İnsan Hayatı Üzerine

     Hayatta her şeyle karşlaşabiliriz. En çok da karşılaşmam dediklerimizle.
Bu başıma gelmez derken bile bilinç altında, ya gelirse nasıl başedebilirim düşüncesi vardır genellikle.

        Hayat hep bir mücadeledir; hayatta kalmak, sağlıklı olmak, mutlu olmak için.

       En zorlu mücadele ise iç dünyamızdaki yanlışlarla yaptığımız mücadeledir.

    Bir eylemimizin, fikrimizin, sözümüzün, hareketimizin yanlış olduğunu biliriz. Ama bazı nedenlerle işimize gelmediği için o yanlışı doğru yapacak bahanler bulmaya çalışırız.

       Vicdan denilen o güzel değer burada çelikten bir duvar gibi karşımıza çıkar ve iç dünyamızda kendi kendimize hayıflanırız.

    O mücadeleyi kazanmak zordur. Ama kazanılması da hem bu dünya hem de sonsuz hayat için bir kurtulmuştur.

Ölüm hastalık musibet ne varsa başkalarına geldiğınde bize hiç gelmeyeçekmiş gibi duşünürüz.
Bize geldiğinde de bizden başka hiç kimse o acıyı tatmıyor gibi gelir hayıflanırız.
Oysa hiç kimsenin acısı bizimkinden az değil..

Olabildiğince
panoramik bakmak hayata,
biraz daha sadeleştiriyor anlam karmaşasını.

Hamalsan iki şey önemli oluyor senin için:

Yük ve yol...

Ancak sırtına aldığın yükle bu mesafeyi aşabilirsen, ücret mevzu bahis oluyor. Aksi olursa, cereme çekiyorsun! Bunu düşünüyordum. Yanımdaki hamalla yola çıktık. İhtiyardı. Kendinden büyük bir yük almıştı. Benim sırtımda ise birkaç bavul vardı sadece, onunkinin çeyreği... Diyordum ki içimden "Çok gitmeden kıvrılırsa titreyen bacakları, yüklenirim sırtındaki yükün yarısını!.."

Nitekim, çok geçmeden dedi ki: "Mola vakti. Gel biraz dinlenelim!. .. "Ne molası, dedim ona hayretle. Ben daha terlemedim!. . "Sözüme aldırmadı. Durdu. Çöktü. Salarken yükünün ipini "Sen de dinlen hadi" dedi. Benim canım sıkılmıştı bu işe.Genç olduğumu, ondan kuvvetli olduğumu, bunun gibi bir bunakla yola çıkmamın ne büyük hata olduğunu düşünüyordum. O ihtiyar, bir bacağını azıcık uzatmış halde sessizce dinleniyorken, ben huzursuz bir şekilde ayakta dolanıyordum. Bir saat kadar sonra yine durdu, oturdu, dinlendi. Ben kızgınlıkla dolandım etrafında...

"Yükünü indirip sen de dinlen", demesine aldırmadım, ona daha çok kızdım...
Sonra yine durdu. Bana da "dinlenmemi" söyledi yine ama dinlenmedim. Yarım saat sonra "dinlenelim mi" diye sordu, aksi aksi başımı salladım...
Kaçıncı molasıydı hatırlamıyorum, birden bire dizlerimin bağı çözüldü.
Kafamın içinde uçuşan kara kara sinekler sustu, çöküp kaldım. Kayış kolumdan çıktı, sırtımdaki bavullar kaydı. Ne kadar zaman geçtiğini fark etmedim.

Uyumuştum da uyandım mı, yoksa bayılmıştım da ayıldım mı anlamadım...
Baktım kendi kocaman yükünün üzerine benim bavullarımı da bağlamıştı. Küçük tasına birazcık su koyup dudağıma dayadı, içtim. Sonra koluma girerek; "Hadi kalk, dedi. Bana yaslan. Ağır ağır gider ve bir süre sonra gene dinleniriz." Dediğini yaptım. Omzundan güç aldım, ama asıl anlattıkları iyi geldi bana.
"Ben yılların hamalıyım, dedi. Nice pehlivan yapılı adamlar gördüm. Çoğu, dinlenmek istemediklerinden yükleriyle birlikte kendilerini de toprağa serdi sonunda... Yolda gördüğümüz saçılmış kuru kemiklerin çoğu, anlattığım bu insanlara ait...

Halbuki bir yükü "taşımak" bizim işimiz, "altında ezilmek" değil!.. Unutma ki bir yük taşıdıkça ağırlaşır.
Dinlenerek sen yükünü hafifletiyorsun! Belki günün birinde hamallığın şekli değişir. Belki o günleri ben göremem.
Ama sen kavuşursan o zamanlara, aman ha, kafanın içinde de sakın yük taşıma...

Akşamları bırak ve hafifle... Sabah dinlenmiş olarak yeniden tekrar taşırsın yükünü. Bizim işimiz, bugünü yarına taşımak, bugünün altında yok olmak değil. Çünkü, yarınlarda bizi bekleyenler var, taşıdıklarımızı bekleyenler var...

Gerçek şu ki, hepimiz şu hayatın hamallarıyız.. Yüklerimizi en doğru şekilde taşımak ve hayatın altında ezilmemek dileklerimle.

