün çevre köyleri etkilemişsiniz yarın kendi köyünüzü etkileyeceksinizdir

Haklısınız öğretmenlerim. Mesleğin ilk yıllarında birçoğumuz karşılaştık bu tür sorunlarla. Ben de pek eski değilim 7.yılımı çalışıyorum. Ama tecrübeli abilerim ablalarım vardı omuzlarında ağladığım şükür. İlk yıllarıma bakıyorum da kendimi okadar paralamama rağmen öğretmencilik oynamışım. Şimdi şimdi öğreniyorum öğretmenliği.. Hayatı kendinize zindan etmeyin. Yıllar ilerledikçe öğreneceğiz bu mesleği (İNŞALLAH). Olumsuzlukları yakalayıp dezavantajı avantaja dönüştürelim..

öğretmen olurken ne ideallerle ne umutlarla başlamıştım...Şimdi ne umut ne idealizm kaldı.Sebebi ise köy yerindeyim.öğrencilerim hiç ders çalışmıyor veliler desen öğrenci okula gitsin öğrenci parasını alsın yeter.yanıma sadece 'hoca para geldi mi ?' diye uğrar çoğu.Duyuyorum başka köylerde benden çok iyi şekilde bahsediyorlarmış.
Eleştiri ve yol göstericiliğinize ihtiyacım var çünkü aşırı mutsuzum ve mutsuz mutsuz derslere girmek istemiyorum.Yakın çevrem çok gergin olduğumu söylüyor bazen.ne yapabilirim?
Şimdi tecrübeli öğretmen arkadaşlara soruyorum bu umuda tekrar nasıl kavuşabilirim ?

...
   Öğrencilerinizin siz sınıfa girdiğinizde size bakışını bir kere daha düşünün öğretmenim...Umudunuzu orada bulursunuz..Sonra bayrakların en güzel al bayrağa,Ata'mızın resmine ve Güzel yurdumun haritasına. Düşersiniz bazen ama kalkmak zorunda olduğunuzu bilirsiniz bütün bunlara bakınca.
   Unutmayın bizler bambu tohumu ektik ,şimdi çorak toprağı eşeleyip duracağız...Bir gün aslında çorak dediğimiz o topraktan ne ormanlar yeşerecek, sapasağlam, dimdik ..Bunun için yolumuza devam edeceğiz Çünkü bizler ; karşılıksız seven, almadan veren , eli öpülesi öğretmenleriz...

Neden Bambu Fidanı??Okursanız anlayacaksınız