İz Bırakan Satırlar

Sevmek mi? Sevilmek mi? Diye sorma bana.
İkisi de yalnız başına mutsuz eder.
İkisi de ayrı ayrı bildiğin keder.

Ahmet Batman/Soğuk Kahve

Özel mülkiyet bizi öylesine aliklastirmis ve sınırlı kılmıştır ki; bir nesne ancak ona malik olduğumuz zaman bizimdir. K. Marx(1844 Elyazmaları)

Özel mülkiyet bizi öylesine aliklastirmis ve sınırlı kılmıştır ki; bir nesne ancak ona malik olduğumuz zaman bizimdir. K. Marx(1844 Elyazmaları)

Kapitalizmin yaratıcı ve destekleyici gücü bireylerde etkisini gösterdiği "Libodonal" yaşamdır; Kişinin cinsel enerji ile şekillendirdiği yaşam felsefesi... Bu tip bitkisel yaşam köleliğin, ayrımcılığın ve savaşların da belirleyici sebeplerinden biridir... Peki nedir bu güç; insanın büyüdüğü kültür çevresinde aldığı eğitimin, mülkiyet biriktirmeye, alete ve eşyaya cinsel bir üstünlük kazandırmasına yol açan kişisel gelişimidir...çoğu kez karşılaştığımız ve modern çevrelerce kutsanan cinsel özgürlüğün aslında kutsanan mülkiyet olduğu besbellidir..Bu kutsanma ruhta eksiklik duygusuna; bir türlü doyuma ulaşmayan mutsuzlanmalara yol açar... Kapitalizmi yaratan bu psikososyal bozukluk, "biz o treni kaçırsak ta peşinden koşarız" gibi tuhaf bir anlayışa dayanır. Erik Erikson' ın belirttiği, psişik olarak zamanında yapılamayan ödevlerin bir sonraki yaş dönemine aktarılması ile çocukluğun ilk döneminde yada ergenlik döneminde bitirilmiş olması gerekilen bu Libodonal güç, arabanın motor gücüne duyulan saçma hayranlığı benzer. En iyisine
sahip olmak, yüksek makam isteği ve daha nice abartılı eşya ve alet düşkünlüğü gibi şeyler bu hastalıklı durumun göstergesidir... Hastalıklıdır çünkü ertelendiği için uygunsuz bir yaşta ortaya çıkar... Kapitalizmi bu güçle varlığını sürdürür ve hoş karşılanır. Sahip olmak ve sahip olduğuna esir olmak.. Aletlerin, eşyaların, mülkiyetin nicel üstünlüğüne güç atıfetmek ve o güce tapınmak... Karakterini besleyen tek öğe eşyanın fiziksel etkisidir...
Baz.

Acelem yok benim, biliyorsun. Bir gün sana dünyada dayanılacak tek şeyin sevgi olduğunu öğreteceğim.

Aylak Adam - Yusuf Atılgan

İnsanın insanın üzerine titrediği,
insanın insana sığınak ve yurt olduğu
dünyayı özlüyorum...

Kemal Sayar / Kayıp Arkadaş

"İnsan her şeyi aşmış olduğunu sanıyor ama sudan şeylere takılıyor. Fazla düş kuruyor. Sözcüklerin üzerinden kayıp geçiyor.

Giderek, her şeyden vazgeçe vazgeçe, sanki bir başkası oluyor..."
Gecenin Sonuna Yolculuk/Lois Ferdinand Celine

Şimdi düşünüyorum, herkesin hayali dağ başında bir kulübe..

Şermin Yaşar, Deli Tarla

Yaşayacak bir niçin'i bulunan ,hemen her nasıla dayanabilir.

Malina-İngeborg Bachman

Dünya nasip yurdudur.
Evvelâ insanlıktan nasibimizi almalıyız.
Diğerleri kolay...

İbrahim Tenekeci / Geldik Sayılır

Konuşmalarınızın çoğunda
Düşünce yarı yarıya katledilir.
Çünkü düşünce,
Boşlukta uçan bir kuş gibidir;
Kelimelerin kafesinde kanatlarını açabilir
Ama uçamaz...

Halil Cibran / Ermiş

Bir insanın kaderi, dağdaki patika gibidir; bazen çıkar, bazen iner, bazen de dibi görünmeyen bir uçurumun başına gelir durur. İnsan tek başına böyle yolda yürüyemez. Ama birleşenler, birbirlerine omuz verenler her engeli aşar.

Cengiz Aytmatov  /  Toprak Ana

"Biyolojik savaşlarda ölmez bir çocuk, asıl sevgisiz kalınca ölür. Ve 'Git başımdan çocuk!'tan sonra binip giderler uçan halılarına çocuklar."

İskender Pala / Kırk Güzeller Çeşmesi

"Sen melek olsan, kanat sesinden rahatsızlık duyacak insanlar olacaktır."
Beyhan Budak/Kendine İyi Davran Güzel İnsan

"Kararan bir günün ardında bırakılacak en güzel şey, günahsız bir gündür."

Yazının Şahitliği, Mehmet Deveci

"Yaralar vardır hayatta, ruhu cüzâm gibi yavaş yavaş ve yalnızlıkta yiyen, kemiren yaralar. Kimseye anlatılmaz bu dertler. Çünkü henüz çaresi de, devası da yok bu dertlerin.

Düşündüm, herkesin gökyüzünde bir yıldızı varsa, benim yıldızım uzak, karanlık, anlamsız olmalı. Belki de hiç yıldızım olmadı.

İçimde müphem bir arzu: Bir deprem olsa da, bir yıldırım düşse de, sakin pırıl pırıl bir dünyaya yeniden doğsam?
Azap çeken bir ruh gibi bekliyor, kolluyor, arıyordum, lakin boşuna!
Dünya,ıssız yaslı bir ev gibi görünüyordu gözüme ve ben bağrımda bir acı duyuyordum.

Bana göre değildi bu dünya; bir avuç yüzsüz, dilenci, bilgiç, kabadayı, vicdansız, açgözlü içindi; onlar için kurulmuştu bu dünya.

Gönlümde düğümlenen bir şeydi bu ıstırap, bu kederli hal; kasırgadan az önceki havayı andırıyordu.

Hissettim ki benim düşüncelerim de dayanıksız bir avuç kor gibidir, kül olmuştur, bir üflemeye bakar.
Birbirine ters düşen öyle çok şey gördüm, birbiriyle çelişen öyle çok şey duydum ki! Artık hiçbir şeye inanmıyorum.
Bazı kimselerin ölümle savaşı daha yirmisinde başlar; birçokları da yağı bitmiş lambalar gibi, sessiz yavaş, ecelleriyle sönerler.

Yalnız ölüm yalan söylemez!
Ölümün varlığı bütün vehim ve hayalleri yok eder. Bizler ölümün çocuklarıyız, hayatın aldatmacalarından bizi o kurtarır.
Kimse göründüğü kadar dayanıklı değildir.
Sadece görünmeyen yangınlar,
duyulmayan fırtınalar,
gizlice çürüyen ruhlar vardır.

Nedir günler, nedir aylar?

Benim için bir önemi yok bunların;
Mezarda olan için zaman, anlamını kaybeder."

Sadık Hidayet / Kör Baykuş