--Fügen Tekin---

     Hayat, insana bir kereliğine sunulmuş ve süresi net belli olmayan çok değerli bir ödüldür. Sonsuz ödülü küçük ödülle kazanmak için. Önemli olan sonsuz ödülü ziyan etmemektir. Hele hele ego uğruna feda edilecek bir şey de değildir sosuz ödül...

Bir kitap okurken geçen iki saatin, ömrümün birçok senesinden daha dolu, daha ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayatın ürkütücülüğünü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım.

Kürk Mantolu Madonna
Sabahattin Ali

        Zıtlıklar olmasaydı hayatta denge olmazdı. Aynı saniyede hüzünde var neşe de. Önemli olan dengeyi bozucu düşünce, söz ve eylemlerde bulunmamaktır.

Hayatımızda unutulmayacak anıların çoğu üzendir  ve çocuklukta yaşanmıştır.
Ve o anılar büyüdükçe büyüdüler. Şimdi hiçbirine alışamıyor ulaşamıyoruz..Aksine daha çok üzülüyor,çabalıyor olmamıza rağmen  sonuç aynı..
İnsan sevdiği ,kıymet verdiği ile hep imtihanda..

Yüreği küçücük çocukların hayatı hep "Ee" ile başlar...
Sonrasın da büyürler, önlerinde koca bir hayat,
Ve en bilindik o soru;
"Eee, ne yapacaksın?! "
- ?!

Lise bitti.
Üniversite bitti.
Askerlik bitti.
Gençlik bitti.
Eski fasıllar,
Eski şarkılar bitti.
Eş, dost akraba,
Ellerini öptüğün ana baba,
Orta yaş,
Akran, arkadaş,
Velhasılı ömür bitti!
-Ee, ne yapacaksın?!

Ee'ler hiç bitmedi!
Bitmeyecek de!
Ta ki ölene kadar...
 
- Ee, ne yapacaksın?!

AB

İnsan bir yolcudur: Anne rahminden dünyaya, dünyadan kabre, kabirden haşre, haşirden sırata, sırattan cennet ya da cehenneme...

       Herkesin yükü kendine ağır gelirmiş. Hayatı anlamsızlaştıran  bir söz, eylem ve harereket bir başkası için çok komik bir şeydir belki de.

       Ama sanırım hayatı biraz da akışına bırakmak; şikayetlerle dolu bir hayattan daha doğal ve daha anlamlı olacaktır.

Hayatta her şey olabilirsin; fakat önemli olan hayatın içinde insan olabilmektir.

Hayatta her şey olabilirsin; fakat önemli olan hayatın içinde insan olabilmektir.

Kesinlikle ama insan olabilenler o kadar azalmış ki herkes birsey kazanmak derdinde kazanmak istediği şey artık her neyse istediği kadar cirkinlesebiliyor o amaç uğruna her yol mubah ya bazı insanlar o kadar insanlıktan çıkmış ki ben bunlarla aynı türde bir canlı olamam diyorum

Kesinlikle ama insan olabilenler o kadar azalmış ki herkes birsey kazanmak derdinde kazanmak istediği şey artık her neyse istediği kadar cirkinlesebiliyor o amaç uğruna her yol mubah ya bazı insanlar o kadar insanlıktan çıkmış ki ben bunlarla aynı türde bir canlı olamam diyorum

Sayın hocam, hedefine ulaşmak tek gayesi olan ve uğurda her şeyi yapabilen bir insanın yalan başta olmak üzere olumsuz her duruma sahip olduğunu gördüğümde; artık bu kadar da olmaz demedim. Çünkü daha beteri vardır. Eskiden çok gerilirdim böyle durumlara ama şimdi farklı düşünüyorum. Çünku ne yaparsanız yapın  o olumsuzluk düzelmiyor bir turlü. Bunlar da oluyor çünkü iyilikler güzellikler bunlarla daha iyi anlam kazanıyor ve değeri daha da artıyor.

Sayın hocam, hedefine ulaşmak tek gayesi olan ve uğurda her şeyi yapabilen bir insanın yalan başta olmak üzere olumsuz her duruma sahip olduğunu gördüğümde; artık bu kadar da olmaz demedim. Çünkü daha beteri vardır. Eskiden çok gerilirdim böyle durumlara ama şimdi farklı düşünüyorum. Çünku ne yaparsanız yapın  o olumsuzluk düzelmiyor bir turlü. Bunlar da oluyor çünkü iyilikler güzellikler bunlarla daha iyi anlam kazanıyor ve değeri daha da artıyor.

Hocam o kadar insanlar iyiliği güzelliği kaybetmiş ki böyle izlerken hayrete düşüyorum bir süredir ya ve siz iyi oldukça iyi davrandıkça onlar daha kötü davranmaya başlıyor hayret ediyorum ve gittikçe içe dönmeye başlıyorum insanlarla izleyip izleyip iletişim kurmaktan vazgeçiyorum kendimi ancak bu şekilde koruyabiliyorum. Ne  diyelim Rabbım iyi insanlarla karşılaştırsın yapılacak çok birsey yok çünkü