hocalarım ben anlamıyorum... branşçılara bakıyorum çok mutlular. işleri kolay, haftalık 26 saat derse giriyorlar bizim kadar maaş alıyorlar. ayrıca kurslarda hep onlara. kurslardada ne yaptıkları malum..her türlü kahrı biz çekiyoruz ve çektiğimiz halde olmayacak işler için siz ömrünüzü o ders saatlerinde nasıl yiyorsunuz!... mutlu olan var mı?....
Kendi adıma mutluyum.Sınıf öğretmeni olduğum için hem de çok mutluyum sınıfımı cennet bahçesi olarak görüyorum yavrular öylesine saf ve temiz ki.Bakın size birkaç örnek:
Ebubekir yerinde duramayan elinde kitabı hiç eksik olmayan annesinin deyimi ile insanı canından bezdiren bir çocuk.Bugün tenefüste baktım İlknur'un kulağından tutmuş yanıma getirdi._Öretmenim bunu kavraması gerekli bir türlü çalışmıyor ,ben diyeceğim o tekrarlıyacak.Çalışmıyor ki kavrasın çalış deyin .
İnan masanın üzerine kapanıp kalmış omzuna dokundum gözlerini açtı ve: dersimi bitirdim öğretmenim uyku modundayım(yoksa uslu durması mümkün değil)dedi ve tekrar yumdu gözlerini
Bunlar insanı gülümsetip yorgunluğu birçırpıda gideren öğrenciler gerçekten çocuk güzü ile bakıp yaramazlıklara takılmadan ve sevgiyle olabildiğince öğrenmeyi öğretmek bizim görevimiz.
Tüm bunlara rağmen bunalmıyor muyum elbette bunalıyorum işte o zaman kendimi zihinsel engelliler sınıfına atıyor ve binlerce şükrediyorum.
Şunu hiç unutmuyorum öğretmenlik peygamber mesleğidir ve yeryüzünde en çok sıkıntı çeken insanlar peygamberlerdir.Bizler de bu mesleğe isteyerek başladık ve sıkıntı çekeceğiz ki mutluluğu yakalıyabilelim. Çirkinlikler olmasa güzelliklerin kıymetini nasıl anlıyabiliriz.?
Ben bütün öğretmenlerimizin birçok zorlukla karşılaştıklarını görüyorum bu branş yada sınıf farketmiyor .Derdi eğitim ve öğretim olanlar elbette zorlanacağız kolay değil ama küçük gülümsemelerle bunu atlatmaya çalışacağız.
Sabahın bu vaktinde uzattım .Hayırlı sabahlar gününüz Hacile Hocamın deyimi ile dünden çok güzel yarından az güzel olsun.
Bugün benim Ebubekir bakalım ne yapacak?Ebubekiri düşününce koşarak okula gitmek istiyorum beni okuldan uzaklaştıracak şeyleri düşünmüyorum.
Okul ve hayat çocuklarla güzel evdeki kuşlar uçmaya başlayınca evin bile canlılığı bitiyor sanki... ses yok ,iş yok,dinlenebildiğin kadar dinlen ....Ama o çocuklarla uğraşırken aldığım mutluluk keyfini artık yakalıyamıyorum şimdi okulda o keyfi alıyorum.
Bu nedenle evde yavrularınızla çok ve kaliteli zaman geçirin sakın onları ihmal etmeyin .Yeme içmeden çok birlikte oynayıp gezin yavrularımız yedirdiğimizi değil onlarla oynadığımız birlikte vakit geçirdiğimiz zamanları hatırlıyorlar .Evin derli toplu olmasını değil oyuncakları nasıl savurduklarını hatırlıyorlar,pikniğe nereye gittiğinizi hangi kitapları onlara okuduğunuzu onları nasıl karşıladığınızı...bunlara özen gösterelim.
Okuldaki yavrularda beden ve resim derslerini hiç unutmuyorlar,mezunlarla biraraya gelince benim unuttuğum ama onlarda capcanlı kalan hatıralar öylesine farklı ki....
Unutulmayacak hatıralarla dolu bir gün geçirmeniz dileği ile...
