mahmud hocam haklı olabilirsiniz evde bi problem olabilir. Çünkü çocuk ilk dersten itibaren o kadar uyumlu ve derste aktif ki örneğin bi hece veriyorum 5 satır yazalım diyorum öğretmenim ben daha fazla yazmak istiyorum bile diyor. Hayretler içerisindeyim bu kadar derste aktif olan bi çocuk neden okula gelince ağlasın ki
Bu tür çocukların ağlama sebebi, okulu sevmemeleri değil çoğunlukla ayrı kaldıklarında anneyi kaybetme korkularıdır. Geçmişlerinde anneden ayrılma ile ilgili muhakkak bir travma yaşamışlardır.Benim bu şekilde iki erkek öğrencim oldu. İkisi de normalin üstünde zeki, sorumluluk sahibi, düzenli çocuklardı. İkisi de her sabah anneden ayrılmamak için dakikalarca ağlıyordu. Ailelerle çok konuştuk ve sorunu bulduğumuzda onlar bile hayretler içinde kaldı.
Birinci çocuğun annesi , o küçükken sürekli iş gereği şehir dışına çıkıyormuş.Çocuk (3-4 yaşlarıda bu arada) kreş dönüşü anneyi evde bulamıyor ve günlerce annenin dönüşünü bekliyormuş. Anne son 3 yıldır hiç şehir dışına çıkmamış ama çocuğun yaşadığı travma hala beyninde canlı. Anne sonunda işi bıraktı ve çocuk o günden sonra bir daha ağlamadı.
İkinci çocuğun travması ise daha ağır. O yine 3-4 yaşlarında iken anne ve babası çok şiddetli tartışma yaşıyor. Anne çocuğu ve eşyalarını alarak arabasına binip gidecekten baba çocuğu zorla annenden alıyor ve anne ağlayarak orayı terkediyor. Sonradan aile boşanma sürecinden vazgeçiyor, ancak o günden sonra çocuk anneye yapışık yaşamaya başlıyor. Bu çocuğumuzun annesi de öğretmen. Annesi de aynı okulda çalışmaya başlayınca ağlamayı bıraktı. Ama onun haricinde bağlılığı hastalık derecesinde devam ediyor. Anneme bir şey olursa diye oynamaya bile çıkmıyor. Anne evden dışarıya 2 dakika bile çıkamıyor.
Size tavsiyem öğrenciniz okula karşı tavrı olumlu, sadece derdi anneden ayrılmak istememesi ise daha önce bir travma yaşamış olup olmadığını sorgulayın. Ancak bunda da çok dikkatli ve titiz olmak gerekiyor. Çünkü aileler çoğu zaman ser verip sır vermiyor.
